8 plaga: Szarańcza (Wj 10, 1-20)

We wstępie do ósmej plagi jest nam wyjaśnione, że sytuacja nie wymknęła się Bogu spod kontroli. Izraelici nie muszą obawiać się faraona. Wielkość oporu faraona pozwoli Bogu na okazanie wielkości własnej mocy. Opór faraona daje Bogu okazję do dokonania coraz większych ZNAKÓW na rzecz swojego ludu.
Drugi werset uroczyście zapoczątkowuje coś, co będzie kluczowe dla tożsamości Ludu Bożego: zapoczątkowuje Tradycję. Chodzi o mechanizm przekazywania pamięci, o duchowy łańcuch, który wiąże jedno pokolenie z drugim, od patriarchów aż do dzisiaj. Tradycja jest duszą Ludu Bożego. Historia z dużej litery to nie dzieło literackie. Historia to dzieje przeżyte w ciele, doświadczone. Dają świadectwo o tym, w jaki sposób Bóg wyzwala swoje dzieci od wszelkiego rodzaju niewolnictwa. Świadkowie dzięki Tradycji przekazują następnym pokoleniom umiejętność odczytywania ZNAKÓW dokonanych przez Boga. Tradycja nie polega na wręczenie komuś książki, nawet Pisma Świętego. Tradycję przekazują żywi świadkowie, którzy dają cielesne świadectwo własnej wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa, nawet w najciemniejszych chwilach w historii.
Nadzieja karmi się ZNAKAMI, nasza nadzieja zależy od naszej umiejętności w odczytywaniu ZNAKÓW. Wierzący przekazują sobie tę umiejętność z pokolenia na pokolenie. Nadzieja nie jest pobożnym życzeniem, nie jest też biernym oczekiwaniem. Nadzieja jest aktywna, walcząca. Nadzieja każe nam wybierać życie tam, gdzie po ludzku wydaje się, że wszystko jest pokryte dziełem zniszczenia.

Wróćmy do naszego opowiadania. Napięcie rośnie i Mojżesz wchodzi do pałacu faraona jak do własnego domu. Ponawia ostrzeżenie Boga.
(Wj 10, 3-6)
Faraona tak zatkało, że nie znajduje żadnej odpowiedzi! Jest niemy w obliczu tego, co nadchodzi. U Izraelitów rozpoczęła się Tradycja, czyli ustne przekazywanie pamięci. U Egipcjan historia się kończy: już nie znajdują słów, które mieliby do przekazania swoim dzieciom.
Skąd się to wzięło? Z pychy. W trzecim wersecie Bóg wskazuje palcem, gdzie leży źródło problemu: Dokądże będziesz zwlekał z upokorzeniem się przede Mną? (Wj 10, 3). Z powodu swojej pychy faraon nie chciał uznać prawdy i nie chciał wytrwać w skrusze i prawości. Zamykał się w swoim obłędzie. Nawet słudzy faraona mają więcej mądrości, niż sam król! Interweniują w obliczu nadchodzącej katastrofy:
(Wj 10, 7-11)
Faraon niby uległ, ale wciąż stawiał warunki. Zgadzał się na wypuszczenie samych mężczyzn, przetrzymując jednocześnie zakładników. Był pewny, że mężczyźni wrócą do swoich rodzin. O ile Mojżesz i Aaron przed chwilą sami opuścili niemego faraona, teraz faraon udaje, że sam wygania proroków sprzed swojego oblicza. Opór faraona jest coraz głębszy. Mojżesz musi kolejny raz wyciągnąć swoją laskę nad ziemią egipską.
(Wj 10, 12-15)
Po pladze gradu niewiele zostało do jedzenia, ale właśnie ta niewielka pozostałość została pożarta! Szarańcza oczyściła Egipt z wszelkiej roślinności. Zostawiła sam szkielet. Śmierć jest bliska, faraon się poddaje.
(Wj 10, 16-20)
Faraon stracił wszelki autorytet w oczach swoich podwładnych. Kolejny raz uznał swój grzech przed Bogiem, kolejny raz wykazał skruchę, błagał o zakończenie plagi. Dzięki wstawiennictwu Mojżesza plaga ustała, po czym faraon wrócił do swojej dawnej postawy zaprzeczenia.
Faraon pokazuje, że nasza wolna wola może negować rzeczywistość. Potrafimy dobrowolnie wybrać szaleństwo wbrew wszelkiej racjonalności. Wiara nie kłóci się z rozumem. To niewiara jest irracjonalna. Niewiara zamyka swoich adeptów w ideologiach, które nie cofają się przed niczym dla własnych celów i często prowadzą do mordu, do usprawiedliwienia swoich mordów, do zalegalizowania własnych morderczych działań, tak jak się to dzieje w waszych czasach w dziedzinie aborcji i eutanazji!
Faraon chciał być ślepy. Jego ślepota zostanie rozciągnięta przez Boga na cały Egipt to będzie dziewiąta plaga, która tak jak każda trzecia plaga spadnie bez ostrzeżenia.

Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek)
Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Wyjścia Szemot Exodus
Historia Archeologia biblijna
Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak Mojżesz
Judaizm Religia żydowska Żydzi