Kilka słów o pedagogice religii, w ramach której doktryna pozostaje pretekstem do pedagogicznej refleksji, lecz nie bezwzględnym dla niej zobowiązaniem, zaś herezje to ważne impulsy na drodze ku dojrzałości.
W ramach spotkania wybierzemy się na spacer po pograniczach religii i pedagogiki, spacer, podczas którego przyjrzymy się napięciom między tym co ortodoksyjne a tym, co nieortodoksyjne; między prawomyślnością a herezją religijną (lub teologiczną) i pedagogiczną. Zastanowimy się, co kategorie znane z hermeneutycznych i krytycznych odsłon zachodniej pedagogiki religii takie jak słaba interpretacja, opór, bunt, emancypacja i zmiana kategorie dające się rekonstruować na gruncie wybranych koncepcji filozoficznych i teologicznych, mogą wnieść dla twórczej refleksji nad pedagogiką religii, której celem jest prowadzenie ku podmiotowości, odpowiedzialności i dojrzałości.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
