Moi drodzy. Lektor PL 9+

Słuchowisko na temat prawdy.
To nagranie skierowane jest tylko do Izraelitów rozproszonych w Babilonie.
Nowa Biblia Gdańska
Księga: Dokonania apostołów w Panu Jezusie Chrystusie 2:1
2:1
A w wypełnieniu pięćdziesiątego dnia[1] wszyscy byli jednomyślnie przy tym samym.
Przypisy
[1] Czyli w święto Szawuot (Zbiorów, Pierwszych Owoców, Zielonych Świąt).
2:2
I nieoczekiwanie powstał szum z nieba, jakby gwałtownego, wiejącego wiatru[1] oraz napełnił cały dom, gdzie przebywali, siedząc.
Przypisy
[1] Także: tchnienia.
2:3
Zostały im także ukazane rozdzielające się języki jakby ognia i osiadł na każdym jednym z nich.
2:4
Więc wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym oraz zaczęli mówić innymi językami, jak im Duch dawał wypowiedzieć.
2:5
A byli Żydzi[1], którzy przebywali w Jerozolimie, pobożni mężowie, z każdego ludu pod niebem.
Przypisy
[1] Poprawnie: Judejczycy, czyli Izraelici z pokolenia Judasa (Judy).
2:6
Zaś gdy powstał tamten głos, zeszło się mnóstwo i zatrwożyło, bo każdy jeden słyszał ich mówiących własnym językiem.
2:7
Zatem wszyscy byli oszołomieni oraz się dziwili, mówiąc jedni do drugich: Czy ci wszyscy, co mówią, nie są Galilejczykami?
2:8
Więc jakże my słyszymy - każdy nasz własny język, w którym zostaliśmy urodzeni?
2:9
Partowie, Medowie, Elamici oraz ci, zamieszkujący Mezopotamię, Judeę, Kapadocję, Pont i Azję,
2:10
Frygię i Pamfilię, Egipt oraz tereny Libii, naprzeciw Cyreny; także ci, przebywający w kraju Rzymianie, Żydzi i prozelici[1],
Przypisy
[1] Czyli: nowo nawróceni na judaizm.
2:11
Kreteńczycy i Arabowie. Słyszymy ich mówiących wzniosłe rzeczy Boga naszymi językami.
2:12
Zatem wszyscy byli oszołomieni i w kłopocie, mówiąc jeden do drugiego: Co by tu miało się zdarzyć?
2:13
Zaś drudzy mówili, drwiąc: Młodym winem są napełnieni.
2:14
A Piotr stanął razem z jedenastoma, podniósł swój głos i do nich powiedział: Mężowie judzcy i wszyscy, zamieszkujący Jerozolimę! Niech wam to będzie jawne, zatem wysłuchajcie moich słów.
2:15
Bo oni nie są, jak wy sądzicie - pijani, gdyż jest trzecia godzina dnia;
2:16
Ale dzieje się to, co zapowiedziano przez proroka Joela:
2:17
A w ostatnich dniach zdarzy się, mówi Bóg, że wyleję z[1] mojego Ducha na wszelkie ciało wewnętrzne, zatem wasi synowie i wasze córki będą prorokować [2], wasi młodzieńcy [3] ujrzą wizje, a wasi starsi śnić będą snami.
Przypisy
[1] Także: przez, od.
[2] Czyli: zapowiadać w Imieniu Boga, lub nauczać pod natchnieniem Ducha Świętego.
[3] Także: słudzy.
2:18
Także w tych dniach wyleje z mojego Ducha na moje sługi oraz na moje służebnice i będą prorokować.
2:19
W górze wyznaczę znaki na niebie, a na dole cuda na ziemi, krew[1], ogień i wyziew dymu;
Przypisy
[1] Także: przelew krwi, zabójstwo.
2:20
Słońce obróci się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie wielki i jawny dzień Pana.
2:21
Zdarzy się też, że każdy, kto wezwie Imienia Pana, zostanie uratowany[1].
Przypisy
[1] Także: ocalony, zbawiony, wyzwolony.
2:22
Mężowie Israelici, słuchajcie tych słów Jezusa Nazarejczyka - męża od Boga, ogłoszonego dla was przejawami mocy, cudami oraz znakami, które - jak sami wiecie - Bóg przez niego uczynił w środku was.
