W 1901 na VI Kongresie Syjonistycznym w Bazylei, Szwajcaria, toczy się dyskusja o brytyjskiej propozycji przekazania Ugandy jako terenu na przyszłe syjonistyczne państwo. Uczestniczący w nim Żydzi narzekają, że chcą Palestynę, i wtedy nagle Max Nordau wygłasza następujące szokujące oświadczenie o tym jak Żydzi dostaną Palestynę dzięki procesowi pomostowemu, który zostanie dokładnie zrealizowany ponad 15 lat później. Oto co powiedział: Pozwólcie mi powiedzieć następujące słowa, tak jakbym pokazywał wam szczeble drabiny prowadzącej do samej góry: Herzl, Kongres Syjonistyczny, angielska oferta Ugandy, przyszła wojna światowa, konferencja pokojowa, kiedy z pomocą Anglii powstanie wolna i żydowska Palestyna.

W 1917, zgodnie z obietnicą złożoną Brytyjczykom przez Rothschilda wprowadzenia do wojny Ameryki, decydują iż powinni mieć coś na piśmie od Brytyjczyków, by pokazać, że dotrzymają swojej części umowy. Dlatego brytyjski minister spraw zagranicznych, Arthur James Balfour, zyd, pisze list powszechnie znany jako Deklaracja Balfoura:

Ministerstwo Spraw Zagranicznych 2 listopada 1917 Szanowny Panie Rothschild, W imieniu Rządu Jego Królewskiej Mości z przyjemnością przekazuję Panu następującą deklarację sympatii z dążeniami żydowskich syjonistów, jaka została przedstawiona i przyjęta przez Gabinet. Rząd Jego Królewskiej Mości przychylnie zapatruje się na ustanowienie w Palestynie narodowego domu dla narodu żydowskiego i dołoży wszelkich starań, aby umożliwić osiągnięcie tego celu, przy czym jest rzeczą zupełnie zrozumiałą, że nie uczyni on nic, co mogłoby zaszkodzić obywatelskim czy religijnym prawom istniejących w Palestynie społeczności nieżydowskich oraz prawom i statusowi politycznemu, z jakich Żydzi korzystają w każdym innym kraju. Byłbym wdzięczny, gdyby zechciał Pan zapoznać z tą deklaracją Federację Syjonistów. Arthur James Balfour.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Deklaracja_Balfoura

W 1919 Palestyna zostaje potwierdzona jako żydowska ojczyzna, i kiedy odbywa się przekazanie jej Rotszyldom, pozostaje ona pod kontrolą Brytanii, Rothschild kontrolują Brytanię. Wtedy populację Palestyny w proporcji mniejszej niż 1% stanowią zydzi.

W książce Prawdziwa historia konferencji pokojowej [The Inside Story of the Peace Conference], Emile Joseph Dillon stwierdza co następuje: Niektórym czytelnikom może wydawać się zdumiewające, ale taka jest prawda, że znaczna liczba delegatów (na konferencję w Wersalu) uważała, że realny wpływ na Anglosasów mieli Żydzi. . . Formuła w którą ta zasada została wrzucona przez członków konferencji, których krajów dotyczyła, i którzy uważali ją za fatalną dla pokoju w Europie wschodniej kończy się w ten sposób: Odtąd świat będzie rządzony przez narody anglosaskie, które z kolei są uległe wobec ich elementów żydowskich. Ponadto, Rotszyldowie wykorzystują tę konferencję do zdobycia należących do Niemiec praw kolejowych w Palestynie i dają im kontrolę nad krajową infrastrukturą. 30 maja odbywa się odrębne od konferencji spotkanie, także pod przewodnictwem Barona Edmonda de Rotszylda, w Hotelu Majestic w Paryżu, gdzie zostaje postanowione, że zostanie utworzona organizacja doradzająca (kontrola) rządom. Ma nazywać się Instytut Spraw Międzynarodowych, który w końcu przekształci się w 2 organy: brytyjski Królewski Instytut Spraw Międzynarodowych (RIIA) w 1920, i amerykański jego odpowiednik Rada Stosunków Międzynarodowych (CFR) w 1921. Obie te organizacje są kontrolowane przez Rothschildów

