oto przykład określenia DZIECI ROBIĄ DZIECI ten obrazek doskonale to pokazuje
Odpowiedz
anonim165(*.*.234.165) 2015-03-19 09:48:36+1
Zgwałcenie – zmuszenie drugiej osoby do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności przez jedną lub wiele osób, posługujących się siłą fizyczną, przymusem, nadużyciem władzy, podstępem lub wykorzystujących niemożność wyrażenia świadomej zgody przez daną osobę. Sprawca zgwałcenia nazywany jest gwałcicielem.
Spis treści
1 Psychologiczne, fizyczne, społeczne i ekonomiczne koszty przestępstwa zgwałcenia 2 Przestępstwo zgwałcenia w Unii Europejskiej 2.1 Prawo unijne 2.2 Ochrona ofiar zgwałcenia w państwach członkowskich UE 3 Zgwałcenie w polskim prawie karnym 3.1 Zgwałcenie jako przestępstwo 3.2 Pojęcie zgwałcenia zbiorowego 3.3 Uwagi odnośnie do osób małoletnich 4 Skala przestępstwa zgwałcenia w Polsce 5 Rodzaje zgwałceń 5.1 Zgwałcenie w małżeństwie 5.2 Zgwałcenie prostytutki 5.3 Zgwałcenie na randce 5.3.1 Jak uniknąć bycia ofiarą gwałciciela stosującego tabletkę gwałtu[5]? 5.4 Zgwałcenie oralne 5.5 Zgwałcenie więzienne 6 Płeć ofiar i sprawców 7 Obwinianie ofiary 8 Zobacz też 9 Przypisy 10 Linki zewnętrzne
Psychologiczne, fizyczne, społeczne i ekonomiczne koszty przestępstwa zgwałcenia
W ciągu miesiąca po zgwałceniu u 94% ofiar diagnozuje się objawy zespołu stresu pourazowego, takie jak przerażenie, trudności z koncentracją, bezsenność. Wśród konsekwencji, jakie zgwałcenie ma dla ofiary, są również depresja, bóle brzucha, dolegliwości narządów płciowych i bóle głowy, które utrzymują się nawet latami po zgwałceniu. Obok bezpośrednich obrażeń fizycznych zgwałcenie bywa przyczyną zachorowania na choroby przenoszone drogą płciową i zajścia w niechcianą ciążę.
Ekonomiczne koszty zgwałcenia są od lat szacowane w Stanach Zjednoczonych. W roku 1996 koszt pojedynczego zgwałcenia oszacowano na 87 000 dolarów, przy czym koszty bezpośrednie (korzystanie z pomocy lekarskiej, wizyty u psychologa) stanowiły 5 100 dolarów, a resztę stanowiły koszty pośrednie (absencja lub utrata pracy, pogorszona jakość życia itp.). Według klasyfikacji amerykańskiego Narodowego Instytutu Sprawiedliwości zgwałcenie jest najbardziej kosztownym przestępstwem w USA (127 miliardów dolarów) - na drugim miejscu są napaści (93 miliardy), a na trzecim morderstwa (71 miliardy)[1]. Przestępstwo zgwałcenia w Unii Europejskiej Prawo unijne
25 października 2012 r. roku Parlament Europejski i Rada Europejska przyjęły dyrektywę ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw (Dyrektywa 2012/29/UE)[2]. Dyrektywa definiuje gwałt jako przemoc na tle płciowym, która jest przejawem dyskryminacji ze względu na płeć, gdyż ofiarami przestępstwa zgwałcenia są w przeważającej mierze kobiety. Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie m.in. do szkolenia pracowników policji, prokuratury i sądu tak, by ofiary były traktowane z szacunkiem, oraz do tego, by w każdym państwie istniał system wsparcia dla ofiar. Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają obowiązek włączenia dyrektywy w swój system prawny do 16 listopada 2015 r.