2:23
Tego wzięliście - wydanego przez rękę niegodziwych wyznaczonym postanowieniem oraz za uprzednią wiedzą Boga - ukrzyżowaliście i zabiliście.
2:24
Jego Bóg wskrzesił, zniszczywszy udręki śmierci, ponieważ nie było możliwe, by on był na jej skutek więziony[1].
Przypisy
[1] Także: zawładnięty, trzymany w ręku.
2:25
Gdyż Dawid o nim mówi: Przez cały czas widziałem przede mną Pana, że jest po mojej prawicy, abym nie został zachwiany.
2:26
Przez to zostało rozweselone moje serce oraz rozradował się mój język, ale też moja cielesna natura rozbije namiot nadziei.
2:27
Gdyż nie zostawisz mojej duszy dla Krainy Umarłych, ani Twojemu czystemu[1] nie dasz doświadczyć zepsucia.
Przypisy
[1] Także: świętemu, bezgrzesznemu.
2:28
Dałeś mi wyjaśnić drogi życia, z Twego oblicza napełnisz mnie radością.
2:29
Mężowie bracia, z otwartością mogę do was powiedzieć o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grobowiec jest pośród nas aż do tego dnia.
2:30
Będąc więc prorokiem, wiedział - ponieważ Bóg potwierdził mu przysięgą - że według cielesnej natury, z owocu jego bioder wyprowadzi i osadzi na jego tronie Chrystusa.
2:31
Co zobaczył zawczasu i powiedział odnośnie wskrzeszenia Chrystusa: Nie została pozostawiona jego dusza[1] dla Krainy Umarłych, ani jego cielesna natura nie doświadczyła zepsucia.
Przypisy
[1] Także: osoba, życie.
2:32
Tego Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.
2:33
Gdy więc został wywyższony prawicą Boga, a otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego - wylał Tego, którego wy teraz postrzegacie oraz słyszycie.
2:34
Bowiem nie Dawid wstąpił do niebios, ale sam mówi: Rzekł Pan Panu memu: Usiądź z mojej prawej strony,
2:35
Aż uczynię twych nieprzyjaciół podnóżkiem twoich nóg.
2:36
Niech więc niezawodnie wie każdy dom Israela, że Bóg uczynił go Panem i Chrystusem[1]; tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.
Przypisy
[1] Z hebrajskiego: Mesjaszem; czyli Pomazańcem Boga.
2:37
A kiedy to usłyszeli, przejęli się sercem oraz powiedzieli do Piotra i pozostałych apostołów: Co możemy uczynić, mężowie, bracia?
2:38
Zaś Piotr do nich powiedział: Skruszcie się i niech każdy z was da się ochrzcić dzięki Imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego.
2:39
Gdyż obietnica jest dla was oraz dla waszych dzieci, i wszystkich, aż do dalekich, których nasz Pan Bóg sobie powoła.
2:40
Lecz także zaświadczył wieloma innymi słowami oraz wzywał, mówiąc: Dajcie się wyratować, z dala od tego przewrotnego rodu[1].
Przypisy
[1] Także: pokolenia, rodzaju.
2:41
Zatem zostali ochrzczeni ci, którzy chętnie przyjmowali jego słowo; i w tym dniu zostało przyłączonych blisko trzy tysiące osób.
2:42
Potem trwali przy apostolskim nauczaniu, wspólnocie, łamaniu chleba oraz modlitwach.
2:43
Ale pojawiła się bojaźń w każdej duszy, a przez apostołów działy się liczne cuda i znaki.
2:44
Zatem wszyscy wierzący byli blisko siebie oraz mieli wszystko wspólne.
2:45
Także sprzedawali posiadłości i majątki oraz rozdzielali je wszystkim, według tego jak ktoś miał potrzebę.
2:46
Co dnia zgodnie trwając w Świątyni oraz łamiąc chleb w domu, przyjmowali pokarm w radości oraz prostocie serca,
2:47
Chwaląc[1] Boga i mając przychylność u całego ludu. A Pan codziennie przyłączał zgromadzeniu wybranych[2] tych, co byli zbawionymi.
Przypisy
[1] Także: wielbiąc.
[2] Także: zborowi.