Obłok chwały JHWH (Wj 24, 12-18)

JHWH rzekł do Mojżesza: «Wstąp do Mnie na górę i pozostań tam, a dam ci tablice kamienne, Prawo i przykazania, które napisałem, aby ich pouczyć». Wstał więc Mojżesz i Jozue, jego pomocnik, i wstąpił Mojżesz na Górę Bożą. Powiedział zaś do starszyzny: «Pozostańcie tu, aż wrócimy do was. Oto będzie z wami Aaron i Chur. Kto miałby jakąś sprawę do załatwienia, może się zwrócić do nich». (Wj 24, 12-14)
W poprzednim odcinku uczestniczyliśmy ze starszyzną Izraela w niebiańskiej uczcie z najpożywniejszego mięsa i z najwyborniejszych win. Po skończeniu się tej wizji opowiadanie wraca do Mojżesza. Bóg wzywa go do siebie, aby wręczyć mu tablice zawierające dziesięć słów Dekalogu. Kamienne tablice są streszczeniem całego Prawa. Całe mojżeszowe prawo moralne zawiera się w Dekalogu, każde z 613 rabinicznych przykazań może być przyporządkowane któremuś z przykazań Dekalogu. Prawo mojżeszowe zostało napisane przez Boga, zostało wyryte na kamieniu a więc obowiązuje na zawsze. Bóg zapisał Prawo na tablicach aby ich pouczyć Biblia, jako zapisane Słowo Boże, służy do nauczania, ułatwia zatrzymanie w pamięci faktycznego Prawa, które ma być nauczane poprzez słowo i własny przykład.
W narracji pojawia się nagle Jozue. Poznaliśmy go w siedemnastym rozdziale, kiedy wziął dowództwo wojsk lądowych do walki z Amalekiem, podczas gdy Mojżesz modlił się wystawienniczo na górze (odsyłam do odpowiedniego odcinka: link). Jozue doprowadził Lud do zwycięstwa dzięki modlitwie Mojżesza, jest jego najbliższym pomocnikiem. Kolejne nawiązanie do siedemnastego rozdziału znajdujemy w osobach Aarona i Chura, którzy wówczas podtrzymywali ręce Mojżesza. Właśnie oni mają teraz opiekować się Ludem podczas nieobecności Mojżesza i Jozuego.
Po sześciu dniach oczekiwania Mojżesz wchodzi samotnie do chwały Pańskiej, podobnie jak arcykapłan wchodził do świątyni po uprzednim oczyszczeniu:
Gdy zaś Mojżesz wstąpił na górę, obłok ją zakrył. Chwała JHWH spoczęła na górze Synaj, i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu JHWH przywołał Mojżesza z pośrodka obłoku. A widok chwały JHWH był w oczach Izraelitów jak ogień pożerający na szczycie góry. Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. (Wj 24, 15-18)
Mojżesz wszedł do obłoku chwały Pańskiej. Ten obłok był świetlisty, jak ogień pożerający. To powinno nam przypominać inne świetliste wydarzenie na innej górze, gdzie Jezus przemienił się przed Piotrem, Jakubem i Janem: jego twarz stała się świetlista jak słońce, pojawili się tam Mojżesz i Eliasz i rozmawiali ze sobą. Czyli to, co widzieli Piotr, Jakub i Jan na górze Tabor jest tym, co widzi Mojżesz na Horebie! Na Taborze apostołowie dotarli do samego źródła Przymierza, tym samym ukazany został ścisły związek między Starym a Nowym Przymierzem, między pierwszym a drugim Mojżeszem.
Tradycja żydowska zrozumiała, że Mojżesz otrzymał tablice Prawa z rąk samego Słowa Bożego, MeMRaH JHWH. Zresztą imię Jezus pojawiło się w tekście: Jozue to grecka wersja imienia Jehoszua, zdrobnianego jako Jeszua, po grecku Jezus. Mojżesz doszedł do góry z Jehoszuą, zostawił go przed obłokiem, a w obłoku został przywitany przez Jeszua. Jehoszua wprowadzi Izraelitów w Ziemi Obiecanej, Jeszua wprowadzi wszystkie narody do Nowej Ziemi ceną własnej krwi. Ten obraz pozwala nam lepiej zrozumieć, że Jeszua (Jezus) jest zarówno Drogą, Prawdą i Życiem (J 14, 6).
Jezus jest Drogą, jak Jozue przemierzył drogę na górę Horeb.
Jezus jest Prawdą, bo Jezus jest górą objawienia Bożego, jak to już stwierdziliśmy w dziewiętnastym rozdziale (link).
Jezus jest Życiem, jest MeMRaH JHWH, jest źródłem tryskającego Słowa, z którego Mojżesz pił bezpośrednio na Horebie.
Chyba zgodzicie się, że potrzeba co najmniej 40 dni i 40 nocy, aby kontemplować i wchłonąć te wszystkie tajemnice. Kiedy Mojżesz po takim czasie zejdzie z góry, jego twarz będzie tak świecąca, że trzeba będzie ją przykryć zasłoną:
Gdy Mojżesz zstępował z góry Synaj z dwiema tablicami Świadectwa w ręku, nie wiedział, że skóra na jego twarzy promieniała na skutek rozmowy z JHWH. Gdy Aaron i Izraelici zobaczyli Mojżesza z dala i ujrzeli, że skóra na jego twarzy promienieje, bali się zbliżyć do niego. A gdy Mojżesz ich przywołał, Aaron i wszyscy przywódcy zgromadzenia przyszli do niego, i Mojżesz rozmawiał z nimi. Potem przyszli także Izraelici, a on nakazał im wszystko, co JHWH mu powiedział na górze Synaj. Gdy Mojżesz zakończył z nimi rozmowę, nałożył zasłonę na twarz. (Wj 34, 29-33)
Piotr chciał zamieszkać na górze Tabor, ten przywilej nie został dany jemu, ale Mojżeszowi. Takie doświadczenie przemienia człowieka! Przez 40 dni Mojżesz na własne oczy widział niebiańską Jerozolimę i niebiańską liturgię. Będzie ją odtwarzał na ziemi, opis tej liturgii zajmie nam siedem najbliższych rozdziałów - to będzie kolejny cykl wykładów. Życzę owocnego słuchania.


Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Mojżesz Aaron faraon