+ Napisz wiadomość
103933 odsłon wideo
Dołączył(a): 2019-12-23
Folder główny / Tematy biblijne
[..] (Przejdź wyżej)
Egipskie trzy dni ciemności są zapowiedzią nadchodzących plag apokaliptycznych (odsyłam do naszego odcinka na temat 9 plagi egipskiej: https://www.youtube.com/watch?vnZ8DgYc1_LY. Nadchodzące ciemności zostały precyzyjnie opisane w siedemnastym rozdziale księgi Mądrości: https://www.youtube.com/watch?vMcXV8O40a8Q W XVIII wieku włoska błogosławiona Anna-Maria Taigi przekazała następującą zapowiedź: Nad całą ziemię przyjdą intensywne ciemności, które będą trwały trzy dni i trzy noce. Nic nie będzie widać, a powietrze będzie obciążone zarazą, które dotknie głównie, ale nie tylko, wrogów religii. Podczas tych ciemności nie będzie można użyć żadnego światła wytworzonego przez człowieka z wyjątkiem pobłogosławionych świec. Ten, kto z ciekawości otworzy okno, żeby wyjrzeć, albo też wyjdzie z domu, zginie na miejscu. W ciągu tych trzech dni, ludzie powinni pozostać w swoich domach, odmawiać Różaniec i błagać Boga o miłosierdzie. http://www.duchprawdy.com/bl_anna_maria_taigi_trzy_dni_ciemnosci.htm W XIX wieku francuska mistyczka i stygmatyczka Marie-Julie Jahenny dokładnie opisała te trzy dni ciemności. W opisie filmu znajduje się link do jej wizji: http://www.duchprawdy.com/marie_julie_jahenny_proroctwa.htm W XX wieku ojciec Pio napisał list opisujący trzy dni ciemności. Jego wizja bardzo pokrywa się z opisami francuskiej mistyczki. Siostra Łucja, widząca z Fatimy, również przekazała proroctwo o rychłym nadejściu Boskiej kary i trzech dni ciemności doprecyzowując, że mowa dokładnie o 72 godzinach. Link do dokumentu: https://docs.google.com/document/d/1aTVLl9pqrztHZAASjF0L56jOAaj4zoceVZLDXsMy_O4/edit Można również je wysłuchać w wersji audio na kanale Ku Bogu, link na górze. https://youtu.be/P-3BeWT-5jA?t42 Istnieje mnóstwo innych objawień prywatnych, ale tutaj ograniczyłem się do tych najbardziej uznanych przez Kościół Katolicki. św. Hildegarda z Bingen (+1179), Sługa Boża Marie Martel (+1673), słynny jezuita o. Charles-Auguste Nectou (+1777), bł. Elizabeth Canori-Mora (+1825), bł. Maria Taigi (+1837), Palma dOria (+1863), bł. Marie Baourdi (+1878), mistyk Père Lamy (+1931), bretońska stygmatyczka Julie Jahenny (+1941), św. Ojciec Pio (+1968). http://www.fronda.pl/a/trzy-dni-ciemnosci-koniec-swiata-w-objawieniach-maryjnych,116960.html Wreszcie dzisiaj aktywnie działa ksiądz Adam Skwarczyński, który próbuje obudzić sumienie Polaków. W kwietniu 2019 roku uruchomił inicjatywę mającą przygotować nas duchowo i materialnie na nadchodzące trudne czasy: https://www.paruzja-iskraz.pl/12:18 268 12:18Nadchodzące 3 dni ciemności - proroctwo Paruzji 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Niedziela dla chrześcijan zastępuje szabat z jego przepisem obrzędowym. (KKK 2175) Dla niektórych taka zmiana jest niezrozumiała, bo wydaje się sprzeczna z biblijnym opisem stworzenia, gdzie jest wyraźnie napisane, że szabat to siódmy dzień tygodnia, czyli sobota: Jeżeli ktoś kończy czytanie Biblii na pierwszej księdze może dogmatycznie stwierdzić, że szabat musi być obchodzony w sobotę. Rzecz w tym, że objawienie biblijne nie kończy się na pierwszej księdze. Nasza