(Aby włączyć tłumaczenie, proszę kliknąć ikonkę ,,NAPISY obok symbolu ,,trybika w prawym dolnym rogu.) Danuta Pawłowska: ,,(...)Edek pojechał więc przez Wiedeń do Zurychu i tam, zatrzymując się w schroniskach, znalazł wreszcie wielki namiot pełen wyznawców mistrza. To był dla niego bardzo dramatyczny moment. Pisze o tym w liście z 27 lipca 1977 jako o zaćmieniu słońca. Później rozmawialiśmy dużo o tej sytuacji. Edek poszedł na spotkanie z Krishnamurtim jako ,,człowiek-nikt odwiedzający ,,człowieka-słońce, jak go nazywał. WIedział zarówno siebie, jak i jego, jako osoby, które zrozumiały to samo, które są wolne od ,,ego. W namiocie jednak uczniowie uciszyli go, kiedy wstał i chciał powiedzieć, że też jest człowiekiem-słońce. Człowiekiem-nikt. Ale nie tylko uczniowie tak zareagowali, sam mistrz nie pozwolił mu dojść do głosu. Wiem, że był bardzo tym zasmucony, rozczarowany, ale jednak nie zanegował swoich nowych filozoficznych odkryć.(...)
Treść wspomnianego listu od Stachury: ,,Popołudnie. Więc tak. Zaćmienie słońca może się zdarzyć, całkowite, ale zaćmienie czł.-nikt nie może się zdarzyć, nawet najminimalniejsze. Jeżeli się zdarza, to znaczy, że w danym momencie nikt nie jest nikt, to znaczy, że jest ktoś. I tak dalej, wiesz. Bestia w ślicznym Edziu obruszyła się trochę, to znaczy zmartwychwstała, ale zaraz wkrótce się ją pif-paf. Jutro pewnie ruszę stąd na piechotę do Montreux. Całuję razy
I jeszcze jeden list Stachury:
30.VII.1977 ,,I dzisiaj pada też. Za oknem, na tej samej co okno wysokości chmury w dolinie. Siedziałem w nocy przy ogniu, co w kominie. Teraz byłem w lesie i przyniosłem snop drzewa, połamałem i ładnie jest. Będzie dużo ognia. Trochę rozmawiałem tu z ludźmi, ale nie można z nimi rozmawiać. Odmawiają katechizm Krishnamurtiego, nic nie rozumiejąc. Widzę, że większość z nich nie ma kamienia na sercu. Ani kamyczka. Opowiem Ci szczegółowiej kiedy indziej. Bądź zdrowiutka, całuję razy
Wyszukiwanie odpowiedzi..
