Zasadę twierdzącą, że wszelka chwała należna jest jedynie Bogu nazywamy Soli Deo gloria (Tylko Bogu chwała!). Źródłem radości i celem życia chrześcijanina jest życie Bogu na chwałę. Oddawanie czci komukolwiek innemu, przez przypisywanie mu cech bądź praktykowanie form uwielbienia zarezerwowanych tylko dla Boga, jest grzechem bałwochwalstwa.
Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i służył jedynie Jemu (Mat. 4:10b).
Tylko Bogu chwała to najwspanialsza ze wszystkich zasad. Mówi ona o tym, że człowiek został stworzony, aby wszelką chwałę oddawać tylko Panu Bogu. Bóg jedynie jest właściwym obiektem czci dla człowieka. Człowiek, żyjąc dla Boga, żyjąc, aby Jemu się podobać i traktując Boga z należną czcią i szacunkiem, a jednocześnie wdzięcznością i radością za dar łaski Bożej, znajduje swe spełnienie. Jest to życie pełne chwały, radości i satysfakcji. A wszystko dlatego, że nie jest przeżywane dla siebie, ale dla Boga, bez którego wszystkie wartości są tylko pozorne.
Chrześcijanin choć obdarza szacunkiem zgodnym z Pismem Świętym wyznaczone przez Boga autorytety (rodziców, przywódców chrześcijańskich i urzędników państwowych), nie chce żyć pod władzą kogokolwiek innego i oddawać komukolwiek innemu należną cześć jak tylko Panu Bogu:
Abyśmy żyli dla jeszcze większej Jego chwały my, którzy już wcześniej złożyliśmy nadzieję w Chrystusie (Efez. 1:12).
Zasada Tylko Bogu chwała! opiera się w głównej mierze na pierwszym i drugim przykazaniu Dekalogu:
Ja jestem PAN, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie oddawaj czci innym bogom obok Mnie. miał innych bogów obok mnie. Nie rzeźb sobie bóstw ani nie czyń żadnych wyobrażeń czegokolwiek, co jest wysoko na niebie, albo nisko na ziemi, albo w dole głęboko w wodzie. Nie składaj temu pokłonów ani nie oddawaj czci, ponieważ Ja, PAN, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym. Dochodzę winy ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie odrzucają, a okazuję łaskę tysięcznym pokoleniom tych, którzy Mnie kochają i przestrzegają moich przykazań (2 Mojż. 20:2-6).
Zasadę tę wyraża także wiele innych tekstów Pisma Świętego, między innymi:
Ja, PAN, a takie jest moje imię, swej chwały nie przekażę nikomu, mojej czci nie oddam bożyszczom! (Izaj. 42:8).
Człowiek w swej grzesznej naturze ma tendencję do szukania sobie obiektów kultu poza Bogiem, lub obok Boga. Pismo Święte wyraźnie uczy nas, że nikomu ani niczemu poza Panem Bogiem nie powinniśmy oddawać chwały, ani czci. Chodzi tu zarówno o obiekty kultu, jak i o osoby, którym można bezkrytycznie oddawać chwałę zamiast Bogu.
W Piśmie Świętym spotykamy przykłady przestróg, kiedy w dobrej wierze jakiś człowiek złożył pokłon słudze Bożemu lub aniołowi. Apostoł Jan dwukrotnie popełnił ten błąd, kłaniając się aniołowi:
On jednak mnie powstrzymał: Nie rób tego! powiedział. Jestem współsługą twoim i twoich braci, proroków oraz tych, którzy trzymają się słów zapisanych w tym zwoju. Pokłon oddaj Bogu! (Obj. Jana 22:9)
Korneliusz zafascynowany objawieniem, jakie otrzymał od Pana Boga, złożył pokłon Piotrowi, co wywołało natychmiastowy sprzeciw apostoła:
Kiedy Piotr się zbliżał, Korneliusz wyszedł mu naprzeciw i w pokłonie upadł mu do stóp. Piotr podniósł go i powiedział: Wstań, ja też jestem człowiekiem (Dz. AP. 10:25-26).
Biblijna zasada Tylko Bogu chwała ma dzisiaj jeszcze głębsze znaczenie. Żyjemy w czasach, kiedy panującą koncepcją filozoficzną i wyznacznikiem w relacjach społecznych i kulturowych stał się humanizm, polegający na wstawianiu człowieka w centrum. Ludzkie prawa, a nie Boże, zajmują wtedy główne miejsce w życiu społecznym. Ważniejsze stało się to, co przyniesie korzyść ekonomiczną człowiekowi i to, co wywyższy człowieka, a nie to, co przyniesie chwałę Bogu.
