Miłość miłość kroczyła polnymi drogami Zatrzymywała się nad kwiatami Z uwagą się im przyglądała ale nieśmiała ich zrywać tylko je podziwiała tylko je podziwiała tylko je podziwiała
Dotykała lekko palcami Powąchała swoim nozdrzami Obejrzała spokojnym oczkiem I to właśnie było Boskie I to właśnie było Boskie I to właśnie było Boskie
Miłość przeszła się dalej i spotkała człowieka rzekła: on jest podobny do mnie więc ma miłość niech nieczeka może rozpalimy wspólny ogień Nie ręką Bożą, ale z człowieka może rozpalimy wspólny ogień Nie ręką Bożą, ale z człowieka
Domek sobie pobudowali Malutki skromniutki Bo byli tylko we dwoje sami po prostu byli zakochani Więc mało potrzebowali mało potrzebowali mało potrzebowali
Nie patrzyli na boki ludzkie zakochane małe smoki Bo byli w sobie zakochani Nie zauważali sąsiada wili Bo byli sobą oczarowani byli sobą oczarowani byli sobą oczarowani
Lata mijały Miłość się rozrosła Sąsiad postawił stodołę Bo zboże mu urosło Sąsiad kupił traktor jeszcze większy dom postawił - A my tego nie potrzebujemy? Przecież już nie jesteśmy sami już nie jesteśmy sami już nie jesteśmy sami
Miłość rozejrzała się dookoła i nawet nie zauważyła, jak zazdrość zrodziła Jak się rodzą owoce naszego sumienia? Czy to ktoś wie, co jest sednem naszego istnienia? Czy to ktoś wie, co jest sednem naszego istnienia?
Miłość miłość kroczyła polnymi drogami Zatrzymywała się nad kwiatami Z uwagą się im przyglądała ale nieśmiała ich zrywać tylko je podziwiała tylko je podziwiała tylko je podziwiała
Wyszukiwanie odpowiedzi..
