Rozbite oddziały japońskie na jednej z wysp archipelagu filipińskiego cofają się przed Amerykanami. Tamura po wyjściu ze szpitala błąka się szukając swego oddziału.W końcu dołącza do niedobitków Japońskiej armii próbujących ewakuować się z wyspy. Wycieńczeni z głodu, strachu i zmęczenia stopniowo ulegają coraz to większemu odczłowieczeniu (dochodzi nawet do kanibalizmu) . Idealistyczne spojrzenie na wojnę, w konfrontacji z realiami prawdziwego konfliktu, zostaje zmieszane z błotem.
@anonim145: Też tak uważam. W latach 50-60 tych kino japońskie tworzyło dużo znakomitych filmów, niestety poszli w ilość niekonieczne w jakość tak samo ja kino z USA.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
