Przez kontuzje stawów barkowo obojczykowych i więzadeł rzepki w kolanach byłem zmuszony przestać trenować przez półtora roku. Trening jest czymś co wyjątkowo kocham, nie sylwetkę która jest bardzo fajnym efektem ubocznym ale sam proces stawania się coraz lepszym. Aktualnie 10 miesiąc powrotu, cegiełka po cegiełce zbliżam się do tego co było w 2013 roku. Te długie miesiące przerwy były dla mnie ciężką próbą zwłaszcza gdy dowiadywałem się, że kolejna próba leczenia znowu nic nie dała. Psychicznie pomagali mi sobie z tym radzić najbliżsi - moja Dziewczyna, rodzina i chłopaki. Nie wiem co by było bez nich, serio. Dziękuję. Mam nadzieję, że ten krótki film w jakimś stopniu pomoże komuś kto jest w tej samej sytuacji w której ja byłem jeszcze nie tak dawno. Głowa do góry i wracajcie z głową!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
