Rozdział 20 Księgi Liczb jest punktem zwrotnym w wielu aspektach. Mieliśmy już wymianę pokoleniową wraz ze śmiercią Miriam (położnej Ludu Bożego), mieliśmy pierwszą próbę wejścia w dorosłość drugiego pokolenia Izraelitów przy wodach Meriba. Tak samo jak pierwsze pokolenie, drugie nie zdało egzaminu. Mojżesz, który czterdzieści lat wcześniej był najskromniejszym ze wszystkich ludzi (Lb 12,3 - link), z biegiem lat wpadł w arogancję i nie zdołał DAWAĆ wody żywej Izraelitom ponieważ zamiast przemówić do skały uderzył ją dwukrotnie kijem, jak to omówiliśmy w poprzednim odcinku. Ale opowiadanie nie stoi w miejscu: drugie pokolenie Izraelitów nie tęskni za Egiptem i zaczyna się przemieszczać ku północy, ku Ziemi Obiecanej, co jest pewnym postępem. Edomici są pierwszym ludem jaki się spotyka idąc od południa. Według mitów założycielskich Edomici są potomkami Ezawa, brata bliźniaka Jakuba. Ezaw osiedlił się właśnie na ziemi edomskiej i tam poślubił córkę Ismaela, pierwszego syna Abrahama, urodzonego przez niewolnicę Sary (Rdz 16 - link). Czyli Edomici z jednej strony są ludem spokrewnionym z Izraelitami ale mu wrogim, co odzwierciedla fakt, że Jakub i Ezaw byli braćmi i musieli jakoś ułożyć sobie stosunki pomimo wrodzonej zazdrości. Piękne poselstwo jakie Mojżesz wysłał do króla Edomu, przypomina o więzach krwi (Tak mówi BRAT TWÓJ, Izrael) i w swojej wymowie przypomina poselstwo Jakuba do Ezawa, kiedy Jakub po dwudziestu latach wracał z ucieczki (Rdz 33 - link). Pięć wieków wcześniej wydawało się, że Ezaw pogodził się ze swoim bratem Izraelem, ale jak się teraz okazuje to pogodzenie nie było szczere, skoro jego potomkowie wykazują nieuzasadnioną niechęć do Izraelitów. Na piękne poselstwo odpowiadają suchym Nie przejdziecie! O dziwo Izraelici wybrali pokojowe rozwiązanie: po prostu wydłużyli sobie drogę i ominęli ziemię edomską. Lud Wybrany jest nosicielem przesłania wyzwolenia i zbawienia, ma na zadanie ewangelizowanie narodów. Król Edomu odrzucił tę możliwość, a więc do niego stosuje się następującą Jezusową naukę: Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu. (Mt 10, 14-15) Co ciekawe całość tego przesłania jest zawarte w Targumie, czyli w aramejskim tłumaczeniu Biblii z czasów Jezusa, który tak parafrazuje ten werset z Księgi Liczb: Izrael odwrócił się od Edomu, ponieważ otrzymał rozkaz ze strony MeMRaH niebieskiego, aby nie stoczyć z nimi walki. Czas jeszcze nie nadszedł, kiedy odwet na Edom będzie oddany w ich rękach. (Targum Jonatan do Lb 20, 21) Te wydarzenia uwalniają nas od fałszywego obrazu Boga wypromowanego przez postępowych teologów, Boga jako pobłażliwego starca, który na końcu wszystko wszystkim wybaczy. Takie wypaczenie wiary jest zaprzeczeniem całego objawienia biblijnego i nauczania Jezusowego. Przesłanie biblijne jest następujące: Izrael (czyli Kościół) ma na zadanie bycie świadkiem Ewangelii. Odrzucenie tej dobrej nowiny jest aktem pociągającym za sobą konsekwencje. Póki jest życie na ziemi trwa czas miłosierdzia i możliwość nawrócenia. Ostatecznie przyjdzie jednak nieuchronnie dzień sądu, kiedy każdy odpowie za własne czyny. Po odrzuceniu Bożego miłosierdzia przychodzi czas Bożej sprawiedliwości. Przesłanie jest proste, ale niestety w dzisiejszych czasach trzeba je na nowo przypominać, dlatego warto jest sobie na spokojnie rozważać.
Biblia Pięcioksiąg Tora Stary Testament Tanach Księga Liczb Bemidbar Numeri
Wyszukiwanie odpowiedzi..
