Samuel L. Jackson, Bruce Willis i James McAvoy na jednym ekranie. Film, który miał być swego rodzaju zwieńczeniem tego wszystkiego, czego dowiedzieliśmy się w bardzo dobrym Unbreakable i całkiem niezłym Splicie.
Za kierownicą zasiadł z kolei facet, który był odpowiedzialny za dwa wspomniane filmy, ale także takie tytuły jak Szósty Zmysł, Znaki czy Osada, a więc przynajmniej przyzwoite obrazy.
Wydawać by się mogło, że nic tu nie może pójść źle, że to pewniak, przepis na dobrą rozrywkę... a może nawet coś więcej.
No właśnie. Nic z tego. Glass jest filmem, który szuka, ale nie potrafi znaleźć swojej tożsamości. Film, który niby ma jakąś tam myśl przewodnią, ale nie ma ona większego sensu. W końcu film naszpikowany mniejszymi i większymi głupotkami.
O co dokładnie nam chodzi? Dlaczego jedziemy po Glass jak po łysej kobyle? Zapraszamy do naszego materiału.
"Syn od Davida"?! Nie umiecie nawet mówić po polsku, a bierzecie się za omawianie filmów? Dykcję macie tragiczną, gadacie jeden przez drugiego, z jakąś dziwną wymową. Weźcie się ze jakąś inną robotę.
Odpowiedz
anonim45(*.*.12.45)2020-06-19 23:50:59+1
@300Kultura: Czesto to powtarzasz ,wlasciwie prawie zawsze gdy tylko ktokolwiek wyrazi swoje zdanie inaczej niz bys tego chcial,nikt nie bedzie specjalnie zakladal konta zeby Ci odpowiedziec zreszta miedzy anonim189 a 300kultura zbyt wielkiej roznicy nie widze w kwestii anonimowosci,a jesli chodzi o sam film to mnie osobiscie nie zawiodl.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
