Nie ma w ludzkim życiu nic piękniejszego niż dzieciństwo w pełnej rodzinie, gdzie mama i tato dbają o swoje dzieci z miłością, zrozumieniem i wsparciem. Niestety nie każdy z nas ma tyle szczęścia. Niektóre dzieci wychowują samotni rodzice, a inne są sierotami i nie mają nikogo, kto ofiarowałby im swoje serce. To właśnie o nich porozmawiamy w dzisiejszym filmie. Koniecznie zostań ze mną do końca.
Bohaterem dzisiejszej opowieści jest Tomek. Kiedy był jeszcze dzieckiem Tomek mieszkał z rodzicami i tworzyli szczęśliwą, beztroską rodzinę. Niestety pewnego dnia radość codziennego życia zamieniła się w prawdziwy koszmar. Posłuchajcie jego opowieści:
,,Odkąd pamiętam moi rodzice byli ze sobą bardzo szczęśliwi. Uwielbiałem patrzeć na ich radosne twarze, byłem ich jedynym synem, oczkiem w głowie, więc zawsze miałem wszystko, czego pragnąłem. Pamiętam dzień, kiedy pierwszy raz poszliśmy z tatą na mecz baseballa. Od razu polubiłem atmosferę stadionu, kibicowanie i sport sam w sobie. Tato widząc moje zainteresowanie jeszcze tego samego dnia zaczął uczyć mnie grać i zawsze powtarzał, że chciałby abym w przyszłości został baseballistą. Byłem z nim wtedy bardzo blisko. Pamiętam, że w te Święta dostałem od niego nowiutki kij baseballowy. Byłem wtedy tak szczęśliwy, cieszyłem się tak samo jak tata. Tylko mama wydawała się być jakaś smutna, ale byłem jeszcze wtedy zbyt mały, by domyślić się, że coś jest między rodzicami nie tak i nie pytałem jej, dlaczego chodzi taka osowiała. Dopiero jak skończyłem 6 lat zrozumiałem, że moi rodzice nie potrafią się dogadać, wciąż się kłócili, a ja obserwowałem wszystko zza drzwi mojego pokoju. Pewnego dnia stało się coś strasznego. Do dziś pamiętam moment, kiedy tato uderzył mamę. Ten jeden cios pozostawiło we mnie pustkę, której do dziś nie potrafię wypełnić. Byłem jeszcze dzieckiem, niewiele rozumiałem dlatego ogarnął mnie ogromny smutek i byłem kompletnie zdezorientowany. Któregoś razu podczas kłótni ojciec krzyknął: ,,Już dłużej tego nie wytrzymam! Nie mogę Cię znieść! Odchodzę! W złości zaczął pakować swoje rzeczy, a kiedy wychodził podbiegłem do niego zalany łzami i błagałem go, by został, ale on tylko trzasnął za sobą drzwiami i odjechał. To był najgorszy dzień w moim życiu. Przez wiele kolejnych miesięcy miałem nadzieję, że tata wróci. Codziennie po szkole siadałem w oknie i wypatrywałem jego auta. Mijały dni, ale on nie wracał i nic się nie zmieniało. Wciąż czułem w sercu niepokój i ciągle chodziłem smutny. Czasem nawet myślałem, że to wina matki, że tata od nas odszedł. To dlatego kilka lat później, jeszcze jako nastolatek wyprowadziłem się od mamy. Tak czy inaczej ojciec już nigdy więcej nie pojawił się w moim życiu. Myślałem o nim i tęskniłem każdego dnia. Kiedy miałem 18 lat, mama zachorowała przez co nie była już zdolna do pracy. Wiecie co wtedy zrobiłem ja? Jej syn? Zamiast jej pomóc i ją wesprzeć, zacząłem jej unikać, bardzo rzadko ją odwiedzałem i nie dbałem nią. Po kilku miesiącach mama zmarła, a ja prawie się tym nie przejąłem. Któregoś razu jak sprzątałem jej pokój znalazłem w biurku dwa listy. Dopiero kiedy uważnie je odczytałem zrozumiałem jak bardzo się przez te wszystkie lata myliłem. Z pierwszego listu dowiedziałem się o czymś, co mama ukrywała przede mną całe życie. Napisała w nim, że w Dniu Bożego Narodzenia widziała mojego ojca z inną kobietą. Przytulali się na jej oczach, trzymali za ręce i całowali. W jednej chwili
Wyszukiwanie odpowiedzi..