interpretacja powinna uwzględniać wszystkie księgi oraz wszystkie znaczenia szabatu. W drugiej księdze mojżeszowej (w Księdze Wyjścia), szabat jest już przestawiony w bogatszej symbolice: Wrócimy do tego fragmentu, ale już teraz warto zauważyć, że w tym ustępie dzień szabatu jest wzbogacony o kolejny aspekt symboliczny. Mianowicie wśród tych, których obowiązuje odpoczynek szabatowy wspomina się ogólnie o zwierzętach domowych oraz o wszystkich mieszkańcach Ziemi Obiecanej. Odpoczynek szabatowy jest więc przeznaczony dla wszystkich: dla bogatych i biednych, panów i sług, ludzi i zwierząt Takie obchodzenie szabatu przywraca harmonię, jaka istniała w pierwotnym momencie stworzenia, kiedy wszystkie żywe istoty pozostawały w pokoju ze sobą. W ten sposób instytucja szabatu antycypuje Nową Ziemię, gdzie przywrócona będzie pierwotna harmonia stworzenia (por. Fretheim, Exodus Interpretation, 297). Widzimy więc, że szabat nie jest tylko wspomnieniem stworzenia świata materialnego, posiada w sobie wymiar obietnicy Nowego Stworzenia, Nowej Ziemi. Z kolei piąta księga mojżeszowa (Księga Powtórzonego Prawa) przedstawia szabat w jeszcze innym świetle: W księdze Powtórzonego Prawa pojawia się zupełnie nowa symbolika. Szabat przestaje być pamiątką dnia stworzenia świata materialnego, staje się pamiątką wyzwolenia Ludu Bożego! Instytucja szabatu została wzbogacona o kolejny element, o upamiętnienie dzieła zbawienia z niewoli egipskiej. Logicznym przedłużeniem tej logiki jest późniejsze uwzględnienie w instytucji szabatu pamięci o wyzwoleniu z niewoli grzechu dzięki ofierze Mesjasza. Podsumowując, instytucja szabatu jest związana: 1. ze stworzeniem świata materialnego (Rdz 1) 2. z odpoczynkiem (Rdz 1, Wj 20, Pwt 5) 3. ze stworzeniem ludzi wolnych (Pwt 5) 4. z obietnicą Nowego Stworzenia (Wj 20) W Piśmie Świętym wszystkie te tematy są spięte ze sobą w osobie Mesjasza: 1. Świat materialny został stworzony mocą Słowa Bożego. Jezus Chrystus-Mesjasz wskazał na siebie jako na Słowo Boże (por. J 5, 19-47), stąd samo stworzenie świata materialnego posiada wymiar mesjański. 2. Aby odpoczywać, nie wystarcza tylko przestać pracować. Nasz prawdziwy odpoczynek znajdziemy tylko w Mesjaszu. Wynika to z następującego prorocta mesjańskiego mówiącego o potomku króla Dawida: 3. Aspekt wyzwolenia i zbawienia jest najbardziej kojarzony z osobą Mesjasza. Mesjasz miał przynieść wolność Ludowi Bożemu. U Izajasza znajdujemy słowa, które Jezus bezpośrednio odnosił do Siebie: 4. Wreszcie Nowe Stworzenie stanie się ostateczną rzeczywistością w chwili nadejścia Nowego Nieba i Nowej Ziemi, które zostały opisane najpierw u Izajasza (Iz 65, 17) a później w Księdze Apokalipsy: Podsumowując, instytucja szabatu jest ściśle powiązana z osobą Mesjasza: 1. świat materialny został stworzony przez Jezusa, który jest Słowem Bożym (por. J 5, 19-47) 2. Nasz odpoczynek znajdujemy tylko w Mesjaszu (1 Krn 22,9-10; Mt 11, 28-30) 3. Mesjasz wyzwala nas z niewoli (Iz 61, 1-3) 4. Nowe Stworzenie będzie dziełem Mesjasza (Ap 21, 1-7) Jednym słowem: szabat jest dniem mesjańskim, wskazującym nie tylko na siódmym dniu stworzenia, ale na ósmym dniu symbolizującym Nowe Stworzenie w Mesjaszu. Wszystkie te rozważania zostały zebrane