Ks. Piotr Pawlukiewicz w jednym ze swoich kazań opowiadał piękną historię o tym, jak jego dziadek poznał babcię, mimo że w tamtych czasach nie było komputerów, telefonów ani mediów społecznościowych. Podkreślał, że ludzie potrafili nawiązywać relacje w sposób naturalny poprzez spotkania, rozmowy i codzienne życie.
Mówił o tym, jak ważne jest autentyczne poznawanie drugiego człowieka, a nie tylko komunikacja przez ekrany. Wskazywał, że kiedyś relacje opierały się na cierpliwości, zaangażowaniu i prawdziwej obecności, a nie na powierzchownych interakcjach. Ta historia była dla niego punktem wyjścia do refleksji nad tym, jak dziś budujemy więzi i czy potrafimy poświęcić sobie nawzajem czas oraz uwagę.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
