Niestety odkąd miesiąc temu zlikwidowali stronę z danymi z której przez lata korzystałam moje możliwości zamieszczania w wysokiej jakości filmów mocno się skurczyły.
To taki prezent na koniec roku dla mnie najwyraźniej,
by mnie definitywnie pognębić.
Tak czy siak ten film wydał mi się ciekawy,
w niskiej jakości ale z lektorem.
Rzekomo o młodym włamywaczu który przebrany za Mikołaja podczas rabowania kosztowności zaprzyjaźnia się z nieletnim mieszkańcem obrabowywanego domu.

Byłam we środę na nowym Woody, ale jednak okazał się nieco poniżej oczekiwań,
oczekiwałam tak 4/5,
a wyszło raczej 3/5,
w zasadzie bez zaskoczeń fabularnych,
ale Lou de Laage słodka i śliczna,
lubię też Valerie Lemercier
ale szkoda jednak, iż Isabelle Huppert
nie wygrała tej roli,
ona jest tak sztywna i poważna, że
przydałoby to komizmu całej sytuacji.
Ale Woody i tak zawsze na plusie.
Na Polańskiego nie dotarłam.
Na Phillipea Garrela też nie.
W ogóle siedzenie przez dwadzieścia minut
i gapienie się na reklamy przed filmem
jest mocno odstręczającym doświadczeniem.

Pauline Kael powiedziała,
że nie ma bardziej ekscytującego doświadczenia,
niż kiedy wreszcie gasną światła.
Nie wiem czy w dzisiejszych czasach ludzie
też tak to odbierają.

Jeśli czegoś naprawdę nie znoszę, to czytać
komentarze pod jakimś artykułem
i w odpowiedzi na pytanie o przyczynę jakiegoś
dowolnego w sumie
zjawiska we współczesnym świecie
czytać, że to wina
PATRIARCHATU
...
Powtarzam do znudzenia tym zbałamuconym kobietom.
W patriarchacie
"pater familias"
Ojciec jako Władca kierowałby całym życiem rodziny,
żony i dzieci.
Nie dzieje się tak współcześnie?
No właśnie.
Więc nie żyjemy w patriarchacie.
Proszę przekazać to dalej,
bym nie musiała więcej czytać
tych głupot,
używania słów, których się nie rozumie,
w imię zachowania koślawej ideologii.
Dziękuję.