Cztery pokoje-1995 /wersja orginalna/

Można z dubbingiem? Byłam wdzięczna Odpowiedz

Prawda jest taka, że ten, kto czepia się Quentina Tarantino, że gość musi mieć nieźle zryty beret, by wymyślać takie ostro popaprane historie filmowe, będzie miał oczywiście rację. Ponieważ osobowość tego reżysera rzeczywiście pozostaje ukształtowana przez ekscentryczność, czasami i też taką dosyć skrajną, a liczne kontrowersje co do jego osobistych upodobań i niekiedy niekonwencjonalnych zachowań, jeszcze bardziej zdają się uwypuklać takowy wizerunek człowieka z wyraźnymi odchyłami.
Lecz co zabawne, często jest to szczwane i celowe, by wzbudzać wokół siebie to niezbędne zainteresowanie. W końcu to świat Hollywoodu, w którym rekiny filmowe muszą się bezkompromisowe szumnie panoszyć. Bo sława, renoma i zasłużony prestiż, to kapryśni przyjaciele, o których trzeba się nieustannie troszczyć, ale idzie się na dno.
Inaczej mówiąc, po części trzeba być samemu takim podobnie zbzikowanym, przewrotnym i fascynującym cudakiem, za którym nie sposób nadążyć, żeby oddawać po na ekran po mistrzowsku takie właśnie quentinowsko zgrabne i drobiazgowo dopracowane, ekscytujące wariactwa.
I oczywiście można nie przepadać za tym reżyserem i jego filmami. Jednak nie sposób zaprzeczyć, że facet posiada niezaprzeczalnie ogromny talent ku temu, żeby w swoich produkcjach genialnie ukazywać tą właśnie mroczną, zwichrowaną i wariacką stronę ludzkiej natury. No właśnie w obliczu tego, niejako krzywego zwierciadła.
Co więcej, jego produkcje nader często przecież opowiadają takie same historie, podobne, lub takie, czy inne, nie mniej szalenie zwichrowane, które nie mniej często rozgrywają się naprawdę, a więc również poza ekranem, w realnym życiu.
A przedstawienie ich w filmowy sposób z tą słynną quentinowsko intrygującą przewrotnością, zgrabnością, drobiazgowością i z wyrazistą puentą w podsumowaniu podjętego kontekstu, na taki sposób, żeby zafascynować i oczarować widzów, często celowo zabawny i luzacki, a przy okazji nie zryć im beretu, to istny majstersztik, żeby przybliżyć te mroczne historie właśnie tak dziwacznie, by miały spodobać się publiczności. Trzeba więc oficjalnie przyznać mu ten geniusz, bo rzeczywiście mało, kto tak potrafi dopracować i dopieścić swój film, żeby pół świata miało mówić o nim przez lata i dla którego z pewnością zawsze znajdzie miejsce na półce tych ulubionych filmów w domowej kolekcji. Odpowiedz

Fajny Odpowiedz

Pomysł interesujàcy, ale Tarantino jako reżyser i aktor to jednak jedna wielka katastrofa. Odpowiedz