Prawa ofiar zgwałcenia zagwarantuje także Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej otwarta do podpisu przez Radę Europy 11 maja 2011 r. Polska podpisała dokument 18 grudnia 2012 r. Ochrona ofiar zgwałcenia w państwach członkowskich UE
Według raportu European Women's Lobby (EWL), EWL Barometer on rape in the EU 2013, normy prawne Bułgarii, Litwy, Malty, Serbii, Ukrainy i Węgier znacznie odbiegają od norm wymaganych przez antyprzemocową Konwencję Rady Europy. Np. na Litwie gwałt męża na żonie nie jest przestępstwem, w kodeksie węgierskim gwałt jest definiowany w odniesieniu do moralności życia seksualnego ofiary przestępstwa, a na Malcie zgwałcenie jest określone jako przestępstwo przeciwko honorowi rodzin (a nie przeciwko autonomii ofiary). Z kolei w Bułgarii gwałciciel może uniknąć kary, jeśli poślubi ofiarę przed wydaniem przez sąd wyroku skazującego.
EWL wskazuje, że systemy prawne dwóch państw, Holandii i Wielkiej Brytanii, oferują lepszą ochronę niż ta wymagana zapisami Konwencji antyprzemocowej Rady Europy. Legislacja Irlandii, Włoch i Turcji jest określona jako spełniająca wymogi Konwencji. Reszta państw członkowskich, łącznie z Polską, ma systemy prawne które tylko częściowo odpowiadają minimalnym normom ochrony ofiar zgwałcenia zawartym w Konwencji[3]. Zgwałcenie w polskim prawie karnym Zgwałcenie jako przestępstwo
O przestępstwie zgwałcenia w typie podstawowym mowa jest w art. 197 § 1 Kodeksu karnego, który penalizuje doprowadzenie przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem drugiej osoby do obcowania płciowego. Art. 197 § 2 K.k. określa drugą postać zgwałcenia, polegającą na doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem do poddania się lub wykonania innej czynności seksualnej. Typy kwalifikowane zgwałcenia tworzą art. 197 § 3 (zgwałcenie zbiorowe, zgwałcenie małoletniego poniżej lat 15 i zgwałcenie kazirodcze) i art. 197 § 4 K.k. (zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem). Potocznie często określa się zgwałcenie mianem "gwałtu". Jednak w prawie karnym nie jest to uzasadnione, ponieważ termin "gwałt" ma inne znaczenie, oznacza gwałtownie i bezwzględnie stosowaną przemoc fizyczną. W takim znaczeniu "gwałt" występuje np. w przestępstwie porwania statku (art. 166 K.k.). Pojęcie zgwałcenia zbiorowego W czasie wojen lub konfliktów zbrojnych często dochodzi do gwałtów wojennych
Ze zgwałceniem zbiorowym w rozumieniu 197 § 3 K.K. mamy do czynienia wtedy, kiedy sprawców jest co najmniej dwóch, przy czym wystarczy, że obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej dopuszcza się tylko jeden z nich, czyli np. w sytuacji, gdy z czterech sprawców stosunek z ofiarą odbył jeden z nich, a pozostałych 3 ją tylko trzymało, za zgwałcenie zbiorowe odpowiedzą wszyscy czterej. Jest tak dlatego, że w polskim prawie karnym zgwałcenie polega nie na podjęciu obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej, lecz na doprowadzeniu do nich. Sprawca, który przytrzymuje pokrzywdzonego, także doprowadza go do określonej w przepisie czynności, nawet jeżeli sam jej nie podejmuje. Uwagi odnośnie do osób małoletnich Przykład usiłowania zgwałcenia osoby małoletniej
W polskim Kodeksie karnym zgwałcenie na osobie poniżej piętnastego roku życia zawsze wypełnia znamiona przestępstwa z art. 197 par. 3 K.k. W niektórych systemach prawnych doprowadzenie osoby poniżej pewnej granicy wieku do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności uznaje się za zgwałcenie bez względu na fakt, że czynność seksualna odbywa się za zgodą obydwu stron. W Kodeksie karnym z 1997 r. obcowanie z małoletnim poniżej 15 roku życia, nawet przy jego zgodzie, penalizuje art. 200. Typ ten błędnie
