Wielki tydzień (1995) Cały film PL

Film znakomity, wręcz wybitny. Prezentuje rózne postawy Polsków w stosunku do Żydów. Na szczególną uwagę zasluguje jednak 33 minuta filmu, gdy pokazane zostaje zestawienie przeżyć i stosunek do otaczajacego świata przecietnej Polki i Żydowki. Polka, tak jak cała Polska jest ciężko doswiadczona przez los i wojny ale nadal chce widzieć dobro i wierzyć w lepsze jutro i Żydówka, która jest mniej doświadczona przez los a ma postawę nadąsanej na cały świat osoby, którz wszystkich, nawet tych co jej pomagają, wrzuca do jednego wora zła. Jest to niemal zestawienie doświadczeń Żydów i Polaków, które uwarunkowane jest też religią. Żydzi kompletnie nie brali pod uwagę tego, że Polacy ryzykowali życie by im pomagać, że niektórzy się boją o wlasne rodziny. Postawa roszczeniowa i egoistyczna, która z biegiem lat rośnie w siłę.

Ciekawe ilu współczesnych amerykańskich Żydów ma mentalność Ireny i jak ma się to do ich statusu społecznego i stanu posiadania? Polacy pomimo tego, że ryzykowali życie i jako jedyni stawili otwarty opór Niemcom i Rosjanom w tej wojnie są w tym filmie ukazani negatywnie. Pozytywną postacią jest Irena - skrzywdzona, oszukana, poszukująca schronienia. A dobrzy Niemcy z Gestapo za wszelką pomoc byli opłacani złotem. Tylko jakoś jej przyjaciel nie, ani sąsiedzi za milczenie też. Irena gardzi nawet tymi, którzy nieśli jej pomoc ryzykując życiem.

matko boska! kocham Wajde ale filmu nie da sie ogladac, co za fatalna gra glownej bohaterki, tj Zydowki!! facet ratuje jej zycie a ona ciagle odzywa sie do niego z jakas prenesja w glosie, podnosi glos na niego i ma pernamentny wkur w mordzie! nie da sie przez to ogladac filmu

Jak zwykle moralnie wyższe polactwo krytykuje postawę osoby zastraszonej, zgnębionej, będącej po przejściach, nie wiedząc rzecz jasna jak to jest znajdować się w roli ofiary. Nie mając zielonego pojęcia o psychologii człowieka odartego z godności i poczucia bezpieczenstwa, nie wiedząc nic o Żydach, nie czytając żydowskich wspomnień, z łbem pełnym górnolotnych żałosnych frazesów o "Polsce, co jedyna się opierała". Gdybyście interesowali się choć trochę światem, a nie tylko tym, co znajduje się w obrębie waszej miedzy, to wiedzielibyście, że ruch oporu był prawie wszędzie. Jesteście pośmiewiskiem Europy z tą swoją megalomanią, jak Ruscy, którzy twierdzą, że tylko oni walczyli w IIWS, a reszta to tchórze. Może lepiej po prostu przyznać, że Polacy nie składają się z samych nieskalanych bohaterów. Właściwie, to każdy ma w sobie tchórza i bohatera, kata i ofiarę, egoistę i altruiste, a i nie zawsze tylko jedno musi wypłynąć na wierzch.

Wqrwiająca jest ta baba (ta Irena) z tym swoim napastliwym oskarżycielskim tonem! Nie dość, że ryzykując życiem przyjęli ją pod swój dach, to jeszcze kazania im prawi i patrzy na nich z takim wyrzutem, jakby jej rodzinę wymordowali.

niemcy! płacić za nasze krzywdy! napaść,gwałt,złodziejstwo

Beznadzieja. Ta Irena to dno i mega irytująca baba

Mistrz Andrzej niestety nie udźwignął tematu

Dobry film, chociaż nie jest wolny od naiwności, czasem trzeba sporo wyobraźni, żeby dopowiedzieć to, czego Wajda nie pokazał. Dziwi natomiast, że film dobrego reżysera ma tylko 5.9/10 w notowaniach.

męczący styl -umowność mająca być realizmem

A kiedy film ukazujący prawdziwe oblicze Żydów wobec Polaków?

taki sobie film

rozumiem tragedię poruszaną w filmie ale film jest fatalnie zrobiony i strasznie nudny

Wajda jak zwykle szajs. 1/10

„Likwidacja getta wyrządziła krzywdę nie tylko mordowanym, ale i całemu światu, a nam, będącym najbliżej, większą niż komukolwiek innemu. Na oczach świata, w naszych oczach, w oczach naszej młodzieży – mordowano naród. Pomimo całego oburzenia oswajamy się z myślą, że można mordować, można budować krematoria dla żywych ludzi. W umysłach dziecięcych zaczyna kiełkować pojęcie, że są różne rodzaje narodów: „panów”, „pachołków” i wreszcie „psów”, które wolno zabijać bezkarnie. I to jest najstraszliwszy posiew krwawego führera i jego zwycięstwo. Minie Hitler jak zły sen, [...] świat przestanie być rzeźnią. Wróci ład i spokój. A w wiele lat potem dziecko spyta: - «Czy zabito człowieka, czy Żyda, Mamo?» Tego lęka się serce polskich matek”.

Maria Kann, „Niebo nieznane. Wspomnienia”, Warszawa 1964, s. 123

5

i po co on k... szedł po tę walizkę...