Ósmy dzień (Kpł 9, 1-21)

Ósmego dnia Mojżesz zawołał Aarona, jego synów i starszych Izraela. Potem powiedział do Aarona: «Weź sobie młodego cielca na ofiarę przebłagalną i barana na ofiarę całopalną, oba bez skazy, i przyprowadź przed JHWH. A do Izraelitów tak powiedz: Weźcie kozła na ofiarę przebłagalną, cielca rocznego i baranka rocznego, obydwa bez skazy, na ofiarę całopalną, cielca i barana na oddanie pokojowe, aby je ofiarować przed JHWH, a także ofiarę roślinną zaprawioną oliwą, bo dzisiaj JHWH wam się ukaże». Przyprowadzili więc to, co im Mojżesz nakazał, przed Namiot Spotkania. Potem cała społeczność przybliżyła się i stanęła przed JHWH. Wtedy Mojżesz powiedział: «Oto co JHWH nakazał uczynić, aby chwała JHWH wam się ukazała!» Do Aarona zaś Mojżesz powiedział: «Zbliż się do ołtarza, złóż ofiarę przebłagalną i ofiarę całopalną, dokonaj przebłagania za siebie i za lud, złóż dar za lud i dokonaj przebłagania za nich, tak jak JHWH nakazał Mojżeszowi». (Kpł 9, 1-7)
Jeżeli już jesteście wytrwałymi słuchaczami Słowa Bożego, słysząc wyrażenie ósmego dnia dreszcz emocji powinien przejść przez całe wasze ciało. Ósmego dnia dzieją się niebanalne rzeczy. Ósmy dzień to wyjście z zamkniętego koła siedmiu dni tygodnia i wstąpienie na wyższy poziom. Sześć dni stworzenia zostały zwieńczone szabatem, czasem na kontemplację i na czerpanie radości z wykonanej pracy. Ale nawet te siedem dni są dopiero przygotowaniem ósmego dnia, w którym mają się dokonać gody małżeńskie między Adamem i Bogiem. Grzech pierworodny chwilowo zakłócił realizację Bożych zamiarów i tygodnie żmudnie kręciły się w zamkniętym kole siedmiu dni, w czasie których całe stworzenie wzdychało za nadejściem ósmego dnia. Obrzezanie dokonane ósmego dnia (link) jest nadzieją na udział w tym ósmym dniu, kwalifikuje dziecko do wejścia do nowego życia, do powołania jako członka Ludu Bożego. To powołanie jest wezwaniem do stania się na nowo Adamem, to znaczy człowiekiem z wielkiej litery, człowiekiem żywym, wolnym i świętym, a więc zdolnym do godów z Bogiem, który sam jest żywy, wolny i święty. Jezus zmartwychwstał ósmego dnia, kolejny raz przerywając zamknięte koło siedmiu dni tygodnia, dokonując to, do czego przygotowywali kapłani Starego Przymierza. Na Synaju ósmy dzień jest pierwszym dniem nowego kapłaństwa, nowej jakości relacji między Bogiem a Ludem, który posłuszeństwem odpowiedział na Boże wezwanie.
W poprzednim rozdziale Mojżesz zajmował prominentne miejsce w ustanowieniu kapłaństwa, odtąd usunie się w cień na rzecz Aarona - nowo ustanowionego arcykapłana. Podobnie Jezus po ustanowieniu nowego kapłaństwa powie: Pożyteczne jest dla was moje odejście (J 16, 7). Tu nie chodzi o kult osobowości Mojżesza lub Jezusa, ale prawdziwą cześć względem założycieli oddaje się poprzez praktykowanie tego, co nam przekazali. Takie wycofanie się przypomina nawet zachowanie Boga po sześciu dniach stworzenia, kiedy Bóg wycofał się po to, by dać człowiekowi miejsce, by dać człowiekowi wolność i możliwość spełnienia swojego powołania. Mojżesz zachowuje się podobnie: przekazał wszystkie szczegóły kultu, teraz wycofując się daje ludziom wolność i możliwość dobrowolnego podążania drogą wznoszenia się ku Bogu poprzez uczestnictwo w ustanowionej liturgii. Dla dawania innym wolności Mojżesz sam dobrowolnie odsuwa się po przekazaniu wszystkiego, co usłyszał od Boga.
Tyle tytułem wstępu. Ciąg dalszy rozdziału nie stanowi większego problemu. Nowo wyświęceni kapłani będą po raz pierwszy składać po kolei wszystkie przypisane ofiary najpierw za siebie, później za cały lud. Istnieją malutkie różnice w porównaniu z Prawem Ofiar opisanym w pierwszych pięciu rozdziałach. Można to wyjaśnić tym, że Księga Kapłańska powstawała w ciągu wieków i liturgia również ewoluowała w stronę tego, co było odprawiane w drugiej świątyni jerozolimskiej. Właśnie ta ostatnia wersja jest opisana przez Księgę Kapłańską. To nas z kolei poucza, aby kurczowo nie trzymać się litery prawa, ale być zawsze wiernym jej duchowi i jej dynamice wznoszenia się ku Bogu. Skupmy się raczej na tym, co jest opisane w szóstym wersecie:
«Oto co JHWH nakazał uczynić, aby chwała JHWH wam się ukazała!»
W liturgii nie chodzi o dobre samopoczucie uczestników, chodzi o ukazanie się chwały Bożej. Temu tematowi poświęcimy następny odcinek.


Biblia Pięcioksiąg Tora
Stary Testament Tanach
Księga Kapłańska Wajikra Leviticus