Jeśli chcę gwizdnąć to sobie gwizdnę 2010 Napisy

Nie czytać, nie traćcie czasu :)
Dwa tygodnie temu po pół roku wróciłem do Polski. Teraz jestem znowu w Danii, ale na dwa tygodnie. Mieszkam z pięcioma Rumunami, przywitali mnie spontanicznie ciepłą strawą. W Polsce oczywiście wpadłem w złe towarzystwo, po pół roku w sumie trochę się tego spodziewałem, moje podświadome alterego musiało odreagować. Oczywiście poszukuje mnie policja w Polsce, dziesiątki jakiś świstków dostaję na ostatni polski adres, że mam coś odebrać z poczty. Zaczęła się moja przygoda z prawem tak. Bardzo wykwintnie i w dobrym stylu przestraszyłem dziewczynę z IPN, a prokuratorzy z tej instytucji odpowiednio pokierowali dziewczynę do prokuratorów powszechnych i parę lat urządzili mi proces Kawki w naszej cudownej ojczyźnie i miało mi się odechcieć głupich żartów. No i jeszcze biegli sądowi zdecydowali o natychmiastowym umieszczeniu mnie w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Oczywiście po wysłaniu paru maili do IPN, w których udawałem osobę ciężko chorą psychicznie, sam udałem się do IPN, gdzie oznajmiłem, że moja prowokacja emailowa nie miała na celu nikogo przestraszyć, a wręcz przeciwnie- miała wzbudzić litość i obawę o mnie, czyli osobę, która przestała niby brać leki psychotropowe. Wyjaśniłem, że moja prowokacja miała na celu zwrócenie uwagi na problemy ludzi borykających się z problemami psychicznymi i oznajmiłem, że chcę zaprosić przedstawicieli IPN do studia telewizyjnego i żebyśmy nagrali na kanwie mojej prowokacji mini dokument, który byśmy udostępnili w socjal mediach. Podkreśliłem, że jestem dobrym człowiekiem, nigdy nie borykającym się z żadnymi problemami natury psychicznej i to była jedyna prowokacja jakiej się dopuściłem, a kiedy jej "ofiara" ucięła korespondencję ze mną to ją przeprosiłem, bo chciałem wywołać efekt żeby się bała o mnie, a nie mnie jako zagrożenia dla niej. Nie groziłem w mailach, były bardzo grzeczne i subtelne i tylko ktoś bardzo złośliwy i czujący się bezkarnie mógł je zinterpretować między wierszami w sposób sugerujący, że adresatka mogła się poczuć zagrożona. Moim kardynalnym błędem było zagranie z prokuraturą IPN i ich odpowiednikami z prokuratury karnej w grę słów, która okazała się dla mnie grą z systemem w rosyjską ruletkę. I tak już parę lat tułam się po świecie, a wszyscy zagraniczni pracodawcy wystawiają mi laurki- jestem bardzo logicznym pracownikiem i są pod wrażeniem jak bardzo odpowiedzialnie traktuję pracę i obowiązki. Szkoda, że polski walec biurokratyczno-mundurowy twierdzi inaczej...Niestety obrońcy wyznaczeni przez ten sam system do mojej obrony nigdy do mnie nie zadzwonili, a na rozprawy przysyłali studentów i nigdy nie spytali się czy ja w ogóle cokolwiek z tego wszystkiego rozumiem i ogarniam :( ot taki polski los osób borykających się z ciężkimi urojeniami znajdującymi się w ciężkim procesie psychotycznym itp itp według opinii biegłych sądowych...
Qdomy
Życie to całe szczęście bombonierka z czekoladkami
o przeróżnych smakach. Muszę przyznać, że próbując przymuszany smakować te słonogorzkie przez długi czas, zaczynam w ich smaku czuć coraz więcej wolności i czaru napawających mnie otuchą i wiarą w dobry los i dobrego Boga, którego IPN okazał się zesłannikiem. Czuję przynajmniej, że żyję i modlę się nawet o dusze jak te tych chłopców z tego filmu. Ceńmy więc bracia i siostry nasze IPNy, Golgoty i schody strome pod górę. W z górki, wbrew pozorom, tylko się staczamy. Pozdrawiam Wszystkich kierowców tirów. Szerokości!!! :) Odpowiedz

Skoro lubisz bad boyów to raczej nie świadczy zbyt dobrze o tobie Odpowiedz

W sumie film o niczym. 1/10 Odpowiedz

film ma juz chyba z kilka lat, kiedys tu juz byl Odpowiedz