Ks. Piotr Pawlukiewicz w jednym ze swoich kazań odniósł się do piękna i głębi relacji matki z dzieckiem jeszcze przed jego narodzinami. Opowiadał o sytuacji, w której kobieta w ciąży śpiewa swojemu dziecku piosenkę. Robi to z miłością, budując więź i wyrażając troskę, zanim dziecko przyjdzie na świat. Gdy dziecko się rodzi i po raz pierwszy słyszy tę samą melodię, okazuje się, że o wiele łatwiej ją zapamiętuje i rozpoznaje.
Ks. Pawlukiewicz używał tej historii jako metafory wiary i naszego życia duchowego. Mówił, że Bóg w podobny sposób śpiewa każdemu człowiekowi już od momentu stworzenia. Przemawia do nas przez Słowo, sakramenty, ludzi wokół nas. Kiedy zaczynamy żyć zgodnie z Jego wolą, łatwiej nam odnaleźć ten znajomy śpiew prawdę, która była z nami od zawsze, choć nie zawsze byliśmy jej świadomi.
Podkreślał, jak ważne jest, by w życiu pielęgnować tę więź z Bogiem, tak jak matka buduje relację z dzieckiem jeszcze przed narodzinami. To kazanie było przypomnieniem, że Boża miłość jest obecna od samego początku, a my mamy w sobie zdolność, by ją usłyszeć i przyjąć. Trzeba tylko wsłuchać się w tę melodię.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
