Poza Kościołem nie ma zbawienia (Wj 3, 6-8)

Kiedy Bóg zbawia, zbawia przede wszystkim swój Lud. My chrześcijanie kładziemy zbyt duży nacisk na zbawienie indywidualne. Powinniśmy pamiętać, że nie chodzi o prywatne zbawienie. Kiedy Bóg mnie zbawia przez Jezusa, kontynuuje to, co zaczął przez Mojżesza na rzecz całego ludu synów Izraela. Przez Jezusa to zbawienie zostało rozszerzone, otwarte na wszystkie ludy. Ale tak samo jak w przypadku Izraelitów, kiedy Bóg mnie zbawia, nigdy nie zbawia mnie poza wspólnotą, której jestem członkiem, poza Kościołem. Jestem solidarny z własnym ludem jak z własną rodziną. Bez niej moje indywidualne zbawienie nie ma sensu. Nie ma indywidualnego zbawienia. Nie będę zbawiony w pojedynkę. Jeśli będę zbawiony to dlatego, że jestem członkiem zbawionej rodziny. Takie jest znaczenie zwrotu Poza Kościołem nie ma zbawienia.
Pojęcie indywidualnego zbawienia pochodzi z pogaństwa. Tego szuka filozof, stoik, mędrzec. Zbawia siebie samego. Inni mogą go naśladować, jeśli ich na to stać, ale każdy sobie rzepkę skrobie. Bo filozof nie jest niczym związany ze swoim uczniem. Wspólne idee nie jednoczą. Idee potrafią dzielić ludzi, często tego doświadczamy, ale idee nie potrafią jednoczyć. Narzucone ideologie, poprawność polityczna, zamiast jednoczyć zniewalają, są totalitaryzmem. Od tego właśnie Bóg chce nas wyzwolić.
Biblia nie opowiada historii mędrców i filozofów, ale sprawiedliwych. Sprawiedliwym jest ten, który wypełnia przykazania Tory (MiTsVoT po hebrajsku). Jedna MiTsVaH to taki czyn, który idzie za przykazaniami Bożymi zapisanymi w Torze i przynoszącymi życie. Wewnątrz ludu wybranego, każdy na swój sposób wypełnia przykazania Tory.
Sprawiedliwy jest cieleśnie powiązany z całym swoim ludem. Nie dlatego, że wszyscy członkowie ludu podzielają to samo zdanie, ale dlatego, że ta sama krew płynie w żyłach każdego członka tego ludu. Lud to wspólnota krwi, wspólnota synów. To coś innego niż naród, który jest pojęciem geopolitycznym zawierającym jednostki odizolowane jedne od drugich. Takie osobniki są nazywane po hebrajsku Goim, bo nic cielesnego ich nie łączy. Kiedy sprawiedliwy wypełnia Mitsvot, kiedy czyni to, co jest sprawiedliwe w Bożych oczach, robi to w imieniu ludu, do którego cieleśnie należy, którego jest synem.
My chrześcijanie jesteśmy ludem, ponieważ płynie w nas jedna krew krew Chrystusa. I jako rodzina cielesna wypełniamy jedyne przykazanie górujące nad wszystkimi pozostałymi przykazanie miłości na wzór Chrystusa : Miłujcie się wzajemnie tak, jak JA was umiłowałem (J 13,34) czyli oddajcie własne życie, aby INNYM dać życie charakter wspólnotowy jest w sercu nowego przymierza.
Codziennie zauważamy, że wypełnianie tego przykazania całkowicie nas przerasta. Dlatego potrzebujemy, żeby Chrystus w nas żył, żeby nasze ciało stało się Jego ciałem, żeby Jego krew płynęła w naszych żyłach, żeby w nas żył Jezus Chrystus, który jest jednorodzonym Synem. Wówczas to przykazanie jest wypełniane przez wspólnotę synów Bożych przez lud nowego przymierza.
Kościół nie jest partią polityczną, ale wspólnotą cielesną otwartą na każdego człowieka. Dlatego zbawienie jest powszechne. Nie zbawia nas instytucja Kościoła. Jesteśmy zbawieni jako członkowie Kościoła, który jest ludem SYNÓW. Każdy syn jest spokrewniony z pozostałymi synami dzięki Krwi jednorodzonego Syna, który nas wszystkich zbawił otwierając nam drogę do Ojca.

Bóg na górze Horeb zawołał Mojżesza, ale tak naprawdę zawołał cały lud Izraela. W dwunastym wersecie, Bóg da Mojżeszowi taki znak: WY oddacie cześć Bogu na tej górze (Wj 3,12). Właśnie tutaj nastąpi pierwsze zwołanie, pierwsze zgromadzenie całego ludu jako jedną rodzinę rodzinę synów Izraela. To słowo QaaL (wołanie, gromadzenie) będzie później przetłumaczone po grecku jako Ecclesia czyli Kościół.

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Historia Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak Mojżesz
Judaizm Religia żydowska Żydzi