Aktorzy próbują być bardziej i bardziej realni podczas kręcenia scen. Naśladują akcenty, mimikę twarzy czy emocje granej osoby. Niektórzy aktorzy przez pewien czas żyją jak osoba, którą mają zagrać, aby lepiej wczuć się w rolę. Czasami to za mało. Niekiedy reżyser niemal torturuje swoich aktorów i zostawia sceny w filmie które wcale nie miały się tam znaleźć, ponieważ były improwizowane lub aktorzy nie wiedzieli że są nagrywani podczas próby. Według reżysera takie sceny są bardziej realne. Niektóre wielkie nazwiska, które wykorzystywały tą metodę to Hitchcock, Cameron i Kubrick. Jak straszne może się to wydawać, z prawdziwymi emocjami nie można konkurować. Oto kilka przykładów gdzie aktorzy improwizowali lub ukazywali swoje prawdziwe emocje przez co film lub scena wypadały niesamowicie.
Macaluay Culkin stał się gwiazdą rozpoznawalną przez pokolenia dzięki filmowi Kevin Sam w Domu. Niestety film zadziałał jak miecz obosieczny. Wystarczy zobaczyć jak potoczyła się jego kariera aktorska. Culkin ma jeszcze jedną bliznę związaną z tym filmem a to za sprawą Joe Pesci. Kilka lat po przemierze filmu Macaluay wyznał, że w scenie którą zaraz zobaczycie gdzie mokrzy bandyci łapią Kevina i wieszają go na drzwiach Joe Pesci ugryzł go w palec.
Występ Gena Wildera w Willy Wonka i Fabryka Czekolady będzie zapamiętana na wieki jako jedna z jego najlepszych ról. Po przemierze filmu Wilder przyznał się że nie przygotował Petera Ostruma na to co się wydarzy. W scenie w której Wonka karci młodego Petera za kradzież oranżady wyraźnie widać przerażenie na twarzy bo ten nie wiedział co go czeka. Scena gdzie Wilder oszalał ze złości też nie była w scenariuszu. Ekipa filmowa naprawdę myślała że aktor zwariował.
Władca Pierścieni Dwie Wieże to kolejny film w którym miała miejsce mała improwizacja. W pewnym momencie filmu drużyna się rozdziela. Aragorn, Gimli i Legolas są przekonani, że Pippin i Merry zginęli podczas bitwy. Ich reakcja to oczywiście smutek, ale zwróćcie uwagę na Aragorna. Widzicie tutaj prawdziwe emocje i prawie płacz, ponieważ Viggo Mortensen który wciela się w przyszłego króla, tak mocno kopnął metalowy hełm że złamał sobie palec. Emocje i płacz były tak zaskakująco dobre że reżyser peter Jackson postanowił sceny nie dublować i zostawić tą którą widzimy.
Nie łatwo pracuje się z Jamesem Cameronem. Jako przykład mogę przytoczyć fakt, iż reżyser kazał kręcić dalej scenę w filmie Otchłań z 1989 w której Ed Harris dusił się ponieważ zabrakło mu powietrza w hełmie. Kolejnym przykładem jest scena z filmu Terminator 2 gdzie Sarah Connor miała uciec ze szpitala. Kiedy T1000 pojawia się, aby zabić Sare ta ucieka ze szpitala. Po drodze musi zająć się kilkoma lekarzami. Właśnie ta scena była improwizowana przez aktorkę. Ken Gibbel, czyli pierwsza ofiara Sahry Connor odmówił pobicia Lindy Hamilton. Scena musiała być dublowana tyle razy, że aktorka nie wytrzymała i stłukła wszystkich bez opamiętania.
Podziemny Krąg to film kultowy. Jest w nim jednak jedna ważna scena, która została zaimprowizowana. Kiedy Tyler i Narrator filmu wpadają na pomysł założenie podziemnego klubu biją się za barem na parkingu. Narrator Ed Norton uderza Tylera prosto w twarz. Niestety, trafia w ucho. Reakcja Brada Pitta jest bezcenna. W scenariuszu napisane było, że Ed ma uderzyć Brada w ramię. Niestety dla Pitta David Fincher zmienił scenariusz w ostatniej chwili nic nie mówiąc Pittowi. Słynny tekst „dlaczego w ucho?!” jest rezultatem tej zmiany a reakzja Brada Pitta jest kompletnie naturalna i improwizowana.
Lśnienie to jedna z najlepszych adaptacji powieści Kinga i jeden z najlepszych filmów Kubricka. Nawet teraz, po tylu latach z niepokojem ogląda się powolne popadanie w szaleństwo Jacka Nicholsona i przerażający strach w oczach Shelly Duvall. Dzieje się tak dlatego, że niektóre sceny są po prostu prawdziwe. Kubrick wręcz torturował psychicznie i fizycznie aktorkę, aby jej strach i zmęczenie były możliwie najbardziej realne. Apogeum tego wszystkiego to słynna scena i popis aktorski Nicholsona i Duvall w której Jack niszczy drzwi siekierą.
Podejrzani z 1995 to zdecydowanie film który trzeba zobaczyć. Scena w której podejrzani wchodzą do pokoju gdzie mają wypowiedzieć formułkę była dublowana tyle razy, że aktorzy zwyczajnie nie wytrzymywali ze śmiechu. Scena miała być bardzo poważna, lecz kilkanaście ujęć i Benicio Del Toro nie pozwolili na zrealizowanie wizji reżysera. Po premierze filmu Kevin Pollack wyjawił, że Del Toro zwyczajnie pierdział przez 12 ujęć z rzędu.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
