Okręt podwodny Montana spotyka na swej drodze tajemniczy obiekt. Próbując go ścigać, zderza się z podwodną skałą i tonie. Wierząc, że można wyciągnąć załogę, marynarka wojenna prosi o pomoc załogę podwodnej stacji Deepcore pod dowództwem Virgila Brigmana. Dołącza do nich czterech marines, wraz z byłą żoną Brigmana - Lindsey. Deepcore dociera do Montany. Na miejscu okazuje się, że nikt z załogi nie przeżył. Jeden z członków załogi stacji - Vries - przez chwilę widzi tajemnicze kolorowe światło, po czym traci przytomność. Pozostali biorą go na pokład i odpływają.
Wspaniały film o tematyce wodnej , wspaniała gra aktorska Wart obejrzenia
Odpowiedz
anonim144(*.*.142.144) 2024-06-13 11:29:39+3
Film, którego nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać, aby sam mógł się przekonać, że ma do czynienia z porządnym kinem. Jednak tyle razy, ile nie oglądałbym tego filmu, tak za każdym razem, swoją drogą irytuje mnie ta cameronowska fanatyczna obsesja na punkcie oceanografii, która przesadnie zdaje się zbytnio narzucać. Uważam, że każdy posiada swoje własne zamiłowania i pasje, a więc nie ma takiej potrzeby, aby się z nimi, aż tak afiszować, bo i każdy lubi co innego. A więc to, że Cameron ma bzika na punkcie obcowania z rybkami i rafami koralowymi w akwarium, jest jego prywatną sprawą, co jeszcze nie znaczy, że ja, jako jeden z wielu widzów muszę to podobnie podziwiać w tych jego produkcjach na narzucany sposób. Ponieważ ten zacny artysta najwyraźniej nie jest w stanie zrozumieć, że może ktoś bardziej preferuje tenis, za którym on sam może nie specjalnie przepada, gdy z kolei kogoś innego fascynuje jazda konna, orientalna kuchnia, czytanie komiksów, czy pierdzenie w fotel. Innymi słowy, Cameron często miewa tendencje do nieco przesadzania z tą swoją pasją, co jest wyraźnym minusem tej produkcji. I nie tylko tej, gdyż i nic dziwnego, że druga część Avatara okazała się totalną klapą, ponieważ trzy godzinne wgapianie się w akwarium dla widzów, którzy akurat nie należą do miłośników złotych rybek i amatorów zbierania muszelek, to żadna frajda i satysfakcja, co prędzej tortury. Zmierzam więc do tego, że Cameron czasami zdaje się nie liczyć z negatywnym odbiorem swojego stylu, że istnieje spora różnica pomiędzy zarażaniem innych swoją pasją, a zwykłym narzucaniem się, które owocuje wręcz odwrotnym efektem, czyli odzewem w postaci braku akceptacji. I właśnie dlatego ten film, który mimo tego, że należy do dobrych, mógł otrzymać w ocenie niestety tylko dobrą czwórkę, ale już nie piątkę, gdyż produkcja zasługująca na najwyższą ocenę powinna podobać się każdemu widzowi, a nie tylko wybiórczo miłośnikom oceanicznych pejzaży, których charakter został przesadnie przemalowany po cameronowskiemu tak samo jak wcześniejsza klapa pt Titanic.
Odpowiedz
siemka co tu dużo mówić klasyka kina ja "filmoman" oglądam enty raz już nie pamiętam ile i dalej jestem zachwycony klasa sama w sobie oglądać oglądać i cieszyć się świetną produkcją gra aktorska na najwyższym poziomie po prostu perełka pozdro ))
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