W 1947 Brytyjczycy którzy przed II wojną światową deklarowali, że nie będzie dalszej emigracji Żydów do Palestyny, żeby chronić Palestyńczyków przed ich terrorem przeciwko nim i brytyjskim żołnierzom, powierzają Palestynę ONZ. ONZ postanawia o partycji Palestyny na dwa państwa, jedno żydowskie i drugie arabskie, z Jerozolimą jako strefą międzynarodową dla obu religii. Ten transfer ma odbyć się 15 maja 1948. Ale żeby określić kto kontroluje ONZ, należy wiedzieć, że ONZ nie miała prawa oddawać własności arabskich nikomu, i faktycznie mimo że do Żydów należało wtedy tylko 6% Palestyny, rezolucja 181 przyznała Żydom 57% terenu, zostawiając Arabom do których wtedy należało 94%, tylko 43%. Ataki terrorystyczne na Brytyjczyków w Palestynie trwały nadal. Latem trzech żydowskich terrorystów: Jacoba Weissa, Meira Nakara i Avshaloma Habiba uznano za winnych ataku na więzienie w Acre 4 maja i mieli zostać powieszeni. W tym samym czasie terroryści z Irgunu, dowodzeni przez przyszłego premiera Menachema Begina, przetrzymywali dwu brytyjskich sierżantów: Mervyna Paice i Clifforda Martina jako zakładników za trzech żydowskich terrorystów. Faktycznie Begin oświadczył: Brytyjskich sierżantów powiesimy dokładnie w tym samym czasie kiedy będą umierać nasi. Egzekucje na terrorystach żydowskich wykonano, i brytyjskich sierżantów znaleziono również powieszonych na drzewach eukaliptusowych. Kpt D H Gallatti z 23 Szwadronu Polowego Królewskich Inżynierów odcinał jedno z ciał, kiedy został poważnie ranny w wyniku eksplozji. Nieusatysfakcjonowani zabiciem tych brytyjskich żołnierzy, Żydzi podłożyli w ich ciała ładunki. Co ciekawe, popularny brytyjski dziennik Daily Express opublikował duże zdjęcie wiszących tych żołnierzy, ale teraz tę tytułową stronę usunięto z archiwów tego dziennika. Właścicielem Daily Express jest Richard Desmond, żydowski pornograf. Gromadzone przez ADL poprzez ich działania szpiegowskie informacje o amerykańskich obywatelach wykorzystane są przez Kommitet ds. Nie-amerykańskich Działań. Przewodnicząca podkomisji, Clare Hoffman, odrzuca raporty ADL na temat podejrzanych komunistów jako pogłoski. W październiku aszkenazyjski Żyd Albert Einstein pisze list otwarty do ONZ zachęcający do zniszczenia wszystkich rządów narodowych, by zastąpiono je jednym rządem światowym, kierowanym przez ONZ. W dzienniku pod datą 21 lipca, prezydent Harry S Truman wpisuje:

Żydzi nie mają poczucia proporcji, ani nie są w stanie oceniać spraw światowych. Dowiaduję się, że Żydzi są bardzo, bardzo egoistyczni. Nie obchodzi ich ilu zamorduje się, albo źle potraktuje Estończyków, Łotyszów, Finów, Polaków, Jugosłowian czy Greków, jako (po wojnie) przesiedlonych ludzi, tak długo jak Żydzi będą traktowani szczególnie. Ale kiedy już zdobędą władzę fizyczną, finansową czy polityczną to ani Hitler ani Stalin nie znajdzie na nich nic za okrucieństwo czy znęcanie się nad słabszym.

W 1948 O północy 14 maja w Tel Awiwie zostaje oficjalnie ogłoszone państwo Izrael. 11 minut później prezydent Truman ogłasza Stany Zjednoczone jako pierwszy uznający go obcy kraj.

