Pieśń Mojżesza została przedłużona pieśnią kobiet pod przewodnictwem Miriam (czyli Maryi, to jest to samo imię). Kiedy Mojżesz opada z sił, wówczas Miriam podnosi sztafetę. W tekście jest mowa o jednej prorokini, ale rabini włączają wszystkie kobiety do tej roli prorockiej. Od drugiego rozdziału Księgi Wyjścia straciliśmy z oczu te dzielne kobiety, choć one odegrały decydującą rolę w całej tej historii.
Miriam umiała wzbudzić u córek Izraela poczucie wdzięczności Bogu, dzięki temu parytet kobieco-męski został przywrócony i cała wspólnota zbawionych wyśpiewuje swoją wdzięczność Bogu. W chwilach, kiedy mężczyźni opadają z sił kobiety powinny czuwać i pobudzać wszystkich do wytrwałości. Kobieta biblijna jest strażniczką mądrości i ma szczególny dar, aby nie stawiać granic miłości, aby nigdy nie ustawać w podążaniu za Bogiem. Kobietom została powierzona duchowa tajemnica życia. Znają się na miłości lepiej niż mężczyźni. Święte kobiety w historii osiągnęły wyższy stopień świętości niż święci mężczyźni, nie wspominając nawet o naszej Matce Niepokalanej Maryi Dziewicy.
Jest to głęboka prawda duchowa objawiona przez Jezusa: ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi (Mt 20, 16). To prawda, że w biblijnej kulturze patriarchalnej kobiety zajmują ostatnie miejsce. Ale czy chęć zajmowania pierwszych miejsc przez kobiety jest drogą prowadzącą do ich wywyższenia w oczach Boga? Z Bożej perspektywy feminizm wcale nie służy kobietom, bo Bóg zachował najlepsze miejsca dla najbardziej pogardzanych przez świat - czyli dla kobiet, które zajmują ostatnie miejsca w naszej kulturze patriarchalnej. Każdy święty, który pojął tę tajemnicę, zawsze szukał ostatniego miejsca, dotyczy to również mężczyzn, ale feministki tego chyba nie pojęły.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