Zasada Tylko Bogu chwała jest wyrazem teocentryzmu. Uwydatnia ona prawdę, że to Pan Bóg jest suwerenny i to On panuje nad wszystkim. Wszystkie sfery ludzkiej działalności muszą podlegać Panu Bogu. On, a nie jakiś człowiek ma przyjmować chwałę. To Boże prawa, a nie ludzkie mają określać i regulować nasze życie. Bóg ma prawo sprawować władzę, zarówno w życiu społecznym, jak i osobistym człowieka. Zasada Tylko Bogu chwała dobitnie określa miejsce Pana Boga w życiu wierzącego. Egoistyczna natura ludzka upomina się ciągle o chwałę dla siebie. Nasze ego chce objąć władzę nad naszym życiem pomimo że władza należy do Pana Boga.
Zasada Tylko Bogu chwała wyraża biblijną ideę, że to nie człowiek ma być panem dla siebie, ale Sam Pan Bóg. To Pan Bóg musi zajmować najważniejsze miejsce w naszym życiu. Prawdziwe szczęście można znaleźć tylko w uwielbianiu Boga i szukaniu Jego chwały. W oddawaniu Bogu czci całym swoim życiem i to nie tylko przez modlitwę czy przez udział w nabożeństwach, czytanie czy słuchanie Słowa Bożego, ale poprzez codzienną, uczciwą pracę i przez chrześcijańską postawę. Pismo Święte zachęca:
A zatem cokolwiek jecie lub pijecie, albo cokolwiek czynicie, wszystko to czyńcie na chwałę Boga (1 Kor. 10:31).
Chrześcijanin ma radość w tym, że może nareszcie oddać Panu Bogu należne miejsce. Może swoją wolę poddać Bożej woli:
Nie nas, PANIE, nie nas, Ale swoje imię otocz chwałą Ze względu na Twoją łaskę, Ze względu na Twoją wierność! (Psalm 115:1).
Jakiego rodzaju uwielbianie przyjmuje Bóg? Uwielbianie, które jest osadzone na Słowie Bożym Bóg przyjmuje uwielbianie, które jest oparte na prawdzie:
Bóg jest duchem, dlatego ci, którzy Go czczą, powinni to czynić w duchu i w prawdzie (Jan 4:24).
Prawda to treść objawiona w Piśmie Świętym. Prawdziwe uwielbianie musi być więc osadzone na Objawieniu Bożym. Formy uwielbiania, które mijają się z nauczaniem Słowa Bożego, bez względu na stopień gorliwości i szczerości uwielbiających, nie powinny być praktykowane przez chrześcijan. Przykładowo: ofiary z ludzi, otaczanie czcią bożków, oddawanie czci komuś innemu oprócz Boga, prostytucja sakralna. Bóg w Swoim Słowie objawił jakiego uwielbiania oczekuje. Prawda Słowa Bożego to podstawa uwielbiania Boga. Uwielbianie nie ma sensu, jeżeli nie jest osadzone na wskazówkach Bożego Słowa.
Uwielbianie, które koncentruje się na Bogu Nie będziesz oddawał czci innemu bogu! PAN bowiem, który ma na imię Zazdrosny, jest rzeczywiście zazdrosnym Bogiem (2 Mojż. 34:14).
Zasada Tylko Bogu chwała jest zwrotem w kierunku uwielbiania Boga. Pismo Święte wyraźnie przeciwstawia się politeizmowi czy henoteizmowi. Bóg nienawidzi i jednego i drugiego. Politeizm to przekonanie o istnieniu wielu bóstw, henoteizm to kult wielu istot, z których jedna jest ponad pozostałymi. Uwielbianie czegokolwiek lub kogokolwiek oprócz Pana Boga, jest dla Boga nie do przyjęcia. Prawdziwe uwielbianie koncentruje się na Bogu.
Uwielbianie, które pochłania całą naszą istotę A On mu odpowiedział: Masz kochać Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy i każdą swoją myślą (Mat. 22:37).
Nasz umysł i nasze uczucia muszą w uwielbianiu być skoncentrowane na Panu Bogu, który jest obiektem naszej miłości. Bezmyślne i pozbawione uczucia puste słowa, nawet te wyrażone w pieśni, nie są uwielbianiem Boga. Uwielbianie musi być wolne od wszelkiej obłudy. Bóg nienawidzi udawania i obłudy w jakiejkolwiek formie. Uwielbianie obejmuje nasze siły i nasze ciało. Apostoł Paweł pisze:
Zachęcam was zatem, bracia, powołując się na miłosierdzie Boga, abyście oddali swe ciała na ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu na dowód, że Mu służycie z pełnym przekonaniem (Rzym. 12:1).
Niczego na ziemi nie jesteśmy w stanie osiągnąć bez naszego ciała. Dlatego Bóg chce, aby w nasze uwielbianie było zaangażowane ciało. Nasz język ciała wyraża przywiązanie do Boga.
Uwielbianie, które wyraża poczucie świętości Boga Oddajcie PANU chwałę godną Jego imienia! Pokłońcie się Mu w świętej szacie! (Psalm 29:2).
