Im bardziej faraon upierał się w swojej złej woli, tym bardziej stawał się przyczyną nieszczęść Egiptu. Faraon świadomie odrzucał zbawienie oferowane mu przez Boga. To też pokazuje, że choć Bóg jest nieskończenie miłosierny i chce zbawić wszystkich ludzi, nie wszyscy to zbawienie chcą przyjmować. Na tym polega ludzka wolność, że ludzie złej woli mogą odrzucać Boże zbawienie. Stać ich na to. Ludzie dobrej woli przyjmują oferowane im zbawienie z radością i wdzięcznością. Co to jest dobra wola? To pragnienie Dobra i Prawdy. Zła wola jest wolą skażoną pożądaniami zmysłowymi. Zła wola oznacza się nieprawością. Bóg wszystkim ludziom daje środki do nawrócenia, ale nie gwałci wolności człowieka. Jeżeli człowiek nie chce się nawrócić, na próżno otrzyma to, co innemu posłużyłoby do nawrócenia.
Po urodzeniu Jezusa, zastępy wojsk niebieskich ogłosili taką Dobrą Nowina: pokój ludziom dobrej woli (Łk 2,14, tłum. Vulgata). Pokój Jezusa nie przychodzi spokojnie. Ludzie dobrej woli przyjmują ten pokój, ale dla ludzi złej woli Jezus przynosi miecz.
Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. (Mt 10, 34-36)
Jezus przyniósł rozłam i niezgodę między dwoma obozami: między ludźmi dobrej i złej woli! Apostoł Tomasz na przykład nie chciał wierzyć w zmartwychwstanie Jezusa, ale po okazaniu mu rzeczowych dowodów, uznał bóstwo Jezusa. Bo Tomasz, choć był niedowiarkiem, był człowiekiem dobrej woli, dlatego potrafił zmienić swoje zdanie po tym, jak Bóg pokazał mu swoją chwałę. Faraon zachował się przeciwnie: jako człowiek złej woli chciał interpretować wszystkie plagi jako zjawiska naturalne. Liczył na to, że do tej pory poniósł tylko częściowe straty w rolnictwie i w hodowli, że później wszystko nadrobi. Bóg musiał przemawiać kolejnym znakiem.
Rzekł JHWH do Mojżesza i Aarona: «Weźcie pełnymi garściami sadzy z pieca i Mojżesz niech rzuci ją ku niebu na oczach faraona, a pył będzie się unosił nad całym krajem egipskim i wywoła u człowieka i u bydła w całej ziemi egipskiej wrzody i pryszcze». Wzięli więc sadzy z pieca i stanęli przed faraonem, a Mojżesz rzucił ją ku niebu i powstały wrzody i pryszcze na ludziach i zwierzętach. (Wj 9, 8-10)
Na Egipt spada sadza powodująca wrzody i pryszcze. Osiągamy wyższy poziom klęski, bo tym razem zaraza wchodzi pod skórę Egipcjan. Pryszcze to po hebrajsku SzeHiN. To słowo czytane w odwrotnej kolejności daje NaHaSz (wąż), który jak pamiętamy jest symbolem mądrości i mocy faraona (odsyłam do odpowiedniego odcinka, link powyżej). Czyli ten odwrócony wąż zaczyna kąsać ludzi od środka.
Czarownicy nie mogli stanąć przed Mojżeszem z powodu wrzodów, bo czarownicy mieli wrzody, tak jak i inni Egipcjanie. Ale JHWH uczynił upartym serce faraona, tak iż nie usłuchał ich, jak to zapowiedział JHWH Mojżeszowi. (Wj 9, 11-12)
Sytuacja wymyka się spod kontroli faraona. Nawet jego czarownicy nie są mu na nic przydatni. Faraon jednak upiera się w swojej złej woli. Nie chce nikogo słuchać. Dotychczas sformułowanie brzmiało w formie aktywnej dla faraona (że sam faraon utwierdzał własne serce), odtąd forma jest odwrócona (Bóg uczynił upartym serce faraona). W gruncie rzeczy znaczenie jest takie same, ale zmienia się punkt widzenia. Tak naprawdę nikt nie może oprzeć się Woli Bożej, cokolwiek człowiek czyni, czyni to za przyzwoleniem Boga. Pierwsza zasada wiary Judaizmu brzmi następująco:
Wierzę pełnią wiary, że Stwórca, błogosławione jest Jego Imię, tworzy wszystkie stworzenia i kieruje nimi i tylko On sam wszystko uczynił, czyni i będzie czynił.
Czyli Bóg jest ostatecznym sprawcą wszelkiego działania. Przez pięć pierwszych plag mówiło się, że sam faraon czynił swoje serce twarde, ale sytuacja nigdy nie wymknęła się spod kontroli Boga. Przez kolejne plagi będzie odwrotna perspektywa: Bóg będzie czynił upartym serce faraona. Omówiliśmy szerzej ten temat w naszym odcinku na temat tajemnicy zła.
Napięcie stale rośnie, skutki plag są coraz bardziej tragiczne, ale to wciąż za mało dla faraona. Czas na trzecią serię plag.
Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Historia Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak Mojżesz
Judaizm Religia żydowska Żydzi
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki.