Czy świat stoi u progu nowej epoki lodowcowej? To pytanie od lat zadaje sobie klimatolog Jack Hall (Dennis Quaid). Hall przekonany jest, że globalne ocieplenie prędzej czy później doprowadzi do katastrofalnych zmian klimatycznych na naszej planecie. Wyniki badań, które przeprowadził na Antarktydzie, pokazują, że podobna katastrofa miała miejsce już wcześniej, dziesięć tysięcy lat temu. Wszystko wskazuje na to, że wydarzy się ponownie: od Antarktydy odrywa się olbrzymi kawał grubej pokrywy lodowej, a całym globem wstrząsa seria niezwykłych kataklizmów. Na Tokio spada grad wielkości grejpfrutów, Hawaje pustoszy huragan wiejący z niesamowitą siłą, w Indiach zaczyna padać śnieg, a Los Angeles zostaje niemal zmiecione z powierzchni ziemi przez gigantyczne tornado. Obawy Jacka potwierdza jego kolega ze Szkocji, profesor Rapson (Ian Holm) - słodka woda z topniejących czap polarnych zalała oceany, zakłócając prądy morskie, które stabilizują klimat na naszej planecie. Efekt cieplarniany sprawił, że Ziemi grozi nowa epoka lodowcowa, która nadejdzie po wielkiej, globalnej burzy...
Podczas gdy Jack stara się przekonać Biały Dom o nadciągającej katastrofie, jego siedemnastoletni syn Sam (Jake Gyllenhaal) bierze udział w olimpiadzie szkolnej w Nowym Jorku. Temperatura gwałtownie spada i Manhattan zalany zostaje przez gigantyczną powódź. Sam chroni się w gmachu biblioteki publicznej, skąd udaje mu się dodzwonić do ojca. Jack ma czas, by przekazać mu jedno ostrzeżenie: pod żadnym pozorem nie wychodź na zewnątrz... Gdy władze zarządzają natychmiastową ewakuację południowych regionów kraju, Jack wyrusza do Nowego Jorku, by ratować Sama. Od dawna przepowiadał nadejście kolejnej epoki lodowcowej. Nie przypuszczał jednak, że stanie się to jeszcze za jego życia...
Powiem tak: gdyby nie aktorska charyzma Denisa, to i nic innego nie uratowałoby tej produkcji od klapy ! Bo choć sam motyw wpływu prądów morskich na globalną zmianę klimatu, wykorzystany w filmie, jako jego podstawa, jest z pewnością dosyć oryginalny i intrygujący, to już wykonanie tego konceptu, cienkie jak siki staruszka. Poza tym znów pojawia się ten sam problem co zawsze przy filmach katastroficznych - czyli nuda, jak flaki z olejem, natomiast samej akcji, już tradycyjnie, jak na lekarstwo od biedy. Zgadza się, że jakaś oprawa musi być obecna, a więc te poboczne wątki nie związane bezpośrednio z konceptem głównym, które będą tworzyć tło filmu. Ale właśnie to tło, w tym przypadku nie powinno wysuwać się na plan pierwszy, bo jest to film katastroficzny, więc jego motywem przewodnim ma być totalna rozwałka. I to na tym ma się koncentrować uwaga całego filmu, a nie na tych jego pobocznych wątkach, czyli nie na obyczajowych duperelach rodem z opery mydlanej. I to jest ta standardowa wada filmów katastroficznych, że zostają przemienione bieguny, w znaczeniu, że na pierwszy plan wysuwa się ta cała familiada obyczajowości z kawiarnianego gwaru, natomiast sama katastroficzność, zupełnie na odwrót, tworzy tło. Widz po filmie katastroficznym spodziewa się, że będzie oglądał, jak świat non stop pogrąża się w destrukcji, a w rezultacie co przychodzi mu podziwiać w przewadze, aż do znudzenia - to właśnie te obyczajowe duperele. I między innymi, ten właśnie film, który kandydował na hit, nie okazał się hitem, jak słabizną, głównie z tego względu, że jego fabuła jest po prostu zbyt pompatycznie melancholijna i romantyczna, co nijak się nie ma do tego gatunki. Z ekranu wylewają się takie ogromne ilości patosu, że już po pół godzinie staje się to rzeczywiście takie zarówno dosyć męczące i smętne nawet mimo tego charakterystycznego bigla dla Denisa, który wciela się w rolę ojca, próbującego wyswobodzić syna z opresji, przy okazji jednocześnie ratując tą przecenioną produkcję od całkowitego fiaska.
Odpowiedz
anonim205(*.*.200.205) 2021-04-05 20:37:490
Piotr Borowiec, Czy ktoś wie gdzie mogę obejrzeć ten film gdzie lektorem jest ten pan co napisałem na początku, Czy ktoś jest w stanie mi pomóc ?
Odpowiedz
anonim30(*.*.218.30) wysłano z m.cda.pl 2020-06-18 18:03:570
Wyszukiwanie odpowiedzi..