przez autora listu do Hebrajczyków, który otwarcie głosił, że Jezus Chrystus jest naszym odpoczynkiem, a więc naszym szabatem. Skoro szabat jest dniem odpoczynku, a Jezus-Chrystus (Mesjasz) jest naszym odpoczynkiem, słuszne jest, żeby nasz dzień odpoczynku wypadał tego dnia, kiedy Jezus jako pierwszy pierwszy wszedł do swojego odpoczynku. Jezus wszedł do swojego odpoczynku w dniu swego zmartwychwstania, to znaczy w niedzielę, która jako ósmy dzień tygodnia kieruje nasze spojrzenie na przyszłe Nowe Stworzenie. Z tych wszystkich powodów słuszne jest, żeby chrześcijanie obchodzili szabat w niedzielę. Na zakończenie proponuję wam zapoznać się z dość długim fragmentem listu apostolskiego Dies Domini Jana Pawła II, gdzie znajdujemy uzasadnienie dla przeniesienia szabatu z soboty na niedzielę: 16:30 link do Dies Domini. Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek) Biblia Pięcioksiąg Tora Stary Testament Tanach Księga Wyjścia Szemot Exodus Mojżesz Aaron faraon Judaizm Religia żydowska Żydzi #Szabat28:24 98 28:24Niedzielny szabat 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Mojżesz miał osiemdziesiąt lat. Jako ludzie cywilizacji zachodniej, przyjmujemy taką liczbę do wiadomości i czytamy dalej. Ale Biblia łączy różne wydarzenia w jedno opowiadanie za pomocą słów kluczowych, za pomocą skojarzeń. Dlatego uważny czytelnik zatrzymuje się przy każdej liczbie i zaczyna szukać powiązań tej liczby z pozostałym objawieniem biblijnym. Dowiemy się, że Mojżesz umarł w wieku 120 lat. Na tej podstawie rabini wywnioskowali, że życie Mojżesza było podzielone w trzech równych okresach: 40 lat jako książę Egiptu 40 lat upokorzenia u Madianitów 40 lat na czele Izraelitów. Liczba 40 pojawia się często w Biblii, dlatego warto się jej przyjrzeć w wymiarze symbolicznym. Rozłóżmy liczbę 40 na czynniki pierwsze. 40 5 x 8. 5 wskazuje na działanie Boga, bo ręka ma pięć palców, a w Biblii Bóg ma jedną rękę: prawicę Pańską. (Z kolei liczba 10 wskazuje na działanie człowieka, bo człowiek ma dwie ręce i 10 palców). Teraz rozłóżmy liczbę 8 na czynniki pierwsze. 8 7 + 1. 7 to liczba wskazująca na wymiar czasowy (bo jest 7 dni w tygodniu) oraz na wymiar przestrzenny (bo jest 7 wymiarów: ja, przód, tył, lewa, z prawa, dół, góra). Czyli liczba 7 kojarzy się z czasem i z przestrzenią, z dziejami ludzkości. Liczby 1 nie można rozłożyć na czynniki pierwsze, dlatego ta liczba wskazuje na Boga, bo przecież Bóg jest jeden. Czyli liczba 8 wskazuje na ten moment, kiedy człowiek w swoim życiu (7) przyjmuje Boga (+1). Bóg doprowadza dzieje ludzkie do ich ostatecznego wypełnienia do ósmego dnia. My chrześcijanie ciągle czekamy na ostateczne nadejście ósmego dnia, kiedy Bóg przyjdzie poślubić swoje stworzenie i wprowadzi je do wieczności. Dlatego liczba 8 wskazuje na Mesjasza, przez którego dokona się wypełnienie dziejów. Jezus zmartwychwstał w niedzielę, która nie jest pierwszym dniem tygodnia, ale ósmym dniem tygodnia. To dzień w którym ludzkość w Jezusie wyszła z niewoli śmierci i weszła do życia wiecznego. Czyli już weszliśmy przez wiarę w Królestwo Boże, ale jeszcze nie nadeszły Nowa Ziemia i Nowe Niebo Nowe Stworzenie jest jeszcze przed nami. Wrócimy do tego tematu przy omawianiu III przykazania Dekalogu (o szabacie). Podsumowując 40 5 x 8. Ta liczba wskazuje na wypełnienie dziejów (8) jako skutek Bożego działania (5). 