Zeus wysyła w świat córki, Muzy, by inspirowały ludzi do dokonywania wielkich czynów. Jedna z nich, Kira, spotyka grafika i malarza z Los Angeles, Sonnyego Malonea. Chłopak, sfrustrowany pracą w dziale reklamowym wytwórni płytowej, marzy o tworzeniu prawdziwej sztuki. Kira spędza z Sonnym sporo czasu. Oboje pomagają byłemu klarneciście w uruchomieniu klubu, w którym mogłyby współistnieć różne gatunki muzyczne i występowaliby artyści różnych pokoleń. Gdy zbliża się termin otwarcia lokalu, Kira musi opuścić Ziemię. Sonny chce ją zatrzymać.
Totalny kicz. A rola Freda Astera jest tu tak niezbędna, jak kalosze w wannie. Mimo mojego sentymentu do piosenki, do samej Olivii stwierdzam że film jest bardzo zły i z każdą minutą coraz gorszy. Sam początek zaciekawia, ale cała reszta - kompletny szajs.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
