Zrywanie więzi z toksykiem, szczególnie tych wieloletnich, jest jak leczenie uzależnienia. Kiedy już nam się wydaje, że jest dobrze i potrafimy wybierać to, co jest dla nas dobre, pojawia się Toks i uderza w słaby punkt. Znów ulegamy jego ciepłu, nawet wiedząc, że jest udawane. Słabym punktem jest nasza wiara w dobro drugiego człowieka, w jego zmianę na lepsze. Zaburzenia osobowości kierują się schematami, to powtarzający się cykl działań, to brak nadziei na lepsze jutro - jeśli dacie kolejną, kolejną i jeszcze kolejną szansę toksykowi, to dacie mu również władzę nad sobą.
Trzeba być konsekwentnym. Teraz nie wierzycie, że może być lepiej, lecz odrobina wysiłku i będzie lepiej. Partner powinien w Was wzmacniać przekonanie, że jesteście wyjątkowi i niesamowici, a nie odwrotnie. Zaszczepianie poczucia winy, niskiej samooceny, obrażanie i poniżanie - to są wszystko wyraźne znaki, że Wasz agresor psychiczny nie kocha, lecz posiada. Posiada Was i traktuje jak rzecz, jak środek do realizacji swoich nielogicznych celów.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
