TEKST: Nasi rodacy, nasi przyjaciele, odeszli, i nigdy nie wrócą już do nas, na skutek ugryzień widocznych na ciele, nieco zmieniła się ich życia droga. Teraz to zombie, bestie nie ludzie, czekają tylko na nowe ofiary, a kiedy wspomnienia unoszą się z kurzem, chcę tylko, aby wrócił świat stary. Uratowany wprawdzie od niewoli, tu jestem, no ale co to za różnica, kiedy czas zaczął mi mijać powoli, przetrwanie to moja główna dewiza. Walka bez przerwy, o chociaż jeden dodatkowy dzień, ciągłe manewry, by w końcu dogonić tak odległy cel. Moja rodzina to moje przekleństwo, nie zdołałem ich uratować, i wcale mi nie przychodzi to tak lekko, ale ciężko to ubrać w słowa. Znalazłem dziewczynkę, która skryta sama, na jej twarzy tylko mienił się strach, zauważyłem, że trochę się bała, rodziców szukała, a oczy we łzach. Razem zawsze raźniej, tak sobie mówiłem, więc obiecałem, że jej pomogę, przez chodzącą śmierć, odkupię ich winę, czym prędzej wyruszyliśmy w naszą drogę. Nie wiedziałem jak to się skończy, gdy jeden błąd może zmienić wszystko, no ale dopiero poczułem się wolny, kiedy tej śmierci byłem za blisko.
Chodząca Śmierć, naszym przekleństwem, Chodząca Śmierć, już tu jest, wchodzi głównym wejściem. Walczymy wciąż, o naszą przyszłość, walczymy wciąż, mimo, że wielu straciło wszystko. Chodząca Śmierć, naszym przekleństwem, Chodząca Śmierć, już tu jest, wchodzi głównym wejściem. Walczymy wciąż, o naszą przyszłość, walczymy wciąż, mimo, że wielu straciło wszystko.
Straciła tego, który miał pomóc, mimo, że nie chciała, wiedziała że musi, uciekać, i przekonała się znowu, że zombie wcale nie są gorsze od ludzi. Prawdziwe potwory to właśnie inni, którzy przetrwali, dla życia zabiją, i trudno w tym wszystkim w sumie szukać winnych, gdy desperacja przewodzi czynom. Była jeszcze dzieckiem w tym dorosłym życiu, musiała się szybko ufności nauczyć, na swojej drodze spotkała ludzi tylu, przy których zaufanie może się zużyć. Mała dziewczynka, w tym wielkim świecie, zobaczyła więcej, niż wielu z nas, smutek i zdradę, śmierci konsekwencje, a mimo to dalej mijał wolno czas. Miała przyjaciół, którzy odeszli, jej oczy w żalu, smutek znów przeszklił. Wiedziała jednak, co zrobić musi, wiele już przeszła, a los wciąż kusił. Dostała nagle dziecko pod opiekę, przypomniała sobie, jak to było z nią, gdy druga osoba jedynym jest lekiem, na całe to otaczające nas zło. Co było dalej, wiecie już pewnie, często wybory niosą jakieś straty, i niezależnie, w spokoju czy w gniewie, tych wszystkich wyborów pozostaną wady.
Chodząca Śmierć, naszym przekleństwem, Chodząca Śmierć, już tu jest, wchodzi głównym wejściem. Walczymy wciąż, o naszą przyszłość, walczymy wciąż, mimo, że wielu straciło wszystko. Chodząca Śmierć, naszym przekleństwem, Chodząca Śmierć, już tu jest, wchodzi głównym wejściem. Walczymy wciąż, o naszą przyszłość, walczymy wciąż, mimo, że wielu straciło wszystko.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