Później Truman wyznaje przyjaciołom, że chciał uznać państwo żydowskie w pierwszej godzinie jego narodzin, ale naciskany przez dziennikarzy na ten temat, odmawia dalszej rozmowy o swoim pro-żydowskim stanowisku. Pokazana zostaje flaga Izraela. Godłem na niej jest niebieskiego koloru wersja Rotszylda, czerwony heksagram. Ma niebieski brzeg na górze i na dole, który przedstawia rzeki Nil i Eufrat. Umieszczone są one po to, by jasno pokazać żydowskie ambicje terytorialne: Izrael zgodnie z granicami biblijnymi. To oczywiście oznacza włączenie do Izraela Iraku, Syrii, Jordanu, Libanu i części Arabii Saudyjskiej. To użycie heksagramu Rotszylda kamufluje się kiedy w mediach Rotszylda mówi się o nim jako o gwieździe Dawida. Ale dla każdego mającego wiedzę na temat symbolizmu ezoterycznego jest jasne, że ten heksagram wykorzystywano w starożytnych religiach jako symbol Molecha (opisanego jako demona niechętnego poświęcenia / ofiary, i jest także imieniem kamiennej sowy, przedmiotu elitarnego kultu w Bohemian Grove), i Astaroth (opisanego jako Lord Skarbnik Piekła). Ponieważ składa się z 6 linii, ma 6 trójkątnych pól i 6 wierzchołków, powszechnie uważa się go za symbol szatana. Co ciekawe, heksagram używany jest również jako symbol Saturna, którego zidentyfikowano jako ezoteryczne imię dla szatana. Czy to nie wskazuje na to, że każdy zabity w imię Izraela, w rzeczywistości stanowi ofiarę dla ich boga, szatana? Ponadto, żydowski szabat jest w sobotę, która pierwotnie znana była jako Dzień Saturna. Podsumowując, heksagram na izraelskiej fladze przedstawia liczbę bestii 666, jest to starożytny symbol szatana, znanego także jako Saturn, a żydowski dzień religijny jest w Dzień Saturna. Wczesnym rankiem 19 kwietnia, 132 żydowskich terrorystów z gangu Irgun, pod przywództwem przyszłego premiera Izraela Menachema Begina, i gang Sterna, dowodzony przez przyszłego premiera Izraela Yitzhaka Shamira, brutalnie mordują 200 mężczyzn, kobiet i dzieci, kiedy śpią spokojnie w arabskiej wiosce Deir Yassin. Żeby uniemożliwić obserwatorom zewnętrznym wykrycie brutalności swoich zbrodni, usiłują spalić niektóre ciała, ale kiedy to ich nie zadowala, wrzucają ich część do studni by ukryć je przed przedstawicielami Czerwonego Krzyża, który pojawią się na scenie następnego dnia, i w końcu opowiedzą o tym światu. Faktycznie raporty ocalonych można znaleźć w Raporcie Sekcji Śledztw Kryminalnych, oznaczone przez rząd palestyński No. 179/110/17/GS datowane 13, 15 i 16 kwietnia, w którym brytyjski oficer śledczy, asystent inspektora generalnego, Richard Catling, stwierdza: Spisywanie zeznań opóźnia także histeryczny stan kobiet, które często i wielokrotnie wybuchają płaczem podczas zapisywania ich zeznań. Ale nie ma żadnych wątpliwości, że atakujący Żydzi dokonali wiele okrucieństw seksualnych. Wiele małych dziewczynek zgwałcono, a później zamordowano. Starsze kobiety również molestowano. Jedna historia dotyczy tej sprawy, kiedy młoda dziewczyna została dosłownie rozerwana na pół. Wiele niemowląt zmasakrowano i zabito. Widziałem jedną starą kobietę, która podała swój wiek na 104 lata, która została wściekle pobita kolbami w głowę. Kobietom zrywano z rąk bransolety i pierścionki z palców, i odcinano kawałki uszu żeby ściągnąć kolczyki. W rezultacie Żydzi nadal nie znoszą Czerwonego Krzyża, i dlatego w przyszłości zawsze blokują ich wjazd na terytorium gdzie angażowali się w konflikt, tak długo jak możliwe, by dać sobie czas na pozbycie się dowodów ich zbrodniczych działań.





Pozdro
TOMI3356