Ks. Piotr Pawlukiewicz często w swoich kazaniach wykorzystywał życiowe anegdoty, aby trafić do serc słuchaczy. W jednej z nich opowiadał o uczniach piszących kartkówkę. Scenariusz jest prosty: uczniowie zmagają się z trudnym testem, wszyscy w napięciu bazgrzą coś na kartkach, jedni pewni, inni mniej. Gdy nauczyciel zbiera prace, następuje moment ulgi. Nagle wszyscy zaczynają mówić: To było proste!, Co za banał!.
Ks. Pawlukiewicz porównywał tę sytuację do życia chrześcijanina. Często mierzymy się z trudnościami, których nie rozumiemy w danym momencie z problemami, wyzwaniami, pokusami. Czasami wydaje nam się, że życie jest niesprawiedliwe, a my nie podołamy. Ale podobnie jak na tej kartkówce, prawdziwe zrozumienie przychodzi dopiero po fakcie, gdy mamy za sobą próbę. Wtedy wszystko wydaje się prostsze i bardziej zrozumiałe.
Ta historia podkreślała, że nie warto tracić nadziei w chwilach trudności. Bóg widzi więcej niż my, a my po czasie zobaczymy sens wielu rzeczy, które teraz wydają się zbyt trudne. Warto ufać i iść dalej, bo każda kartkówka w życiu ma sens.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