40 wskazuje na wymiar duchowy całego stworzenia. Za czasów Noego minęło 40 dni od początku potopu do początku nowego zaludnienia Ziemi. Mojżesz spędził 40 dni na górze Horeb zanim przyniósł Zgromadzonemu Ludowi tablice Prawa Bożego, które zapoczątkuje nowe życie dla wierzących. 40 dni tyle wynosi czas duchowego dojrzewania, po tym czasie miała nastąpić odnowa moralna całego Izraela czyli ludności, która była fundamentem nowej ludzkości, ludu Przymierza. Jezus spędził 40 dni na pustyni to wskazuje na pewien proces dojrzewania duchowego, które staramy się osobiście naśladować podczas naszych 40 dni Wielkiego Postu. Przyjmuje się, że jedno pokolenie ludzkie wynosi 40 lat. Izraelici spędzą 40 lat na pustyni przed wejściem do Ziemi Obiecanej, czekając aż jedno pokolenie przeminie. Uogólniając przyjmuje się, że jest 40 doświadczeń duchowych w jednym pokoleniu lub w życiu jednej osoby. Rzeczywiście, zazwyczaj potrzeba 40 lat, żeby człowiek duchowo dojrzał. Czyli kiedy czytamy, że Mojżesz miał 80 lat kiedy rozpoczął dzieło wyjścia z Egiptu, to oznacza, że w jego życiu zaczyna się jego trzeci wielki okres duchowy. Czy Mojżesz miał fizycznie tyle lat czy nie to nie ma żadnego znaczenia. Prawdziwy wiek człowieka, to jego wiek duchowy. Mojżesz posiadał mądrość i żywotność 80-letniego człowieka, jak czytamy u Izajasza: Co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. (Iz 40, 31). Albo w księdze Hioba: U starców jest mądrość, roztropność u wiekiem podeszłych (Hi 12, 12). Kiedy Biblia pisze, że Mojżesz miał 80 lat nie pisze, że Mojżesz był starcem, ale że był sprawiedliwym. Odtąd cała jego żywotność musiała pochodzić od Boga, a w takim razie wszystko stało się dla niego możliwe. Dość teorii, w przyszłym odcinku nadejdzie pierwsza konfrontacja Boga z faraonem. Słowa kluczowe (dla wyszukiwarek) Biblia Pięcioksiąg Tora Stary Testament Tanach Księga Wyjścia Szemot Exodus Historia Archeologia biblijna Józef Juda Jakub Izrael Abraham Izaak Mojżesz Judaizm Religia żydowska Żydzi08:44 106 08:44Symbolika liczb (Wj 7, 7) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Facebook: https://www.facebook.com/ZakochanywBiblii/ Google Sites: https://sites.google.com/view/zakochanywbiblii Witam serdecznie na kanale Zakochany w Biblii. Na tym kanale uważnie czytamy Stary Testament rozdział po rozdziale. Bo my chrześcijanie powinniśmy dużo lepiej znać całą Biblię, a nie tylko Nowy Testament. Bo Nie można zrozumieć Nowego Testamentu, jeśli się nie zna Starego. Nowy Testament zaczyna się od pieśni radości Maryi, która wykrzyknęła: Oto spełniła się obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu na wieki! (por Łk 1:55) Czyli bez rozumienia historii Abrahama i jego potomstwa, nie można zrozumieć Jezusa. Osobiście, kiedy biorę samodzielnie Stary Testament i czytam losowo, trafiam na opowieści o wojnach, o mordach. To mnie zniechęca. Bo samodzielne czytanie Biblii jest bardzo powierzchowne. Aby zrozumieć sens tych opowieści, potrzebujemy znajomości kontekstu, i potrzebujemy bardzo uważnego czytania. Uczeni w Piśmie z czasów Jezusa umieli