2 plaga: Żaby (Wj 7,26-8,11)

Aaron wyciągnął laskę i miliardy żab zaroiły się w całym Egipcie, dosłownie aż do wszystkich granic. Brzydzimy się żabami i skupiamy na nie naszą uwagę, podczas gdy kluczowe słowo odnosi się do granic królestwa. W drugiej pladze Egipt został osłabiony na swoich granicach. A to bardzo groźne. W pierwszej pladze Egipt został ugodzony w swoich sercu, w źródle swojego bytowania, teraz jest ugodzony w swoich granicach, w tym co gwarantuje integralność Egiptu, ochronę kraju. Każdy żywy organizm istnieje przede wszystkim dzięki barierze oddzielającej go od otoczenia: są to ściany komórek, skóra człowieka, itd. Skutkiem plagi żab Egipt stał się podatny na ataki ościennych narodów. Druga główna misja faraona stoi pod znakiem zapytania: król nie potrafi już bronić granic Egiptu!
Faraon woła swoich czarowników na pomoc. Co oni zrobią dla uratowania Egiptu? Dodadzą więcej żab! Faraon prawdopodobnie wrzeszczał na swoich czarowników: co wy robicie! To naprawdę żałosne i to zmusza faraona do błagania Mojżesza i Aarona o interwencję!
Lecz czarownicy uczynili to samo dzięki swym zaklęciom i sprowadzili żaby na ziemię egipską. Zawołał więc faraon Mojżesza i Aarona i rzekł: «Proście JHWH, żeby oddalił żaby ode mnie i od ludu mego, a wypuszczę lud, aby złożył ofiarę JHWH». (Wj 8, 3-4)
Faraon był zmuszony przyznać wyższość Haszem, Boga Abrahama, nad bóstwami egipskimi. Potraktował Mojżesza i Aarona po partnersku: prosił, żeby zrobili z Haszem to samo, co on robił w stosunku do własnych bóstw: żeby wyprosili pomyślność. Faraon jeszcze nie zrozumiał, że Haszem jest całkowicie inny niż bóstwa pogańskie.
Odpowiedział Mojżesz faraonowi: «Powiedz mi, kiedy mam prosić za ciebie, za twoje sługi i za lud twój, by Pan oddalił żaby od ciebie i od domów twoich, aby pozostały tylko w Nilu». Odpowiedział: «Jutro». I rzekł Mojżesz: «Stanie się według słowa twego, abyś poznał, że nie ma nikogo takiego jak JHWH, nasz Bóg. Żaby odejdą od ciebie, od twoich domów, od twoich sług i od ludu twego i pozostaną jedynie w Nilu». Potem Mojżesz z Aaronem odeszli od faraona, a Mojżesz błagał JHWH o spełnienie obietnicy, jaką w sprawie żab uczynił faraonowi. JHWH uczynił według prośby Mojżesza. Żaby wyginęły w domach, na polach i na podwórzach. Zebrano je w stosy, a ziemia wydawała przykrą woń. Gdy faraon zauważył, że ustąpił ucisk, serce jego stało się twarde: nie usłuchał Mojżesza i Aarona, jak to JHWH zapowiedział. (Wj 8, 5-11)
Faraon miał wszelkie możliwe dowody na to, że plagi nie były zjawiskami czysto naturalnymi. Pierwsza plaga ustąpiła sama po siedmiu dniach, druga nie ustąpiła dopóki Haszem nie położył jej kresu o wyznaczonym czasie. Takie znaki są zupełnie wystarczające do ludzi dobrej woli. Jeżeli jednak ktoś ma złą wolę, nic go nie przekona, bo człowiek jest wolny w swoich decyzjach. Faraona zawziął się i uparł, przezwyciężając swój naturalny strach przed żabami. Wolał znosić smród, byleby tylko nie słuchać głosu Haszem. Jest to obraz naszego własnego zachowania, kiedy wybieramy nasze własne zachcianki nawet wtedy, kiedy wiemy że są one sprzeczne z wolą Bożą.
Plaga ustąpiła, ale Faraon pozostał nieprzejednany. Trzecia plaga spadnie na niego bez zapowiedzi.

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Historia Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak Mojżesz
Judaizm Religia żydowska Żydzi