Oznacza to, że uwielbianie nie może być wyrazem niemoralnej aktywności. Uwielbianie Pana Boga musi być całkowicie oddzielone od czegokolwiek, co mogłoby zaprzeczać charakterowi Boga. Człowiek, który uwielbia Pana Boga musi być oczyszczony z grzechu i musi żyć dla Boga. Jest rzeczą niemożliwą uwielbiać Boga i jednocześnie tkwić w grzechu. Uwielbiający człowiek musi żyć w posłuszeństwie wobec Pana Boga. Prawdziwe uwielbianie jest ściśle związane z pokorą, prawdą i posłuszeństwem wobec Boga. Uwielbiamy Boga przez wykonywanie Jego woli. Chodzi więc o właściwe podejście serca.
Uwielbiamy Boga, przynosząc Mu chwałę Pismo Święte jest pełne zachęty do chwalenia Imienia Pana Boga, do wywyższania Go ponad wszelkie inne imię. Szczególnej zachęty dostarcza nam śpiewnik ludu Bożego Starego Testamentu, Psalmy. Celem chwalenia pozostaje Sam Bóg i charakter Boga, Jego dobroć, miłość, miłosierdzie, wierność, mądrość, moc i potęga. Uwielbiamy Go za to, Kim On jest. Uwielbianie dotyczy Pana Boga Samego. Uwielbianie to nie ludzka idea, to idea Boża. W uwielbianiu chodzi o Boga, a nie o człowieka.
Uwielbiamy Boga, śpiewając dla Niego, ogłaszając Jego moc, rozmyślając o Nim Czynności te można wyrażać między innymi klaskaniem i klęczeniem. To są sposoby wyrażenia uwielbiania, a nie samo uwielbianie. Każdy sposób jest dobry, jeżeli nie wykracza poza sens uwielbiania Boga i nie zamazuje świętego obrazu Pana Boga. Uwielbianie Boga musi być autentyczne i całkowite.
Uwielbiamy Boga, dziękując Mu Wyrażanie wdzięczności Bogu to główne roszczenie Pisma Świętego. Wszystkie Boże dzieci są zachęcane do uwielbiania Boga poprzez wyrażanie wdzięczności.
Prawdziwa wdzięczność w sposób naturalny wypływa z serc tych, którzy dośmadczyli miłosierdzia Bożego. Apostoł Paweł napisał:
Bogu niech będą dzięki za Jego niewysłowiony dar (2 Kor. 9:15).
Tyn darem jest Sam Pan Jezus, który dał Swoje życie za grzechy każdego z nas. Wdzięczność jest logiczną reakcją na to wszystko, czego dokonał Bóg w naszym życiu. Ofiara Pana Jezusa to ucieleśnienie Bożej miłości, miłosierdzia i dobroci wobec nas. Ciągle powinniśmy pamiętać, że ofiara Pana Jezusa była potrzebna z uwagi na naszą grzeszność.
Uwielbiamy Boga, będąc posłusznymi wobec Jego przykazań Pan Jezus powiedział:
Jeśli darzycie Mnie miłością, będziecie wypełniać moje przykazania (Jan 14:15).
Miłość i posłuszeństwo to dwa nierozdzielne elementy, które mają miejsce, kiedy występuje prawdziwe uwielbianie Boga. Nie można mówić kocham Boga, uwielbiam Boga i w tym samym czasie żyć wbrew Jego woli. Bóg oczekuje, że Jego dzieci będą:
ufać Bogu miłować jeden drugiego modlić się prowadzić święte życie składać ofiary na rozszerzanie Jego dzieła pełni Ducha służyć Bogu Co jest motywacją naszego uwielbiania? Uwielbiamy Boga dla Bożej przyjemności, bo jest Mu to miłe. Najwyższym celem uwielbiania jest sprawianie przyjemności Bogu. Biblijne uwielbianie to uwielbianie, którego celem jest chwała dla Boga. Ciągle musimy pamiętać o tym, że uwielbianie nie jest dla naszej przyjemności czy korzyści. Uwielbianie jest ukierunkowane na Boga. Nie jest to jakiś sposób wywierania nacisku na Boga. Nie jest to czas poświęcony na wyrażanie swoich życzeń wobec Boga. Naszym dążeniem musi być podobanie się Bogu. Zasadniczym celem naszego życia nie są dobra materialne, ani szczęście fizyczne, ale Boża przyjemność.
Uwielbiamy Pana Boga, bo Go kochamy! Bóg stworzył nas i obdarzył uczuciami. Przekazał nam umiejętność kochania. Właśnie dlatego oczekuje, że będziemy Mu służyć z całego serca. tli) określa nasze zaangażowanie uczuciowe i miłość.
Nic jesteś bezmyślnym komputerem czy robotem. Gdyby tak było, całe twoje życie byłoby czystą mechaniką, fizyką i chemią. Twoje życie byłoby beznadziejne i nudne.
Bóg dał nam możliwość przeżywania prawdziwej radości. Możesz uwielbiać Go ze względu na miłość do Niego!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
