Ks. Piotr Pawlukiewicz w jednym ze swoich kazań opowiadał o sytuacji na Zachodzie, gdzie liczba księży drastycznie spadła, a większość z nich jest w podeszłym wieku. Przytoczył historię, w której starsi duchowni, widząc brak powołań i swoją starość, postanowili sprzedać klasztor, a za uzyskane pieniądze kupić sobie groby na cmentarzu. Ich sposób myślenia był bardzo logiczny z ludzkiego punktu widzenia skoro nie ma następców, to trzeba zamknąć wszystko i przygotować się na koniec.
Jednak w tym momencie do klasztoru zgłasza się młody kapłan, gotowy do służby i pragnący kontynuować misję Kościoła. Ku zaskoczeniu, starsi księża nie chcą go przyjąć nie dlatego, że nie potrzeba kapłanów, ale dlatego, że już pogodzili się z końcem, zaplanowali likwidację i nie chcą tego zmieniać.
Ks. Pawlukiewicz użył tej historii jako przestrogi przed myśleniem w kategoriach czysto ludzkich, bez otwarcia na Boże działanie. Podkreślał, że Kościół to nie korporacja, którą można zamknąć, jeśli nie ma sukcesorów to dzieło Boże, w którym to Bóg powołuje i prowadzi. Nawet jeśli ludzie tracą nadzieję, On może wzbudzić nowe powołania i odnowić wspólnotę.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
