Witajcie :) szanowni Państwo dzisiaj przedstawimy wam wstęp do broni zwanej Świstuła a w naszych kręgach dmuchawka
Trochę historii
Dmuchawka, inaczej świstuła lub pokuna broń używana w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej, Indochinach, Indonezji i Indiach. Dmuchawkę sporządza się z rury bambusowej lub dwóch równoległych, ręcznie frezowanych wzdłuż krawędzi kawałków drewna, oplecionych tak, aby łącznie stworzyły wydrążony w środku rdzeń. Dmuchawki mają długość do około 4,5 metra. Silnym dmuchnięciem wystrzeliwuje się z nich małą strzałkę (zwaną również igłą), niekiedy zatrutą kurarą. Filipińczycy stosowali dmuchawki o długości do 1 metra, Dajakowie z Borneo około 1,8 metra, a Paragwajczycy do 4,5 metra. Długość strzałki mieści się w przedziale od 7,5 cm do 45 cm. Broń ta w zależności od pochodzenia posiada nazwę własną charakterystyczną dla danego rejonu świata. Dmuchawka z Japonii nazywana jest fukidake. Interesującą bronią Dayaków z Borneo jest dmuchawka zwana przez nich sumpitan lub sumpit. Ta broń kombinowana posiada grot włóczni przymocowany pod wylotem rury dmuchawki, czyli jest bronią miotającą i drzewcową.
Pierwszą historycznie notację o używaniu dmuchawek do polowań na ptaki przekazał rzymski architekt z przełomu I i II wieku n.e. Apollodoros z Damaszku w swym dziele Poliorketika.
Trochę o Kurarze:
Kurara neurotoksyna pozyskiwana jako wyciąg z kory kilku gatunków kulczyby (Strychnos toxifera, S. schomburgkii, S. cognes), z cebuli trójżeńca Burmannia lub ze śluzowatej substancji korzeni Cissus erosa. Blokuje acetylocholinowe receptory nikotynowe występujące w synapsach nerwowo-mięśniowych mięśni szkieletowych. Używana jest na całym świecie, głównie przez Indian południowoamerykańskich do zatruwania strzał do łuków i dmuchawek.
W różnych preparatach kurary zidentyfikowano około 70 alkaloidów. Cechą wspólną kurar są dimeryczne alkaloidy z czwartorzędowymi grupami aminowymi. Do alkaloidów kurary porażających przewodnictwo nerwowo-mięśniowe należą:
toksyferyna, LD100 120 g/kg (mysz, wlew dożylny) tubokuraryna, LD100 23 g/kg (mysz, wlew dożylny), kalebasyna, LD100 320 g/kg (mysz, wlew dożylny),. Właściwości toksyczne kurary dotyczą tylko sytuacji bezpośredniego przedostania się substancji do krwiobiegu. Spożycie kurary jest nieszkodliwe, gdyż nie jest wchłaniana przez przewód pokarmowy. Kurara jest niedepolaryzującym środkiem zwiotczającym: powoduje natychmiastowe wiotczenie mięśni. Działanie to wykorzystywane jest w anestezjologii od roku 1939; od 1942 stosuje się w tym celu czystą tubokurarynę. Obecnie wykorzystuje się pochodne syntetyczne o zbliżonej budowie, na przykład atrakurium, o lepszym profilu działania i stabilności podczas przechowywania.
Działanie kurary niweluje się podaniem niewielkich dawek neostygminy lub innych inhibitorów acetylocholinoesterazy
Miejsce: Okolice Bielsko-biała Materiał kręcony: Honor View 20
Jeśli podobają się Państwu nasze filmy prosimy o łapki w górę oraz subskrybcje.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
