Interstellar to film, który podzielił widzów na całym świecie. Jedni uznali go za arcydzieło pokazujące w świetny sposób aspekty naukowe natomiast inni za nie realistyczny science fiction o dziurawym scenariuszu. Czy Interstellar ma coś wspólnego z nauką? Zapraszam na film.
---------------------------------------- WYBRANA BIBLIOGRAFIA: Kip Thorne "Interstellar i nauka"
---------------------------------------- W filmie wykorzystano fragment trailera filmu Interstellar oraz kadry z filmu.
Wszystkie materiały wykorzystane w filmie należą do ich prawnych właścicieli i zostały wykorzystane wg prawa cytatu (art.29 ust.1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych)
anonim98(*.*.15.98) wysłano z m.cda.pl 2019-09-27 12:54:52+8
Jeszcze raz usuniecie mi komentarz, to pójdę do swojego prawnika by wykazał czy nie naruszacie prawa. Dalsze kroki ustalę w zależności od wyniku. Druga sprawa, to też poniesiecie koszty, bo nie sądzę, że rozważycie ten wątek bez działu prawnego. /luki
Odpowiedz
Przecież to bzdury. Nie jest problemem ani to, że bohater powinien zginąć z powodu spagetyzacji, ani dylatacja czasu. Największy błąd to jest w ogóle możliwość przeżycia w jej okolicy. Tymczasem okolice czarnej dziury zalane są promieniowaniem rentgenowskim w której życie jest niemożliwe. Żadna planeta nie jest w stanie utrzymać tam atmosfery.
Odpowiedz
anonim178(*.*.2.178) wysłano z m.cda.pl 2019-09-27 08:33:10+1
anonim178(*.*.2.178) wysłano z m.cda.pl 2019-09-27 12:56:570
Ale jeszcze raz napiszę. Masz błąd w rozumowaniu odnośnie częstości uderzeń asteroid. Astronautka miała rację. 1. Układy gwiazdowe są ~ więc prawdopodobieństwo zderzeń jest tu większe z powodu ograniczenia trajektorii do płaszczyzny dysku w znaczącej części przypadków. Dwa. Skomplikowana teajektoria 3D wokół czarnej dziury nie zwiększa prawdopodobieństw zderzeń wobec płaskich trajektorii wokół ziemii. Zauważ, że prawdopodobieństwa zderzeń w pobliżu czarnych dziur można ująć statystycznie. Byłby to przekrój obiektu ( średnia maksymalna powierzchnia po płaszczyznach stycznych do sfery) × ich prędkość, która rośnie proporcjonalnie do pierwiastka z ubytku potencjału podzielonego przez pierwiastek z dwuch. Gradient grawitacji ze wzrostem zbliża do siebie obiekty oddalone o stałą wartość potencjału, jak wyścigówki przed zakrętem. Jak nie umiesz znieść konstruktywnej krytyki, to przestaję w Ciebie wierzyć. Ale może być inaczej i ja mogę mylić się we wszystkich kwestiach, które przedstawiam. /luki
Odpowiedz
anonim178(*.*.2.178) wysłano z m.cda.pl 2019-09-27 12:49:590
Ale jeszcze raz napiszę. Masz błąd w rozumowaniu odnośnie częstości uderzeń asteroid. Astronautka miała rację. 1. Układy gwiazdowe są ~ więc prawdopodobieństwo zderzeń jest tu większe z powodu ograniczenia trajektorii do płaszczyzny dysku w znaczącej części przypadków. Dwa. Skomplikowana teajektoria 3D wokół czarnej dziury nie zwiększa prawdopodobieństw zderzeń wobec płaskich trajektorii wokół ziemii. Zauważ, że prawdopodobieństwa zderzeń w pobliżu czarnych dziur można ująć statystycznie. Byłby to przekrój obiektu ( średnia maksymalna powierzchnia po płaszczyznach stycznych do sfery) × ich prędkość, która rośnie proporcjonalnie do pierwiastka z ubytku potencjału podzielonego przez pierwiastek z dwuch. Gradient grawitacji ze wzrostem zbliża do siebie obiekty oddalone o stałą wartość potencjału, jak wyścigówki przed zakrętem. Jak nie umiesz znieść konstruktywnej krytyki, to przestaję w Ciebie wierzyć. Bo najwidoczniej małpujesz twórcę treści, które przedstawiasz. Ale może być inaczej i ja mogę mylić się we wszystkich kwestiach, które przedstawiłem. /luki
Odpowiedz
anonim114(*.*.4.114) wysłano z m.cda.pl 2019-09-27 00:50:550
Fajny materiał. Wydaje mi się jednak, że do błędu wypowiedzi astronautki podszedłeś niezbyt komplementarnie. Czynnikiem dodatkowym jest właśnie energia potencjalna, która w pobliżu czarnej dziury ma większą pochodną a to powoduje, że ciała niebieskie krążące wokół monstrum zbliżając się do niej (średnia odległość) z powodu utraty energi zbliżają się do siebie. Jest to dodatkowy czynnik statystyczny. Wracając do statystyki, to pokusiłbym się o statystyczne podejście, np. pole przekroju x droga i tu skomplikowana trajektoria nie wpływa tak piorunująco jak w Twojej narracji. Gdyż prawdopodobieństwo zderzenia wzrasta jedynie z prędkością, czyli z pierwiastkiem ubytku potencjału plus czynnik, o którym wspomiałem wcześniej (zagęszczenia). Astronautka może mieć rację (pierścienie planetarne nie występują w pobliżu planet). To rozważania od choc. Napewno są błędne. Ale kto szuka zabłądzi i czasem znajdzie./luki
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
