PIERWSZE NAGRANIE Projekt Azorian (zwany także przez prasę Jennifer od ściśle tajnego działu bezpieczeństwa) był projektem Centralnej Agencji Wywiadowczej Stanów Zjednoczonych (CIA), mającym na celu odzyskanie zatopionego radzieckiego okrętu podwodnego K-129 z dna Oceanu Spokojnego w 1974 r. specjalnie zbudowany statek Hughes Glomar Explorer. Zatonięcie K-129 w 1968 roku miało miejsce około 1600 mil (2600 km) na północny zachód od Hawajów. Projekt Azorian był jedną z najbardziej złożonych, kosztownych i tajnych operacji wywiadowczych zimnej wojny, której koszt wynosi obecnie około 800 milionów dolarów, czyli 4 miliardy dolarów. Oprócz zaprojektowania statku ratunkowego i jego kołyski podnoszącej, Stany Zjednoczone wykorzystały koncepcje opracowane przez Global Marine (patrz Projekt Mohole), które wykorzystywały ich precyzyjny sprzęt stabilizujący, aby utrzymać statek prawie nieruchomo nad celem, jednocześnie obniżając prawie trzy mile (4,8 km) rura. Wspólnie z naukowcami opracowali metody konserwacji papieru, który przez lata znajdował się pod wodą, w nadziei, że uda im się odzyskać i przeczytać książki z kodami okrętu podwodnego. Prawdopodobnie powody tego projektu obejmowały odzyskanie nienaruszonego pocisku jądrowego R-21 oraz dokumentów i sprzętu kryptologicznego. Związek Radziecki nie był w stanie zlokalizować K-129, ale Stany Zjednoczone wiedziały, gdzie szukać. DRUGIE NAGRANIE Czarnobylska Elektrownia Jądrowa leży w pobliżu miasta Prypeć na Ukrainie, 18 km na północny zachód od miejscowości Czarnobyl, 16 km od granicy ukraińsko-białoruskiej i około 110 km od Kijowa. W jej skład wchodziły cztery reaktory typu RBMK-1000, każdy o maksymalnej mocy cieplnej 3,2 GW. W momencie wypadku trwała budowa kolejnych dwóch reaktorów, nr 5 i 6. Konieczność przeprowadzenia eksperymentu wynikła ze zmian w projekcie, które zostały wdrożone, ale nie zostały wcześniej przetestowane. Część energii elektrycznej wytwarzanej przez każdy blok energetyczny była zużywana na potrzeby własne tego bloku (zasilanie pomp wody chłodzącej, systemów kontrolnych itp.). Gdyby doszło do konieczności wyłączenia reaktora, energia byłaby zapewniana początkowo przez awaryjne agregaty prądotwórcze, a potem z zewnątrz (inne bloki lub elektrownie). Podczas budowy elektrowni okazało się, że awaryjne agregaty prądotwórcze uzyskują wystarczającą moc dopiero po 60 sekundach od ich włączenia, a turbogenerator po wyłączeniu reaktora dzięki sile rozpędu jest w stanie zapewniać wystarczającą moc zaledwie przez 15 sekund (później napięcie spadało poniżej wartości minimalnej wymaganej przez zasilane systemy). TRZECIE NAGRANIE W ciągu dwóch tygodni od niepowodzenia operacji Eagle Claw, próby ratowania zakładników w Iranie, Pentagon zaczął planować drugą misję. Pierwsza misja zakończyła się niepowodzeniem z powodu problemów ze sprzętem i koordynacją, której kulminacją była katastrofa helikoptera RH-53D Sea Stallion w zaparkowanym C-130 Hercules na irańskiej pustyni, w wyniku czego zginęło ośmiu żołnierzy. Nowa organizacja, Joint Test Directorate (JTD), została utworzona w celu wspierania i wspierania wspólnego personelu planowania Biura Sekretarza Obrony (OSD). Pod nazwą Honey Badger JTD przeprowadził serię wspólnych ćwiczeń i projektów na dużą skalę, aby opracować i zweryfikować różnorodne możliwości, które byłyby dostępne dla OSD po zidentyfikowaniu wymagań misji. JTD wyszkolił dużą i zróżnicowaną siłę armii amerykańskiej i sił powietrznych Stanów Zjednoczonych w operacjach specjalnych i jednostkach lotniczych, ale kluczowym czynnikiem pozostało wydobycie zespołu ratowniczego i uwolnienie zakładników z Teheranu. CZWARTE NAGRANIE Czarny projekt to termin używany dla ściśle tajnego projektu wojskowego lub obronnego, publicznie nieuznanego przez rząd, personel wojskowy i wykonawców. Przykłady amerykańskich samolotów wojskowych opracowanych jako czarne projekty obejmują samolot szturmowy F-117 Nighthawk i bombowiec stealth B-2 Spirit, z których oba zostały wysoko sklasyfikowane i odrzucone jako istniejące, dopóki nie zostaną ogłoszone publicznie. W Stanach Zjednoczonych formalny termin określający czarny projekt to Specjalny program dostępu (SAP). Pieniądze, z których finansowane są te projekty, określane są jako czarny budżet.
PIĄTE NAGRANIE W 1862 r. na pokładzie zginęły 4 osoby po tym, jak samolot wleciał do mieszkania w Amsterdamie w 1992 roku. Silniki oderwały się od maszyny i postrzępiły skrzydła. Niestety niemożliwe było zlokalizować pliku z zapisami rozmów z czarnej skrzynki. I ostatecznie nie wiadomo co się stało podczas lotu
Wyszukiwanie odpowiedzi..