to robić, znali całą Biblię na pamięć. Ale kiedy musieli streścić Biblię w jednym zdaniu, wybrali te słowa: Będziesz miłował Pana , Boga swego , całym swoim sercem , całą swoją duszą , całą swoją mocą i całym swoim umysłem ; a bliźniego swego jak siebie samego. (Łk 10,27) Czyli Biblia mówi o miłości, nie o wojnach. Ale dopiero czytanie Biblii we wspólnocie pozwala na jej dogłębne zrozumienie. Abyśmy my zrozumieli Biblię, potrzebujemy sięgać po wiedzę Uczonych w Piśmie ze wszystkich epok. To właśnie będziemy robili na tym kanale. Konkretnie, będziemy korzystali z wykładów francuskiego księdza Alain DUMONT, który, aby wyjaśniać kontekst, korzysta z tekstu hebrajskiego i z nauczania rabinów. W takiej właśnie wspólnocie znimi będziemy uważnie czytali Biblię, rozdział po rozdziale i wyciągniemy z tego ogromną korzyść duchową. Jeśli chodzi o streszczenie całej Biblii zacytowałem wcześniej odpowiedź jednego uczonego, natomiast sam Jezus streścił Biblię nieco inaczej: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą, a bliźniego swego jak siebie samego. (Mk 12:29-31) Czyli według Jezusa pierwsze przykazanie polega na tym, aby najpierw SŁUCHAĆ Słowa Bożego. Bo nie można kochać tego, czego się nie zna. Dlatego należy najpierw słuchać, i to w dwóch znaczeniach: słyszeć i wypełniać. Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają. (Łk 11,27-28 ) Czyli jeśli Ty będziesz czytać Biblię wspólnie z nami na Youtubie, wypełnisz pierwszą część tego przykazania, zakochasz się w Bogu, pokochasz siebie samego i wreszcie pokochasz drugiego człowieka. To czyń, a będziesz żył! (Łk 10,28) PSALM 1 - Dwie drogi życia 1 Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kręgu szyderców, 2 lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą. 3 Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną; co uczyni, pomyślnie wypada. 4 Nie tak z występnymi, nie tak: są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata. 5 Toteż występni nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych, 6 bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych, a droga występnych zaginie. Księga Mądrości - Rozdział 6 - Kto szuka Mądrości, łatwo ją znajdzie 12 Mądrość jest wspaniała i nie więdnie, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, 13 uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. 14 Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. 15 O niej rozmyślać - to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie, 16 sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na ścieżkach i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom. 17 Początkiem jej - najprawdziwsze pragnienie nauki, a staranie o naukę - to miłość, 18 miłość zaś - to przestrzeganie jej praw, a poszanowanie praw - to rękojmia nieśmiertelności, 19 nieśmiertelność zaś przybliża do Boga. 20 Tak więc pragnienie Mądrości wiedzie do królestwa. 