Mam wszystko, czego może chcieć uczciwy człowiek Światopogląd, wykształcenie, młodość, zdrowie, Rodzinę, która kocha mnie, dwie, trzy kobiety, Gitarę, psa i oficerskie epolety! To wszystko miało cel, i otom jest u celu. Na straży pól bezkresnych strażnik (jeden z wielu). Przy lampie leżę, drzwi zamknięte, płomień drga, A ja przez szpadę uczę skakać swego psa!
Na drzwi się nie oglądaj, nasienie sobacze, Gdzie w śniegach nocny wilka trop i zaspy po pas. Skacz, jak ci każę, będę patrzył jak skaczesz! Encore, encore, jeszcze raz!
Za oknem posterunku nic nie dzieje się, Czego bym umiał dopilnować, albo nie. Dali tu stertę starych futer i człowieka, Ażeby był i nie wiadomo na co czekał! Więc przypuszczenia snuję, liczę sęki w ścianach, Czasem przekłuję końcem szpady karakana, W oku mam błysk! (Od knota co się w lampie żarzy) Czerwony odcisk dłoni na podpartej twarzy!
Na drzwi się nie oglądaj, nasienie sobacze, Gdzie w śniegach nocny wilka trop i zaspy po pas. Skacz, jak ci każę, będę patrzył jak skaczesz! Encore, encore, jeszcze raz!
Tak, jest gdzieś świat, obce języki, lecz nie tu. Tu z ust dobywam głos, by rzucić rozkaz psu! Są konstelacje gwiazd i nieprzebyte drogi, Ja krokiem izbę mierzę, gdy zdrętwieją nogi! I wtedy szczeka pies na ostróg moich brzęk, Ze ściany rezonuje mu gitary dźwięk Ze wspomnień pieśni, które znam, tka wątek wróżb, Jak gdybym kiedyś swoje życie przeżył już
Na drzwi się nie oglądaj, nasienie sobacze, Gdzie w śniegach nocny wilka trop i zaspy po pas. Skacz, jak ci każę, będę patrzył jak skaczesz! Encore, encore, jeszcze raz!
Więc jem i śpię, pies śledzi wszystkie moje ruchy. Gdy piję, powiem czasem coś, on wtedy słucha. I widzę w oknie, zamiast zimy, lampę, psa I oficera, który pije tak jak ja! Nic nie ma za tą ścianą z wielkich ciemnych belek, Nad stropem nazbyt niskim, by skorzystać z szelek! Nic we mnie, prócz do świata żalu dziecięcego, Tu nikt nie widzi, więc się wstydzić nie mam czego!
Oczami za mną nie wódź, nasienie sobacze! Gdy piję w towarzystwie alkoholowych zmor! I nie liż mnie po rękach, gdy biję cię i płaczę! Jeszcze raz! Jeszcze raz! Encore!
Jacek Kaczmarski 1977
sł. i muz. Jacek Kaczmarski Na fortepianie gra Zbigniew Łapiński
Nagranie z koncertu w ramach 26. Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie, który odbył się 17 maja 1990 roku. Całość można znaleźć na 5-płytowym boxie - Jacek Kaczmarski - Scena to dziwna... (1980-2001) wydanego w 2008 roku.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
