Irene (Ingrid Bergman) jest przyzwyczajoną do luksusu żoną ambasadora, Georgea (Alexander Knox). Kiedy umiera jej syn, zaczynają ją dręczyć wyrzuty sumienia, gdyż uważa, że nie była dla niego wystarczająco dobrą matką. Aby poczuć się choć trochę lepiej, postanawia przewartościować swoje życie i poświecić je na niesienie pomocy potrzebującym. Pewnego dnia Irene udziela schronienia przestępcy, na skutek czego sama trafia do więzienia. Zawstydzony jej szokującym zachowaniem mąż prosi doktora, aby uznał ją za niezrównoważoną umysłowo. Irene po raz kolejny zostaje wysłana do więzienia...
Okres włoski Ingrid drastycznie różni się od wcześniejszego Hollywood. Rzuca się też w oczy spadek jakości filmów. No i Ingrid jest zupełnie inna od tej, do której przyzwyczaiły nas amerykańskie filmy. Równie znakomita jako aktorka, ale zupełnie inna. Filmy włoskie, w których grała, to kino problemowe, a nie ukierunkowane na gwiazdy. Ciekawi mnie, czy filmy były dubbingowane, czy tak dobrze nauczyła się włoskiego.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