21 Zatem, jeśli wam miłe trony i berła, o władcy ludów, czcijcie Mądrość, byście królowali na wieki.09:26 100 09:26Wprowadzenie, Ps 1 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Bogu nie chodzi jedynie o popisanie się cudami udowadniającymi Jego wszechmoc, zaprasza nas do zwrócenia naszej uwagi przede wszystkim na ZNAKI. Faraon już niejedne cuda widział w swoim życiu. Nawet będzie się ich domagał jako dowód potęgi Haszem (Boga Abrahama). Czy Haszem pokaże większe cuda niż te czynione przez bóstwa egipskie? Starożytni słuchacze bardzo lubili się w takich opowiadaniach, w Grecji powstanie nawet odrębny gatunek literacki, który specjalizował się w epickich opowiadaniach o cudach dokonanych przez bogów. Miały doprowadzić słuchaczy do bojaźni przed bogami. Haszem poza cudami obiecuje ZNAKI. Chrześcijanie powinni być wrażliwi na to rozróżnienie, bo w ewangelii Jana nie ma cudów, tam jest tylko mowa o siedmiu znakach. Co to jest znak? To jest to, co kryje się za cudem i co trzeba odróżniać od niego. Bo cuda, jakie dokonuje Bóg, nie służą jako popis umiejętności magicznych. Boże cuda mają pobudzać do refleksji. Zmuszają do zastanowienia się nad sensem naszego życia i naszej wolności. Za każdym cudem stoi znak, który zaprasza nas do pogłębienia tego, co widzimy, zaprasza nas do nie zatrzymania się na powierzchni cudu. Prestidigitatorzy, kiedy popisują się widowiskowymi cudami nie chcą, żeby widzowie zaczęli myśleć. Chcą zaimponować swoimi cudami po to, żeby zdobyć zaufanie tłumów i odebrać im zdolność trzeźwego myślenia. Dzięki temu mogą następnie ludźmi manipulować. Biblia działa odwrotnie. Zmusza nas do zastanowienia, do pogłębienia, do poszukiwania ukrytego znaczenia słów i wydarzeń. W Biblii wzmianki o cudach są wyjątkowo krótkie i zdawkowe. Nawet największe cuda opisane są jednym malutkim wersetem. Bo Biblia nie interesuje się cudami. Biblia kieruje naszą uwagę na ZNAKI stojące za cudami. My tak bardzo lubimy cuda! Najbardziej chcielibyśmy znać odpowiedź na pytanie, czy faktycznie tak się stało jak to opowiada Biblia, a może jednak było trochę inaczej? Już samo to pytanie objawia, że koncentrujemy naszą uwagę na cuda, zamiast kierować ją na ZNAKI. Cuda nie są tematem Biblii. Biblia opowiada o znakach. Same cuda nie wzbudzają wiary. Apostołowie przez trzy lata na co dzień patrzyli na niespotykane cuda, ale to im nie pomogło w chwili próby. Nawet nie dowierzali kobietom świadczącym o tym, że Chrystus zmartwychwstał! Same cuda nie wzbudzają wiary ani naszej, ani faraona. Do wiary mogą doprowadzać ZNAKI stojące za cudami. Pan Bóg będzie popisywał się cudami przed faraonem, ale treści tego opowiadania musimy szukać we znakach, bo to one pobudzają do myślenia właśnie do tego Biblia chce nas wychować: do inteligentnej wiary, do inteligentnej wolności. Jako przykład możemy pochylić nad samym słowem znak, po hebrajsku jest to słowo Ot składające się z trzech liter: Alef, Waw, Taw. Alef i Taw to pierwsza i ostatnia litera tego krótkiego słowa. Są też pierwszą i ostatnią literą alfabetu hebrajskiego. Połączone są literą Waw, która w środku słowa wymawia się O, ale jako wolno stojące słowo oznacza oraz. Czyli gdyby czytać trzy litery słowa Ot jako trzy oddzielne słowa, mielibyśmy: Alew oraz Taw, co po grecku byłoby przetłumaczone jako Alfa i Omega - czyli pierwsza i ostatnia litera alfabetu greckiego. Wracając do naszego tekstu, Alef i Taw wskazują na wszystkie litery alfabetu, ale idąc dalej wskazują na wszystkie słowa składające się z tych wszystkich liter, idąc dalej wskazują na całą