Świetny film... Największą jego zaletą jest przedstawienie ludobójstwa z punktu widzenia tzw. zwykłego Niemca. Okazuje się, że oni po prostu myśleli, że się dorobią i podniosą swój status społeczny dzięki grabieży. Tak, ludobójstwo było ceną wartą zapłacenia. Mieli mieć niewolników pracujących na nich, piękne ogrody i 'lebensraum'... To decydowało o masowym poparciu dla nazizmu. Pewnie, wrażliwsi nie chcieli zbyt dużo wiedzieć. Pozostawili to specjalistom. Oni pracowali przecież dla dobra wszystkich. Nieliczni przeciwnicy nie mieli nawet szans protestu. Na nich czekały topory katowskie i haki rzeźnicze. Przedhitlerowska opozycja znalazła się prewencyjnie w obozach koncentracyjnych. Przynajmniej przeżyli na ogół wojnę. Inni po prostu cicho siedzieli. Zbrodniarze zaś dorabiali się pierwsi. Wojskowych zwyczajnie przekupiono wysokimi premiami znacznie przekraczającymi wysokość żołdu. Generałowie dostawali dodatkowo wille i posiadłości ziemskie. Jeszcze raz podkreślę... O ludobójstwie wiemy wystarczająco wiele. Policzono mniej lub bardziej dokładnie ilość ofiar. Znamy także sposoby zabijania. Tutaj mamy do czynienia ze spojrzeniem na motywację sporej części społeczeństwa niemieckiego. Zaczęło się to zresztą jeszcze przed nazizmem. Długo przygotowywano społeczeństwo, że dobrobyt osiąga się dzięki grabieży. Czy inne europejskie społeczeństwa tak bardzo się różniły? Czy Anglicy nie wiedzieli o eksterminacji Irlandczyków czy o wojnach burskich? Czy Belgowie nie wiedzieli o kilku milionach ludzi zabitych w posiadłości ich króla Leopolda w Kongo? Czy W USA nie wiedziano o eksterminacji Indian? Prawda, planową eksterminację dopiero Niemcy chcieli przeprowadzić. Czy jednak nie można uogólnić wymowy tego filmu? Odpowiedz