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
Komentarze z FB
Dodaj komentarz
ten obrazek doskonale to pokazuje Odpowiedz
Spis treści
1 Psychologiczne, fizyczne, społeczne i ekonomiczne koszty przestępstwa zgwałcenia
2 Przestępstwo zgwałcenia w Unii Europejskiej
2.1 Prawo unijne
2.2 Ochrona ofiar zgwałcenia w państwach członkowskich UE
3 Zgwałcenie w polskim prawie karnym
3.1 Zgwałcenie jako przestępstwo
3.2 Pojęcie zgwałcenia zbiorowego
3.3 Uwagi odnośnie do osób małoletnich
4 Skala przestępstwa zgwałcenia w Polsce
5 Rodzaje zgwałceń
5.1 Zgwałcenie w małżeństwie
5.2 Zgwałcenie prostytutki
5.3 Zgwałcenie na randce
5.3.1 Jak uniknąć bycia ofiarą gwałciciela stosującego tabletkę gwałtu[5]?
5.4 Zgwałcenie oralne
5.5 Zgwałcenie więzienne
6 Płeć ofiar i sprawców
7 Obwinianie ofiary
8 Zobacz też
9 Przypisy
10 Linki zewnętrzne
Psychologiczne, fizyczne, społeczne i ekonomiczne koszty przestępstwa zgwałcenia
W ciągu miesiąca po zgwałceniu u 94% ofiar diagnozuje się objawy zespołu stresu pourazowego, takie jak przerażenie, trudności z koncentracją, bezsenność. Wśród konsekwencji, jakie zgwałcenie ma dla ofiary, są również depresja, bóle brzucha, dolegliwości narządów płciowych i bóle głowy, które utrzymują się nawet latami po zgwałceniu. Obok bezpośrednich obrażeń fizycznych zgwałcenie bywa przyczyną zachorowania na choroby przenoszone drogą płciową i zajścia w niechcianą ciążę.
Ekonomiczne koszty zgwałcenia są od lat szacowane w Stanach Zjednoczonych. W roku 1996 koszt pojedynczego zgwałcenia oszacowano na 87 000 dolarów, przy czym koszty bezpośrednie (korzystanie z pomocy lekarskiej, wizyty u psychologa) stanowiły 5 100 dolarów, a resztę stanowiły koszty pośrednie (absencja lub utrata pracy, pogorszona jakość życia itp.). Według klasyfikacji amerykańskiego Narodowego Instytutu Sprawiedliwości zgwałcenie jest najbardziej kosztownym przestępstwem w USA (127 miliardów dolarów) - na drugim miejscu są napaści (93 miliardy), a na trzecim morderstwa (71 miliardy)[1].
Przestępstwo zgwałcenia w Unii Europejskiej
Prawo unijne
25 października 2012 r. roku Parlament Europejski i Rada Europejska przyjęły dyrektywę ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw (Dyrektywa 2012/29/UE)[2]. Dyrektywa definiuje gwałt jako przemoc na tle płciowym, która jest przejawem dyskryminacji ze względu na płeć, gdyż ofiarami przestępstwa zgwałcenia są w przeważającej mierze kobiety. Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie m.in. do szkolenia pracowników policji, prokuratury i sądu tak, by ofiary były traktowane z szacunkiem, oraz do tego, by w każdym państwie istniał system wsparcia dla ofiar. Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają obowiązek włączenia dyrektywy w swój system prawny do 16 listopada 2015 r.
Prawa ofiar zgwałcenia zagwarantuje także Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej otwarta do podpisu przez Radę Europy 11 maja 2011 r. Polska podpisała dokument 18 grudnia 2012 r.