rzeczywistość niesioną przez wszystkie słowa składające się ze wszystkich liter. Litery są znakiem całej rzeczywistości. Wskazują również na wymiar czasu: na początek i na koniec całej historii zbawienia. W tym duchu Jezus powie w apokalipsie: Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. (Ap 1,8; 22,12). Wszystko, co istnieje jest w Nim zawarte. On jest Słowem Boga od początku do końca, czyli od stworzenia aż do sądu ostatecznego. Święty Paweł powie: wszystko zostało stworzone przez Niego i dla Niego (1 Kor 1, 16) . Mamy jednak przykład faraona, który odrzucał ZNAKI stojący za cudami. Musiał uznawać rzeczywistość cudów, był do tego zmuszony, ale odrzucał ZNAKI za nimi stojące. Tym samym pokazał, gdzie leży wolność człowieka. Gdyby Bóg objawiał się przez same cuda, człowiek nie miałby wolności bycia ateistą. Ale skoro Bóg objawia swoją istotę dopiero w znakach stojących za cudami, wówczas człowiek jest na tyle wolny, że może te znaki negować, tak jak to robi faraon, który odrzuca istnienie Haszem, odczuca istnienie Boga wyzwoliciela, jedynego Boga, choć ma do dyspozycji wszystkie potrzebne cuda objawiające obecność i wszechmoc tego nieznanego do tej pory Boga. Tylko ci, którzy przyjmują niewidzialne ZNAKI stojące za widzialnymi cudami zostaną wyrwani z niewoli ku wolności. Faraon odrzucił wiarę w Haszem, w Boga wyzwoliciela, Mojżesz żył dzięki wierze. Będzie jej potrzebował bardzo dużo, jak się wkrótce przekonamy.10:22 73 10:22Znaki i cuda (Wj 7, 3-6) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Miłość, wiara i posłuszeństwo. Bo z jednej strony katolicy mają tendencję do powiedzenia, że w Nowym Przymierzu liczy się tylko miłość, z drugiej strony protestanci kładą raczej nacisk na wiarę. Oba poglądy są prawdziwe pod warunkiem, że rozumiemy te wyrażenia w ich biblijnym sensie. Bo w potocznym rozumieniu, miłość jest uczuciem bliżej nieokreślonym, a wiara jest bliżej nieokreśloną deklaracją słowną. W biblijnym rozumieniu, miłość jest posłuszeństwem Prawu Bożemu, a wiara objawia się na zewnątrz właśnie posłuszeństwem Prawu Bożemu. Jeżeli kochamy Jezusa, kochamy Słowo wcielone, kochamy Słowo Boże. Jeżeli wierzymy w każde Słowo, które wyszło z ust Jezusa, wówczas nasza miłość do Jezusa i nasza wiara w Jego Słowo powinny skutkować naszym posłuszeństwem Słowu Bożemu. W szczególności Prawo Boże jest Słowem Bożym objawionym Mojżeszowi i wiernie przekazanym nam w Piśmie Świętym, tak jak to potwierdził Jezus w swoim kazaniu na Górze (Mt 5, 18). Jezus przez całe swoje ziemskie życie żebrał naszej miłości. W jaki sposób uczniowie Jezusa mogą odwzajemniać Jego miłość? Poprzez przestrzeganie Jego Prawa - w ten sposób uczniowie dają świadectwo miłości i wiary: przyjmują Jezusa jako swojego Pana, to znaczy jako swojego Prawodawcy i Sędziego. Samo wyrażenie Królestwo Boże zakłada, że istnieje Król, który rządzi swoim królestwem za pośrednictwem Prawa. Król jest Panem w tym sensie, że ustanawia i przekazuje Prawo. Wiara w Jezusa, przyjęcie Jezusa jako swojego Pana, prowadzi do posłuszeństwa Prawu Bożemu. Tak samo miłość do Jezusa wyraża się posłuszeństwem Jego Prawu. W Nowym Przymierzu Stare Prawo, Prawo Mojżeszowe, jest wypisane w naszym sercu i wypełnione przez