Nell Forbes (Marilyn Monroe) zostaje zatrudniona przez bogate małżeństwo do opieki nad ich córeczką. Zataja jednak przed nimi, że niedawno opuściła szpital psychiatryczny. Piękna opiekunka wzbudza zainteresowanie mieszkającego naprzeciwko Jeda Towrersa (Richard Widmark), który pokłócił się właśnie ze swoją przyjaciółką. Jed odwiedza Nell, która bierze go za swojego dawnego narzeczonego. Dziwactwa Nell początkowo nie budzą w Jedzie niepokoju, jednak sytuacja zaczyna go przerastać, kiedy w histerycznym ataku młoda kobieta próbuje odebrać życie sobie i dziecku...
Przy okazji przeglądu filmów z Marylin Monroe postanowiłem ponownie obejrzeć tę produkcję. Tym razem na spokojnie. Jestem zdumiony, że tak wybitny obraz umknął mojej uwadze przy pierwszym seansie. O ile większość widzów kojarzy Marylin ze stereotypową tzw. "słodką idiotką", (choć myślę, że ten termin został wymyślony przez złośliwych zazdrośników. W latach 50-tych najwyraźniej było zapotrzebowanie na takie postacie a Monroe idealnie nadawała się do takich ról i świetnie jej to wychodziło. Zresztą z tego co wiem idiotki kończą w rynsztoku, fabrykach albo zmywaku w UK a Marylin ani w życiu prywatnym, ani żadna z postaci, które grała z tamtego okresu nie skończyła w żadnym z tych miwjsc. Ale to moja prywatna opinia.)
Odpowiedz
@TomUsh: ...o tyle w "Proszę nie pukać" widzimy "gorzką psychopatkę", kobietę skrzywdzoną i zaburzoną. Reszta aktorów w tym Richard Widmark, Anne Bancroft i Elisha Cook Jr. również wypadają rewelacyjnie. Kawał dobrego kina, choć długość filmu to zaledwie nieco ponad godzinę. Polecam ! Szczególnie widzom znającym ją tylko z kapitalnych komedii.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
