Konstrukcja filmu opiera się na 9 wątkach, umieszczonych w różnych częściach miasta i w różnych czasach, od lat 30. po moment realizacji filmu. W tło pulsującego obrazu Rzymu-kobiety, miasta-matki Fellini wplata wątki autobiograficzne, siebie małego chłopca z prowincji, młodzieńca, który właśnie przybywa do stolicy i uznanego reżysera, który kręci film. Rzym to arcydzieło sztuki intensyfikowania rzeczywistości, sztuki która przynosi prawdziwą rozkosz oglądania.
Warto obejrzeć dla samej sceny "pokazu mody kościelnej", poza tym jednak film zestarzał się źle.... Tylko dla wytrwałych miłośników Felliniego.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
