Druzgocący film o poniewieranym przez swoją matkę i wszystkich dookoła chłopcu, w reżyserii niezrównanej Asi Argento, której osobowość jest dla mnie w najwyższym stopniu inspirująca. Bardzo przemawia do mnie jej dzikość i zwierzęcość i wyjebanie na wszystko, może dlatego, że sama taka nie jestem, a chciałabym. Mnóstwo gwiazd w epizodach, warto zwrócić uwagę zwłaszcza na epokowy moment gdy Marilyn Manson objawia się bez makijażu. W scenie uwodzenia go przez dzieciaka, nie mogłam dorozumieć tego motywu, ale zdaje się że w założeniu Jeremiah udawał Sarę i zalecał się do Mansona, natomiast chyba założyli, że oddelegowanie dziecka do tak potencjalnie traumatycznej sceny mogłoby zwichnąć jego psychikę i spowodować ostre zarzuty o niemoralność, więc ostatecznie tę scenę odgrywa Asia jako Jermiah. Czy jakoś tak. A to tylko próbka tego jak ostry jest to film.