W Bangladeszu pociągiem podróżuje się tak

Oni wszyscy jadą na imprezę bo kermit ogłosił, że przyjmie w swój odbyt każdego. Odpowiedz

kermitowi odpierd@la i powieści wrzuca w komentarzach Odpowiedz

miejsca klimatyzowane dodatkowo płatne, ale kanar ma przesrane... Odpowiedz

Konduktor musi być zarazem taternikiem Odpowiedz

Zastanawia mnie, czy często ktoś spada Odpowiedz

To chyba kielce... Odpowiedz

Koko spoko - jeszcze trochę i u nas PKP podobny standard zafunduje.. Kiedyś jak kupowałeś bilet to mogłeś sobie wybrać wagon i miejsce, teraz paniusia mówi że nic nie wie o składzie pociągu.. Tak trzymać :( Odpowiedz

Ktoś tam sprawdza bilety w ogóle ? XDXDXD Odpowiedz

Tym Wiecej zarobili z biletami i bez biletow. Odpowiedz

A chuj kogo trzeci świat obchodzi, dla mnie ten pociąg może tam wszystkich rozjechać, zwisa mi ten śmieciowy kraj i ci jebani analfabeci. Odpowiedz

ale obsadzitsia Odpowiedz

i nikt biletów nie sprawdza ? Odpowiedz

KIM DZON UN prosze zrzuc juz bombe Odpowiedz

Albo grubo albo wcale Odpowiedz

Ciekawe czy kanarów tam mają Odpowiedz

Ciekawe jak bedzie w niemczech za 20 lat sie podrozowac? Odpowiedz

I wes teraz ze środka wyjdź na swojej stacji;) Odpowiedz

I pewnie tam nie ma wypadków śmiertelnych z udziałem koleii :$ Odpowiedz

Polska od pół wieku przedstawia widok z jednej strony tak ciągłego, niezmordowanego i niezbłaganego okrucieństwa tyranów, z drugiej tak nieograniczonego poświęcenia się ludu i tak uporczywej wytrwałości, jakich nie było przykładu od czasu prześladowania chrześcijaństwa. Zdaje się, że królowie mają przeczucie Herodowe o zjawieniu się nowego światła na ziemi i o bliskim swoim upadku, a lud coraz mocniej wierzy w swoje odrodzenie się i zmartwychwstanie.

2
Dzieje męczeńskiej Polski obejmują wiele pokoleń i niezliczone mnóstwo ofiar; krwawe sceny toczą się po wszystkich stronach ziemi naszej i po obcych krajach. — Poema, które dziś ogłaszamy, zawiera kilka drobnych rysów tego ogromnego obrazu, kilka wypadków z czasu prześladowania podniesionego przez Imperatora Aleksandra.

3
Naród, Więzienie, WładzaOkoło roku 1822 polityka Imperatora Aleksandra, przeciwna wszelkiej wolności, zaczęła się wyjaśniać, gruntować i pewny brać kierunek. W ten czas podniesiono na cały ród polski prześladowanie powszechne, które coraz stawało się gwałtowniejsze i krwawsze. Wystąpił na scenę pamiętny w naszych dziejach senator Nowosilcow. On pierwszy instynktową i zwierzęcą nienawiść rządu rosyjskiego ku Polakom wyrozumował jak zbawienną i polityczną, wziął ją za podstawę swoich działań, a za cel położył zniszczenie polskiej narodowości. W ten czas całą przestrzeń ziemi od Prosny aż do Dniepru i od Galicji do Bałtyckiego morza zamknięto i urządzono jako ogromne więzienie. Całą administracją nakręcono jako jedną wielką Polaków torturę, której koło obracali carewicz Konstanty i senator Nowosilcow.

4
Systematyczny Nowosilcow wziął naprzód na męki dzieci i młodzież, aby nadzieje przyszłych pokoleń w zarodzie samym wytępić. Założył główną kwaterę katowstwa w Wilnie, w stolicy naukowej prowincji litewsko-ruskich. Były wówczas między młodzieżą uniwersytetu różne towarzystwa literackie, mające na celu utrzymanie języka i narodowości polskiej, Kongresem Wiedeńskim i przywilejami Imperatora zostawionej Polakom. Towarzystwa te, widząc wzmagające się podejrzenia rządu, rozwiązały się wprzód jeszcze, nim ukaz zabronił ich bytu. SądAle Nowosilcow, chociaż w rok po rozwiązaniu się towarzystw przybył do Wilna, udał przed Imperatorem, że je znalazł działające; ich literackie zatrudnienia wystawił jako wyraźny bunt przeciwko rządowi, uwięził kilkaset młodzieży i ustanowił pod swoim wpływem trybunały wojenne na sądzenie studentów. W tajemnej procedurze rosyjskiej oskarżeni nie mają sposobu bronienia się, bo często nie wiedzą, o co ich powołano: bez zeznania nawet komisja według woli swojej jedne przyjmuje i w raporcie umieszcza, drugie uchyla. Nowosilcow, z władzą nieograniczoną od carewicza Konstantego zesłany, był oskarżycielem, sędzią i katem.

