Dziś historia mężczyzny wychowanego przez ojca z zespołem Downa, który ma ważne przesłanie dla świata. Każde dziecko od czasu do czasu czuje się zawstydzone zachowaniem swoich rodziców. Może to dotyczyć sytuacji przy kolegach, w sklepie albo w szkole Jednak im jesteśmy starsi, tym bardziej zaczynamy doceniać naszych najbliższych i zdajemy sobie sprawę, że tak naprawdę to rodzina jest w życiu najważniejsza i gdyby nie rodzice oraz rodzeństwo, nigdy nie osiągnęlibyśmy tego, co mamy i nie bylibyśmy tu, gdzie jesteśmy. Dosłownie i w przenośni, bez czuwającej za naszymi plecami mamy i kochanego taty, nie mielibyśmy szansy na normalne, szczęśliwe dzieciństwo i życie pełne sukcesów. Całkiem niedawno, nasz dzisiejszy bohater - Syryjczyk Sader Issa postanowił podzielić się swoją historią ze światem. Jego ojciec, Jad choruje na zespół Downa, ale fakt ten nie wpłynął negatywnie na rozwój chłopaka, wręcz przeciwnie, to właśnie odmienność czyni go w oczach Sadera wyjątkowym ojcem. Chłopak chce opowiedzieć światu, jak to jest dorastać w domu, którego głową rodziny jest ojciec z zespołem wad wrodzonych wywołanych nieprawidłową liczbą chromosomów. Sader urodził się w Syrii i dorastał w domu, gdzie panowała zgoda i miłość. Jego rodzice bardzo go kochali i chłopiec przez długi czas nie zdawał sobie nawet sprawy, że jego tato jest inny od wszystkich. Dopiero w miarę jak dorastał, Sader zorientował się, że jego ojciec, Jad różni się od innych ojców z jego otoczenia. Ojciec Sadera całe życie pracował w młynie nieopodal ich domu rodzinnego i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że Jad różni się od innych ojców wyglądem i zachowaniem. Jak już wcześniej wspominałam, ojciec Sadera - Jad ma zespół Downa inaczej zwany trisomią dwudziestej pierwszej pary chromosomów, co oznacza, że przy 21. parze jest dodatkowy, trzeci chromosom lub jego fragment. Co prawda objawy tej choroby różnią się od siebie w zależności od indywidualnego przypadku, ale wszystkich chorujących łączą niektóre wspólne cechy. Każdy z nich ma pewien poziom upośledzenia, a ich ciała nie rozwijają się prawidłowo. Osoby chorujące na zespół Downa mają spłaszczoną potylicę i nasadę nosa, migdałowaty kształt oczu, fałdkę nad powieką, nisko osadzone, małe małżowiny uszne, powiększony język, krótkie kończyny w stosunku do długości tułowia, szerokie i krótkie dłonie oraz stopy. Jednak inne objawy tego zaburzenia nie są widoczne gołym okiem. Większość ludzi z zespołem Downa nie może mieć dzieci. Mężczyźni co prawda mogą się biologicznie rozmnażać, ale ze względu na ich niepełnosprawność takie przypadki są niezwykle rzadkie podczas gdy kobiety często mają problemy z płodnością. Ojciec Sadera - Jad stanowi wyjątek od reguły. Po tym jak na świat przyszedł Sader, Jad i jego żona robili wszystko, by ich synek miał normalne dzieciństwo, a ich dom był pełen miłości i poczucia bezpieczeństwa. Sader dorastał i powoli uświadamiał sobie, że jego ojciec różni się od innych tatusiów tym, że ma zespół Downa. Fakt ten jednak nijak nie wpłynął na możliwość stworzenia przez niego domu pełnego ciepła i radości. Wręcz przeciwnie, Sader, którego wychował ojciec z zespołem Downa przyznaje, że dostał od swojego taty więcej czułości niż otrzymała od swoich ojców większość jego syryjskich kolegów. Według Sadera każdy może stworzyć swojemu dziecku przyjazne środowisko, w którym będzie miało szansę wyrosnąć na zrównoważonego emocjonalnie i przystosowanego społecznie obywatela. Jednak Jad nie ograniczał swojego życia jedynie do bycia dobrym ojcem i mężem. Oprócz codziennej pracy w młynie, Jad stał się również kochanym przez wszystkich aktywistą lokalnej społeczności. Nikt nie patrzył na niego z góry ani mu nie współczuł, był dla nich po prostu Jadem. Wychowywany w duchu chęci niesienia pomocy i wspierania słabszych Sader wyrósł na silnego mężczyznę i kiedy przyszedł czas na wybranie kariery zawodowej, chłopak zdecydował, że chce być dentystą. Sader rozpoczął długie, kosztowne i bardzo wymagające studia na Akademii Medycznej, a jedną osobą w rodzinie, która szczególnie go w tym wspierała, był jego ukochany tata. W jednym z wywiadów Sader przyznał, że podczas studiów to ojciec kibicował mu najbardziej, wspierał go finansowo i psychicznie, nigdy nie pozwolił mu się poddać, a po skończeniu studiów pękał z dumy i wszystkim opowiadał o wielkim osiągnięciu swojego syna. Jednak nie tylko to wzbudziło szacunek i poważanie w oczach ojca Sadera. Innym powodem dla którego Jad jest z siebie szczególnie zadowolony to fakt, że pomimo tego, że ma zespół Downa...
Wyszukiwanie odpowiedzi..
