Słownik, podstawy. Lektor PL 8+

Nowa Biblia Gdańska
Księga: Objawienie Jezusa Chrystusa spisane przez Jana 14:1
14:1
I zobaczyłem - a oto Baranek stoi na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, co mają napisane na swych czołach Imię jego Ojca. Mateusz 28,19; Dzieje Apostolskie 2,38; Jan 17,11-12; Izajasz 9,6
14:2
Usłyszałem też głos z Nieba, jak głos wielu wód oraz jak głos wielkiego grzmotu. Usłyszałem także głos grających na swych kitarach[1].
Przypisy
[1] Rodzaj liry.
14:3
A śpiewają jak gdyby nową pieśń - wobec tronu, przed obliczem czterech istot żywych i starszych. Nikt nie mógł się nauczyć tej pieśni, tylko sto czterdzieści cztery tysiące wykupionych z ziemi.
14:4
Oni są tymi, którzy się nie skalali[1] wśród kobiet, są bowiem dziewicami. Ci idą za Barankiem, gdziekolwiek by szedł. Zostali oni wykupieni z ludzi jako pierwocina dla Boga i Baranka.
Przypisy
[1] Także: zepsuli, splamili, zdemoralizowali.
14:5
W ich ustach nie został znaleziony podstęp[1]; są nienaganni przed tronem Boga.
Przypisy
[1] Także: chytrość, zdrada.
14:6
Ujrzałem także innego anioła lecącego przez środek nieba, który miał wieczną Ewangelię, by ją ogłosić ludziom mieszkającym na ziemi; każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi.
14:7
Mówił on pośród wielkiego głosu: Ulęknijcie się Boga oraz oddajcie Mu chwałę, bowiem przyszła pora Jego oceny[1]; pokłońcie się Temu, co uczynił Niebo i ziemię, morze i źródła wód.
Przypisy
[1] Także: próby, zasądzenia.
14:8
A za nim szedł inny anioł, mówiąc: Upadł[1], upadł Babilon, wielka ojczyzna[2], która napoiła wszystkie narody z wina pożądania[3] swojej prostytucji[4].
Przypisy
[1] Także: przegrał, chybił, zginął (w języku greckim słowo - Babilon jest rodzaju żeńskiego).
[2] Także: miasto, kraj.
[3] Także: skłonności, pragnienia; tchnienia; gniewu.
[4] Także: bałwochwalstwa (duchowego cudzołóstwa).
14:9
Zaś za nim szedł inny, trzeci anioł, mówiąc wielkim głosem: Jeśli ktoś się kłania bestii, jej wizerunkowi oraz bierze piętno na swoje czoło, albo na swoją rękę -
14:10
Sam także będzie pił z wina gniewu Boga; niezmieszanego[1], nalanego w kielich Jego zapalczywości[2]. Będzie też męczony w ogniu i siarce wobec świętych aniołów oraz wobec Baranka.
Przypisy
[1] Także: czystego.
[2] Także: uniesienia, gniewu, oburzenia.
14:11
A dym ich męki idzie do góry na wieki wieków. Zatem ci, co się kłaniają bestii, jej wizerunkowi oraz biorą piętno jej imienia - nie mają odpoczynku dnia i nocy.
14:12
Tu jest wytrwałość świętych; tych, co strzegą przykazań Boga oraz wiary Jezusa.
14:13
Usłyszałem również głos z Nieba, który mi mówił: Napisz: Szczęśliwi[1] od teraz martwi, umierający w Panu. Zaprawdę - mówi im Duch - by odpoczęli od swych trudów; bowiem ich uczynki idą wśród[2] nich.
Przypisy
[1] Także: bogaci, błogosławieni.
[2] Także: po, do.
14:14
I zobaczyłem - a oto biały obłok; a ten, co siedział na obłoku, był podobny do Syna Człowieka; miał na swej głowie złoty wieniec chwały, a w swojej ręce ostry sierp.
14:15
I wyszedł ze Świątyni inny anioł, wołając za pomocą wielkiego głosu do siedzącego na obłoku: Poślij twój sierp i zeżnij, gdyż przyszła pora zżąć, ponieważ zostało wysuszone[1] żniwo ziemi.
Przypisy
[1] Także: wyprażone.
14:16
Zatem ten, co siedział na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta.
14:17
A ze Świątyni w Niebie wyszedł inny anioł. On także miał ostry sierp.
14:18
Zaś od ołtarza wyszedł drugi anioł, który miał władzę nad ogniem. I zawołał wielkim głosem do tego, co miał ostry sierp, mówiąc: Poślij twój ostry sierp oraz zbierz winne grona winorośli ziemi, gdyż dojrzały kiście jej winogron.
14:19
Zatem anioł rzucił swój sierp na ziemię i zebrał winorośl ziemi oraz wrzucił do wielkiej kadzi[1] gniewu Boga.
Przypisy
[1] Do wytłaczania winogron (tłoczni).
14:20
A kadź została udeptana[1] na zewnątrz miasta, więc z kadzi wyszła krew aż do wędzideł koni z tysiąca sześciuset stadionów[2].
Przypisy
[1] Także: sponiewierana.
[2] Miara długości; około 192 metrów.