Ks. Piotr Pawlukiewicz w jednym ze swoich kazań opowiadał historię **Bogusława**, który przez całe życie pozostał **wiernym przyjacielem** swojego kolegi, mimo że ten zszedł na złą drogę. Znajomy Bogusława w młodości wplątał się w **przestępcze życie**, dokonywał złych wyborów i ostatecznie trafił do więzienia. Mimo to **Bogusław nigdy się od niego nie odwrócił**. Był z nim do końca odwiedzał go, wspierał, a nawet w najtrudniejszych chwilach traktował go jak przyjaciela.
Ks. Pawlukiewicz podkreślał, że **prawdziwa przyjaźń nie kończy się wtedy, gdy ktoś upada**. Wręcz przeciwnie to właśnie wtedy jest najbardziej potrzebna. Historia Bogusława pokazuje, że **każdy człowiek zasługuje na drugą szansę**, a obecność kogoś bliskiego może pomóc wyciągnąć go z najciemniejszych sytuacji.
Kapłan wskazywał, że czasem łatwo jest **osądzać innych za ich błędy**, odwracać się plecami, gdy ktoś schodzi na złą drogę. Ale Bogusław jest przykładem tego, że **miłość bliźniego i lojalność wobec przyjaciela** są najważniejsze, nawet jeśli ta druga osoba nie jest doskonała.
**Prawdziwa przyjaźń trwa niezależnie od życiowych błędów i porażek.** **Nie oceniaj drugiego człowieka po jego upadkach każdy zasługuje na szansę.** **Być z kimś do końca to akt miłości i lojalności.** **Nie odwracaj się od bliskich tylko dlatego, że popełnili błędy.**
---
### Przykładowa anegdota: Ks. Pawlukiewicz wspominał, że kiedyś Bogusław usłyszał pytanie od znajomego: Dlaczego dalej się z nim kolegujesz? Przecież to przestępca. Na co Bogusław odpowiedział: A co, przyjaciel to jest tylko wtedy, jak wszystko jest dobrze? Właśnie teraz najbardziej mnie potrzebuje.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
