Wykluczenie i następująca po nim samotność to stany tak nieludzkie, że trudne do zrozumienia i tolerancji. A jednak wciąż wciskają się między ludzi bez sumienia. Ludzi tak hardych, że aż nieczułych... tak mądrych, że aż zboczonych... tak żądnych emocji, że aż martwych i tak zapatrzonych w siebie, że ślepych na udrękę najbliższych. Podziwiamy ich za te zewnętrzne walory, bo przecież nie pokażą nam zgniłej duszy i skamieniałego serca...
Wyszukiwanie odpowiedzi..