Ochrona ofiar zgwałcenia w państwach członkowskich UE
Według raportu European Women's Lobby (EWL), EWL Barometer on rape in the EU 2013, normy prawne Bułgarii, Litwy, Malty, Serbii, Ukrainy i Węgier znacznie odbiegają od norm wymaganych przez antyprzemocową Konwencję Rady Europy. Np. na Litwie gwałt męża na żonie nie jest przestępstwem, w kodeksie węgierskim gwałt jest definiowany w odniesieniu do moralności życia seksualnego ofiary przestępstwa, a na Malcie zgwałcenie jest określone jako przestępstwo przeciwko honorowi rodzin (a nie przeciwko autonomii ofiary). Z kolei w Bułgarii gwałciciel może uniknąć kary, jeśli poślubi ofiarę przed wydaniem przez sąd wyroku skazującego.
EWL wskazuje, że systemy prawne dwóch państw, Holandii i Wielkiej Brytanii, oferują lepszą ochronę niż ta wymagana zapisami Konwencji antyprzemocowej Rady Europy. Legislacja Irlandii, Włoch i Turcji jest określona jako spełniająca wymogi Konwencji. Reszta państw członkowskich, łącznie z Polską, ma systemy prawne które tylko częściowo odpowiadają minimalnym normom ochrony ofiar zgwałcenia zawartym w Konwencji[3].
Zgwałcenie w polskim prawie karnym
Zgwałcenie jako przestępstwo
O przestępstwie zgwałcenia w typie podstawowym mowa jest w art. 197 § 1 Kodeksu karnego, który penalizuje doprowadzenie przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem drugiej osoby do obcowania płciowego. Art. 197 § 2 K.k. określa drugą postać zgwałcenia, polegającą na doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem do poddania się lub wykonania innej czynności seksualnej. Typy kwalifikowane zgwałcenia tworzą art. 197 § 3 (zgwałcenie zbiorowe, zgwałcenie małoletniego poniżej lat 15 i zgwałcenie kazirodcze) i art. 197 § 4 K.k. (zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem). Potocznie często określa się zgwałcenie mianem "gwałtu". Jednak w prawie karnym nie jest to uzasadnione, ponieważ termin "gwałt" ma inne znaczenie, oznacza gwałtownie i bezwzględnie stosowaną przemoc fizyczną. W takim znaczeniu "gwałt" występuje np. w przestępstwie porwania statku (art. 166 K.k.).
Pojęcie zgwałcenia zbiorowego
W czasie wojen lub konfliktów zbrojnych często dochodzi do gwałtów wojennych
Ze zgwałceniem zbiorowym w rozumieniu 197 § 3 K.K. mamy do czynienia wtedy, kiedy sprawców jest co najmniej dwóch, przy czym wystarczy, że obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej dopuszcza się tylko jeden z nich, czyli np. w sytuacji, gdy z czterech sprawców stosunek z ofiarą odbył jeden z nich, a pozostałych 3 ją tylko trzymało, za zgwałcenie zbiorowe odpowiedzą wszyscy czterej. Jest tak dlatego, że w polskim prawie karnym zgwałcenie polega nie na podjęciu obcowania płciowego lub innej czynności seksualnej, lecz na doprowadzeniu do nich. Sprawca, który przytrzymuje pokrzywdzonego, także doprowadza go do określonej w przepisie czynności, nawet jeżeli sam jej nie podejmuje.
Uwagi odnośnie do osób małoletnich
Przykład usiłowania zgwałcenia osoby małoletniej
W polskim Kodeksie karnym zgwałcenie na osobie poniżej piętnastego roku życia zawsze wypełnia znamiona przestępstwa z art. 197 par. 3 K.k. W niektórych systemach prawnych doprowadzenie osoby poniżej pewnej granicy wieku do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności uznaje się za zgwałcenie bez względu na fakt, że czynność seksualna odbywa się za zgodą obydwu stron. W Kodeksie karnym z 1997 r. obcowanie z małoletnim poniżej 15 roku życia, nawet przy jego zgodzie, penalizuje art. 200. Typ ten błędnie Odpowiedz