nas z miłością dzieci Bożych, którzy opierają się wyłącznie na Jego łasce. Taki jest właśnie owoc Ducha Świętego. Widzimy więc, że istnieje nierozerwalny związek między Jezusem (Słowem Wcielonym) i Prawem Mojżeszowym (które jest Słowem Bożym). Nasza miłość i nasza wiara do Jezusa prowadzą nas do przyjęcia Go jako naszego osobistego Pana i Króla. W praktyce objawia się to tym, że przyjmujemy Jego Prawo jako swoje - w miłości, w wolności, w Duchu i w Prawdzie. Jeżeli ktoś nie stara się wypełniać w swoim życiu usłyszanego Słowa Bożego, to oznacza, że nie wierzy. W liście do Rzymian święty Paweł pisze o posłuszeństwie wierze (Rz 1, 5; 16, 26) a Jakub pisze: Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. (Jk 2, 18) Uczynki o których mówi Jakub to wypełnianie micwot, czyli przestrzeganie Prawa Mojżeszowego. Ale jeszcze lepiej widać związek między wiarą i posłuszeństwem w następującym wersecie z Ewangelii Jana: Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, kto zaś nie jest posłuszny Synowi, nie doświadczy życia, ale gniew Boży pozostaje nad nim. (J 3, 36, tłumaczenie ekumeniczne) Czyli ten, kto nie jest posłuszny Słowu Bożemu udowadnia, że nie wierzy. Posłuszeństwo nikogo nie zbawia wiara zbawia, ale wiara prowadzi do posłuszeństwa Prawu Bożemu, w miłości, w wolności, w radości, w Duchu i w Prawdzie. Bo wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2, 17). Kto ma Ducha Świętego, ten chodzi Bożymi ścieżkami, ten kroczy za Jezusem, który sam doskonale przestrzegał całe Prawo Mojżeszowe: Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. (1 J 3, 24) Czyli miłość nie jest czystym uczuciem, owocuje posłuszeństwem Prawu Bożemu. Posłuszeństwo nikogo nie zbawia, ale jest materialnym owocem żywej wiary, nadziei i miłości. Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. (J 14, 15) Miłość zaś polega na tym, abyśmy postępowali według Jego przykazań. Jest to przykazanie, o jakim słyszeliście od początku, że według niego macie postępować. (2 J 1, 6) Dzieci Boże znajdują radość i szczęście w wypełnianiu Bożych przykazań. To była dość długa wycieczka na temat pojęć miłości, wiary i posłuszeństwa. Jako podsumowanie można powiedzieć, że: 1. Kto miłuje Jezusa, ten miłuje Słowo Boże. 2. Kto miłuje Słowo Boże, miłuje Prawo Boże. 3. Kto miłuje i wierzy w Boże Prawo je wypełnia, na wzór Jezusa. Jesteśmy zaproszeni do wiary w to, że Słowo Boże jest Prawdą, Drogą, Życiem i Światłem. Całe Słowo Boże jest Prawdą. Prawda jest wieczna, nie przemija i nie może być przez nikogo zniesiona. Kto wierzy w Jezusa wierzy w całe Słowo Boże. Taka osoba nie przebiera w Bożych przykazaniach i żadnego nie umniejsza. Miłować Boga i bliźniego to jest streszczenie całego Prawa. Ale w jaki sposób mamy miłować? W sposób opisany w Prawie Bożym, w Prawie Mojżeszowym. Nie każdy z nas może być pięknym mówcą jak Aaron, ale każdy z nas może świadczyć o swojej wierze i miłości do Boga wcielając we własne życie Prawo Boże, idąc za przykładem Jezusa, naszego mistrza i nauczyciela: w taki sposób będziemy chodzić Jego drogami i Jego śladami.21:49 70 21:49Świadectwo miłości i wiary (Wj 7, 1-2) 720p

Dodał: ZakochanywBiblii

Oglądaj gdzie chcesz

CDA

Ulepsz konto

Przydatne linki

Kup w