5
Kara, Szkoła, UczeńSkasował kilka szkół w Litwie, z nakazem, aby młodzież do nich uczęszczającą uważano za cywilnie umarłą, aby jej do żadnych posług obywatelskich, na żadne urzędy nie przyjmowano i aby jej nie dozwolono ani w publicznych, ani w prywatnych zakładach kończyć nauk. Taki ukaz, zabraniający uczyć się, nie ma przykładu w dziejach i jest oryginalnym rosyjskim wymysłem. Obok zamknienia szkół, skazano kilkudziesięciu studentów do min[4] sybirskich, do taczek, do garnizonów azjatyckich. W liczbie ich byli małoletni, należący do znakomitych rodzin litewskich. Dwudziestu kilku, już nauczycieli, już uczniów uniwersytetu, wysłano na wieczne wygnanie w głąb Rosji jako podejrzanych o polską narodowość. Z tylu wygnańców jednemu tylko dotąd udało się wydobyć się z Rosji[5].

6
Wszyscy pisarze, którzy uczynili wzmiankę o prześladowaniu ówczesnym Litwy, zgadzają się na to, że w sprawie uczniów wileńskich było coś mistycznego i tajemniczego[6]. Charakter mistyczny, łagodny, ale niezachwiany Tomasza Zana, naczelnika młodzieży, religijna rezygnacja, braterska zgoda i miłość młodych więźniów, kara boża, sięgająca widomie prześladowców, zostawiły głębokie wrażenie na umyśle tych, którzy byli świadkami lub uczestnikami zdarzeń; a opisane zdają się przenosić czytelników w czasy dawne, czasy wiary i cudów.

7
Kto zna dobrze ówczesne wypadki, da świadectwo autorowi, że sceny historyczne i charaktery osób działających skryślił sumiennie, nic nie dodając i nigdzie nie przesadzając. I po cóż by miał dodawać albo przesadzać; czy dla ożywienia w sercu rodaków nienawiści ku wrogom? czy dla obudzenia litości w Europie? — Czymże są wszystkie ówczesne okrucieństwa w porównaniu tego, co naród polski teraz cierpi[7] i na co Europa teraz obojętnie patrzy! Autor chciał tylko zachować narodowi wierną pamiątkę z historii litewskiej lat kilkunastu: nie potrzebował ohydzać rodakom wrogów, których znają od wieków; a do litościwych narodów europejskich, które płakały nad Polską jak niedołężne niewiasty Jeruzalemu nad Chrystusem, naród nasz przemawiać tylko będzie słowami Zbawiciela: «Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade mną, ale nad samymi sobą». Odpowiedz

Panno wi ta, co jasnej bronisz Cz stochowy Ś ę ę
I w Ostrej wiecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy ś
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia powróci a cudem ł ś
(Gdy od p acz cej matki pod Twoj opiek ł ą ą ę
Ofiarowany, martw podnios em powiek ą ł ę
I zaraz mog em pieszo do Twych wi ty progu ł ś ą ń
I za wrócone ycie podzi kowa Bogu), ść ż ę ć
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny ono. ł
Tymczasem przeno moj dusz ut sknion ś ę ę ę ą
Do tych pagórków le nych, do tych k zielonych, ś łą
Szeroko nad b kitnym Niemnem rozci gnionych; łę ą
Do tych pól malowanych zbo em rozmaitem, ż
Wyz acanych pszenic , posrebrzanych ytem; ł ą ż
Gdzie bursztynowy wierzop, gryka jak nieg bia a, ś ś ł
Gdzie panie skim rumie cem dzi cielina pa a, ń ń ę ł
A wszystko przepasane, jakby wst g , miedz ę ą ą
Zielon , na niej z rzadka ciche grusze siedz . ą ą
Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju,
Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,
Sta dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany; ł
Ś ł ę ś wieci y si z daleka pobielane ciany,
Tym bielsze, e odbite od ciemnej zieleni ż
Topoli, co go broni od wiatrów jesieni. ą
Dóm mieszkalny niewielki, lecz zewsz d ch dogi, ą ę
I stodo mia wielk , i przy niej trzy stogi łę ł ą
U tku, co pod strzech zmie ci si nie mo e; żą ą ś ć ę ż
Wida , e okolica obfita we zbo e, ć ż ż
I wida z liczby kopic, co wzd u i wszerz smugów ć ł ż
Ś ą ę ć ł wiec g sto jak gwiazdy, wida z liczby p ugów Orz cych wcze nie any ogromne ugoru, ą ś ł
Czarnoziemne, zapewne nale ne do dworu, ż
Uprawne dobrze na kszta t ogrodowych grz dek: ł ą
Ż ą e w tym domu dostatek mieszka i porz dek.
Brama na wci otwarta przechodniom og asza, ąż ł
Ż ś ś ę e go cinna i wszystkich w go cin zaprasza. Odpowiedz