Muammar Kaddafi od wielu lat marzył o stworzeniu Stanów Zjednoczonych Afryki z niezależną walutą w postaci złotego dinara, która miałaby zmienić życie ekonomiczne Afryki jednego z najbogatszych kontynentów pod względem złóż naturalnych. Rozwój tego regionu jest celowo blokowany poprzez niekończące się wojny i konflikty, aby zapobiec rozkwitowi kontynentu, a instytucje takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy przez ostatnie dekady były narzędziarniami Waszyngtonu do powstrzymania rozwoju tego regionu.
Przed inwazją na Libię w 2011 roku Kaddafi stworzył i sfinansował plan niezależności ekonomicznej kontynentu, do czego udało mu się przekonać większość afrykańskich przywódców. Po wielu latach dyskusji przywódcy pięćdziesięciu trzech krajów zdecydowali się przystąpić do planu utworzenia wspólnej afrykańskiej waluty. Plan powstał już w 2004 roku z datą wprowadzenia waluty planowaną na 2023 rok. Kaddafi został wybrany przewodniczącym Unii Afrykańskiej w 2009 roku, a członkowie zdecydowali się zaadoptować libijski dinar jako afrykańska walutę kontynentu, opartą na złocie oraz jedyną możliwą walutę w handlu afrykańską ropą.
Oprócz arabskiego suwerennego OPEC-u (Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową) inne nacje afrykańskie, a w szczególności Angola i Nigeria, przygotowywały się do stworzenia własnych funduszy inwestycyjnych w czasie, kiedy NATO bombardowało już Libię. Te suwerenne krajowe fundusze powiązane z koncepcją złotego dinara Kaddafiego pomogłyby zrealizować wielkie marzenie o niezależności tych krajów od kolonialnej monetarnej kontroli Afryki realizowanej za pomocą funta brytyjskiego albo francuskiego franka, euro i dolara.
Wykorzystanie złota jako waluty przetargowej oraz niechęć do dolara były zauważalne wśród afrykańskich i arabskich krajów już od 2000 roku, kiedy to Saddam Hussain po raz pierwszy zażądał płatności za ropę w Euro podważając wartość amerykańskiego dolara. Następnym krajem, który zbojkotował dolara, był Iran, który w 2009 zażądał płatności za ropę w euro. W 2011 przywódca Libii Muammar Al Kaddafi zażądał płatności za libijska ropa nie w euro lecz w zlocie.
Historycy opisujący akcje przeprowadzone przez NATO w 2011 w Libii będą mieli parę faktów do dodania do oficjalnej wersji wydarzeń: m innymi wspieranie opozycji przez USA i uzbrajanie oponentów Kadafiego, wspieranie Al Kaidy w celach wprowadzenia demokracji, plany eksploatacji libijskiej ropy naftowej przez Francuzów oraz obawy Zachodu o zasoby złota i srebra, które to Kadafi nagromadził w celu wprowadzenia nowej waluty, tzw. złotego dinara, stanowiącego ogromne zagrożenie dla interesów Europy i zachodniego świata.
Dwa paragrafy z opublikowanych maili Clinton odsłaniają tajny plan, który realizowała administracja Obamy pod przewodnictwem Hilary Clinton. Była Sekretarz Stanu, będąc od początku propagatorem idei arabskiej zmiany reżimowej, czyli tzw. Arabskiej Wiosny (wykorzystując do tego celu Bractwo Muzułmańskie) doprowadziła do wojny w Libii, która szybko zamieniła się w wojnę pod przewodnictwem NATO. Pod przykrywką ochrony Libijczyków co było propagowane na lamach fundacji Sorosa (Instytut Społeczeństwa Otwartego Open Society Foundations), Hilary namawiala do interwencji w Libii, twierdząc że Kaddafi bombarduje niewinną ludność cywilną w rejonie Bengazi.
Według New York Times, cytującego źródła administracji Obamy, Hillary Clinton, wspierana przez Samantę Power dzisiejsza ambasador ONZ oraz Susan Rice obecną doradczynię do spraw bezpieczeństwa, przekonała prezydenta Obamę do akcji militarnej w Libii, pokonując odmienne stanowisko sekretarza Obrony Roberta Gatesa, Toma Donilona doradcę do spraw bezpieczeństwa i Johna Brennana doradcę do spraw terroryzmu dzisiejszego szefa CIA.
Hilary Clinton skomentowała brutalne zamordowania Kaddafiego dokonane przez wspieranych przez USA terrorystów tzw demokratycznej opozycji dla stacji CBS słowami Juliusza Cezara: We came, we saw, he died
PS: Wielka Sztuczna Rzeka - projekt Kaddafiego (ang. The Great Manmade River lub Great Man-made River (GMR)) projekt hydrotechniczny w Libii składający się z sieci rurociągów oraz studni; dostarczający wodę pitną z podziemnych warstw wodonośnych na Saharze do miast na wybrzeżu kraju.
W Europie to samo planują. Jak już wszystkie państwa europejskie wejdą do Unii Europejskiej to przystąpią do stworzenia Stanów Zjednoczonych Europy, a że trzy wielkie kontynentalne mocarstwa (Stany Zjednoczone Ameryki, Stany Zjednoczone Europy i Stany Zjednoczone Afryki) istnieć nie mogą to trzeba było Afrykańczyków spacyfikować. Stany Zjednoczone Ameryki finansując Al Kaidę zaszkodziły nie tylko Afryce ale i Eurazji. Ci rzekomi dobroczyńcy ludzkości wywołują wojny także na naszych ziemiach ale wywoływanie wojen światowych to w ich przypadku nic nowego.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
