Szabat (hebr. lub , od rdzenia szbt: szin + bet/bejt + taw odpoczywać, ustać, obserwować, zaprzestać działalności), szabas, sabat[1][2] w judaizmie siódmy, ostatni dzień tygodnia (hebr. jom ha-szwii), będący według kalendarza żydowskiego dniem wypoczynku. Jest dniem świątecznym, stanowiącym pamiątkę cyklu stworzenia świata oraz wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu[3] (Wj 20,911; Pwt 5,1215). Trwa od zachodu słońca (hebr. szkijat ha-chama) w piątek, do prawie godziny po zachodzie słońca w sobotni wieczór[1]. https://pl.wikipedia.org/wiki/Szabat
11 także olej namaszczenia i kadzidło z wonności dla świętego miejsca. Uczynią wszystko tak, jak ci przykazałem. 12 WIEKUISTY także oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: 13 Ty też powiesz synom Israela: Jednak Moich szabatów przestrzegajcie; gdyż jest to znak w waszych pokoleniach pomiędzy Mną a wami; żebyście poznali, że Ja jestem WIEKUISTY, który was uświęcam. 14 Tak więc przestrzegajcie szabatu, aby był u was święty. Kto go znieważy będzie karany śmiercią; każdy, kto by wykonał w nim robotę ta dusza będzie wytracona spośród swojego ludu. 15 Sześć dni wykonywać się będzie pracę, ale dnia siódmego jest najzupełniejszy szabat, poświęcony WIEKUISTEMU. Kto by wykonywał robotę w dzień szabatu będzie karany śmiercią. nowa_Biblia_gdańska
Odpowiedz
10 Sprawiedliwy dba o życie swojego bydlęcia, a wnętrze niegodziwych jest srogie. 11 Kto uprawia swą rolę nasyci się chlebem; lecz bezmyślnym jest ten, co ugania się za marnościami. 12 Niegodziwy tęskni za połowem złych; ale korzeń sprawiedliwych wyda swój plon. 13 W uchybieniu ust jest sieć dla złoczyńcy, lecz sprawiedliwy unika biedy. 14 Z plonu swych ust każdy nasyca się dobrem; a o czym świadczą ręce człowieka – to bywa mu oddane. nBg
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
